Περί του δωδεκαέδρου

          

 

  Εάν μελετήσει κάποιος τα πλατωνικά στερεά (υπάρχουν χιλιάδες μελέτες στο internet) Διαπιστώνει ότι η γεννήτρια όλων των στερεών και των απείρων αστέρων που είναι δυνατόν να προκύψουν από αυτά. Ουσιαστικά όλα τα συμμετρικά δημιουργήματα. (ορυκτά –φυτά- ζώα κλπ. ) Έχουν ως αφετηρία το πενταγωνικό δωδεκάεδρο. Δηλαδή τον αριθμό φ της χρυσής τομής.

Τα μόρια σχηματίζονται ακολουθώντας τα κρυσταλλικά πρότυπα των συνδυασμών των πλατωνικών στερεών.

Τα ηλεκτρόνια συμπληρώνουν τις στοιβάδες σύμφωνα με το πυθαγόρειο θεώρημα και την χρυσή τομή

[Ο λόγος της αποστάσεως μεταξύ των γραμμών λεπτής υφής προς την απόσταση μεταξύ των γραμμών του χονδρικού φάσματος, είναι ανάλογος με το τετράγωνο της σταθεράς α=137

Ο αρ. 137 εμπλέκεται με το φως στον κλάδο της φυτολογίας που μελετά την φυλλοταξία. Είναι γνωστό ότι αυτά αναπτύσσονται στρεφόμενα κατά 137,5 μοίρες, προκειμένου να εκμεταλλευτούν κατά τον καλύτερο τρόπο την πρόσπτωση του φωτός. Η γωνία που εκφράζει τον 1/Φ2 = 0,318 είναι 0,318*360ο = 137,5ο … ή 360ο - 137,5ο = 222,5ο. Έτσι πολλοί σύγχρονοι φυσικοί αντιλαμβάνονται ότι η σταθερά της λεπτής υφής «α» είναι μια καθαρή έκφραση του χρυσού αριθμού Φ]

Τα ρευστά δονούμενα σχηματίζουν τις γνωστές πλατωνικές δομές

          

Η κατανομή της ύλης στους γαλαξίες και το σύμπαν ακολουθεί τον νόμο της χρυσής τομής 

Νέα συμπεράσματα αποκαλύπτουν ότι το σχήμα του σύμπαντος είναι ένα δωδεκάεδρο με πλευρές σε σχήμα πενταγώνου, όλες βασισμένες στη χρυσή αναλογία.

Ακόμη και οι σχετικές αποστάσεις των 10 πλανητών και των μεγαλύτερων αστεροειδών προσεγγίζουν το Φ

Η χρυσή αναλογία εμφανίζεται στις μαύρες τρύπες της θεωρίας της σχετικότητας. Οι μαύρες τρύπες εναλλάσσονται μεταξύ δύο καταστάσεων.

Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται μια μαύρη τρύπα κάθε χρονική στιγμή εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής. Στην εξίσωση για τον υπολογισμό της ταχύτητας αυτής περιέχεται και κάποια σταθερά, ο αριθμός του Σύμπαντος Φ

   

Είναι γνωστό ότι οι διαγώνιες που σχηματίζουν τον αστέρα του «κανονικού» πενταγώνου τέμνονται σε 5 σημεία που ορίζουν ταυτόχρονα και τις χρυσές τομές τους.
Μελετώντας τον άνθρωπο διαπιστώνουμε ότι ο νους των επιθυμιών δηλαδή των γεννητικών οργάνων βρίσκεται στο ½ του ύψους του σώματος. Ονομάστηκε δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού στο κέντρο του παραδείσου (του σώματος). Διαιρεί διαρκώς στα 2 τον ταλαίπωρο νου, ορίζοντας αντι-κείμενο επιθυμίας διαφορετικό από τον ίδιο και επιφέρει το χάος.
Μεταφερόμενος όμως ο νους στο ύψος του ομφαλού λαμβάνει την τιμή της χρυσής τομής φ = 1,618
Η τιμή αυτή είναι τιμή αναλογίας και έτσι ανταποκρίνεται στον αρμονικό λόγο της ανθρώπινης ψυχής που είναι αναλογία (λόγος) και όχι ακέραιος αριθμός (2).
Αυτό επιτυγχάνεται καθώς ο άνθρωπος συλλογίζεται την φανταστική ναρκισσιστική εικόνα  του αντικειμένου... Στην φαντασία ο εαυτός ταυτίζεται με το αντικείμενο που φαντάζεται. Ενώ η σχέση του φανταστικού ειδώλου με το πρωτότυπο περιγράφεται στην αυξομείωση  των Διοσκούρων με την Ελένη αίσθηση να ταξιδεύει... Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό γρίφο που η λύση του φυλάγεται ως "πολύτιμος αδάμας".

Η Χρυσή τομή είναι η θετική ρίζα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ–1/Χ = 1
Ας σημειώσουμε λοιπόν προσεκτικά ότι ο μοναδικός αριθμός από τον οποίο η αφαίρεση του «αντιστρόφου» του δημιουργεί την μονάδα είναι ο «άρρητος», αποκαλούμενος και χρυσός αριθμός Φ της χρυσής τομής και συνδέεται με τον αρ. 5 (το Δελφικό Ε) και την γέννηση του νοητικού μας προσώπου (Χριστού) ή ηλιακού ήρωα στην καρδιά μας

Παρατηρούμε ότι 1/φ +1/φ2 = 0.618 + 0,382 = 1

Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της επιστροφής στην μονάδα δια μέσου του σημείου της χρυσής τομής που βρίσκεται στο σημείο του ομφαλού.
Η κατασκευή του τέλειου πεντάκτινου στην φαντασία γίνεται το σημείο επίκλησης της Θεϊκής μονάδας. Η κατασκευή του είναι ισοδύναμη με αυτήν της χρυσής τομής.

       Ο Ερμαφρόδιτος

   Μια ανθρώπινη φιγούρα εγγράφεται μέσα στο αστέρι των διαγωνίων του κανονικού πεντάγωνου. Αυτό όμως που προκαλεί έκπληξη είναι ότι ένας πεντάκτινος δευτέρας τάξεως (με μικρότερους πεντάκτινους στις κορυφές του) αρχίζει να θυμίζει έντονα τον άνθρωπο και τα δάκτυλα του. Οι άκρες των χειλιών, των ματιών και το μέσον του μετώπου σχηματίζουν τον πεντάκτινο του προσώπου. Όταν αθροίσουμε και τον αντιστραμμένο στο κέντρο του σώματος με κορυφή τα γεννητικά όργανα , δημιουργείται ένα σύνολο 6 πεντάκτινων. Άλλοι 6 πεντάκτινοι προστίθενται κατά τον μυστηριώδη γάμο των φύλων, για να δημιουργηθεί το πενταγωνικό δωδεκάεδρο «ο Θεός κατά χάριν». Μια αναφορά στον αιθερικό ερμαφρόδιτο. Δηλαδή τον ζωδιακό.  Η αστρολογία είναι μελέτη του αιθερικού σώματος.

  Μια γνωστή άσκηση οραματισμού προτείνει, εισπνέοντας να φανταστούμε το δωδεκάεδρο της χρυσής επιδερμίδας μας, να διογκώνεται...σε μια σφαίρα διαμέτρου διπλάσιας του ύψους μας. Κατά την επακόλουθη  παύση πριν την εκπνοή, συμπληρώνουμε τον διαμορφωθέντα χώρο με διαστρωματώσεις στα χρώματα του ουράνιου τόξου.  

  Παρόμοια αναφορά έχουμε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα όταν ο Αριστοφάνης περιγράφει το σφαιρικό αλαζονικό όν που χώρισαν οι θεοί στα δύο. Κι από τότε τα δύο κομμάτια αναζητούν απεγνωσμένα να ενωθούν. Η φύση φαίνεται ότι υποκατέστησε την έλλειψη με την λειτουργία της αναπνοής...

Η μυστική δοξασία εξηγεί στην σειρά συμβόλων που αφορούν την δημιουργία. Ότι στο αρχικό σύμβολο του κύκλου με το σημείο, εμφανίζεται μια οριζόντια διάμετρος, Κατόπιν μια κάθετη ακτίνα, αποδίδει ένα Τ μέσα στον κύκλο.
Το Τ εξερχόμενο του κύκλου σχηματίζει τον αιγυπτιακό σταυρό ανκχ.
Ο σταυρός μέσα στον κύκλο, η σβάστικα, δείχνει τις κατευθύνσεις της  δημιουργικής ενέργειας. 

Η σβάστικα ευρίσκεται επί των όφεων ναγκάς (Διοσκούρων) όπως και επί της Αθηνάς και του Ποσειδώνα-Βαρούνα  άρχοντα των όφεων ναγκάς...

Τα στάδια αυτά αναφέρονται και στα βιβλία για τον Ναγκουάλ του Carlos Castanenda περιγράφοντας τα φωτεινά ωά των ανθρώπων. Συγκεκριμένα ο Δον Χουάν λέγει ότι ο μαθητής έχει το αυγό του χωρισμένο σε τέσσαρα τμήματα, ενώ ο κοινός άνθρωπος εμφανίζει μόνο δύο. Κι ότι είχε κάνει αποδεκτό έναν μαθητή που το είχε χωρισμένο σε τρία. Σε άλλο σημείο δίνει την πληροφορία ότι κατά την διάρκεια της συνεύρεσης τα δύο ανθρώπινα ωά συγχωνεύονται σε ένα.
Όλες αυτές οι δηλώσεις περιγράφουν τα στάδια των αλχημικών μεταβολών που υφίσταται το «πουλί» της ψυχής, πριν βγει από το αυγό του (πενταγωνικό δωδεκάεδρο-εικοσάεδρο).

Η φαινομενολογία του πεντάκτινου αστέρα 

Σχηματίζοντας την μορφή του αστέρα στην φαντασία διαπιστώνεται εύκολα, ότι αποτελεί τον αλάνθαστο δείκτη για την όλη κατάσταση της προσωπικότητας.
Εάν η κορυφή που αντιστοιχεί στο κεφάλι υστερεί σε μέγεθος έναντι των άλλων σημαίνει δυσλειτουργία του νοητικού κέντρου.
Οι δυσαναλογίες στις άλλες κορυφές υποδηλώνουν κόπωση ή ασθένειες των χεριών που παραπέμπουν στο καρδιακό ή νοητικό κέντρο και των ποδιών στο ηλιακό πλέγμα. Όταν είμαι εκνευρισμένος τον αντικρίζω αντιστραμμένο.

Ο σχηματισμός ενός τέλειου αστέρα στην φαντασία είναι ενδεικτικός για την επίτευξη μιας ορισμένης τιμής στην ενέργεια της προσωπικότητας. 

Είναι η κατάσταση που η Πυθαγόρειοι ονόμαζαν Υ.Γ.Ε.Ι.Α.

Η αυτοκριτική των Πυθαγορείων

Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι η σχέση της ακολουθίας

αν+1 = αν + αν-1 = φ, με την αυτοπαρατήρηση .

Οι αριθμοί 1,2,3,5,8,13.21.34.55.89,144… προκύπτουν από την πρόσθεση των δύο

προηγούμενων διαδοχικών όρων αν+1 = αν + αν-1

Η ακολουθία 2/1, 2+1/2, 3+2/3, 5+3/5, 8+5/8, 13+8/13, 21+13/21.......φ

Έχει αφετηρία τον αριθμό 2 Το υποκείμενο και το αντικείμενο της επιθυμίας και καταλήγει στον χρυσό αριθμό φ, όπου η αντίθεση έχει συγχωνευθεί σε μια αρμονική σχέση... ναρκισσισμού.

Η πορεία από το μέσον (1/2) του ανθρώπινου σώματος και τα γεννητικά όργανα (συμβολίζονται με τον σταυρό ή το τετράγωνο) στον ομφαλό (χρυσή τομή του ύψους της ανθρώπινης μορφής που εγγράφεται σε κανονικό πεντάγωνο).

Η ενέργεια της λίμπιντο επεξεργάζεται λοιπόν στο ηλιακό πλέγμα... πριν καταλήξει στον ζυγό της καρδίας για να διοχετευθεί στο κρανίο τον τόπο της σταύρωσης και του πυθαγορείου θεωρήματος.

Η νοητική διαδικασία   της αυτοκριτικής    «τι έπραξα?  τι έπρεπε να πράξω? »  Συμβολίζεται με το γράμμα  Υ από τους Πυθαγόρειους.

Αν θέσουμε ως παρονομαστή τον νου που αντιλαμβάνεται (διαιρεί) τον αριθμητή-συμβάν. Τότε ο επόμενος όρος της σειράς θα προκύψει αν προσθέσουμε την νοητική μας πρόθεση (παρονομαστή του προηγούμενου όρου) στο συμβάν που μόλις παρατηρήσαμε, δημιουργώντας έτσι τον νέο αριθμητή.

Ο νους θα συγκρίνει την νέα θέση σε σχέση με την προηγούμενη, δημιουργώντας τον νέο όρο της ακολουθίας κ.ο.κ.εναρμονίζοντας την προσωπικότητα με την πραγματικότητα του συμβάντος. Τοποθετούμαι δηλαδή υπό κρίσιν και τον ίδιο τον εαυτό μας σαν ένα μέρος του συμβάντος Και ακολούθως  επανεξετάζουμε ...

Η διαλεκτική της αυτοκριτικής ήδη από το τρίτο βήμα της έχει προσεγγίσει την αρμονία...

1.     2/1=2
2.     3/2=1,5
3.     5/3=1,67
4.     8/5=1,6
5.     13/8=1,625
6.     21/13=1,615
7.     34/21=1,619
8.     55/24=1,617
9.     89/55=1,61818

• φ=1,61803398874989484820458683436564
• 1/φ  =       0. 61803398874989484820458683436564
• 1/φ² =       0. 38196601125010515179541316563435
• 1/φ+1/φ² =    0. 99999999999999999999999999999999 = 1

 Το τετράγωνο του φωτός  φ  υποδηλώνει την  αντίστοιχη  ποιότητα στο επόμενο πεδίο. Οπότε το συνολικό άθροισμα των  λόγων προσεγγίζει την μονάδα στον νοητικό κόσμο.

   

• Έχει δοθεί ο ακόλουθος πίνακας των αισθήσεων
• ΣΤΟΙΧΕΙΟ           ΑΙΣΘΗΣΗ  (κάθε νέα αίςθηση εμπεριέχει τις προηγούμενες)           ΣΧΗΜΑ
• Αιθέρας              ακοή                  ηχος                                                                                         12εδρο -πενταγωνικό
• Αέρας                    αφή                 ήχος + δόνηση                                                                       8εδρο
• Φωτιά               όραση                  ήχος + δόνηση + χρώμα                                                     4εδρο
• Νερό                  Γεύση                  ήχος + δόνηση + χρώμα + γεύση                                      20εδρο
• Γη                  όσφρηση                  ήχος + δόνηση + χρώμα + γεύση + όσφρηση                6εδρο (κύβος)

                                                                                                              

• Το 12εδρο αντιστοιχεί στον αιθέρα - ψυχή των στοιχείων και την αίσθηση της ακοής. 
• Το 20εδρο στο νερό και την αίσθηση της γεύσης των εγκεφαλικών εκκρίσεων  που συνοδεύουν την φαντασία των εσωτερικών διαστάσεων της ενόρασης. (βλ. νέκταρ) 
• Στον Τίμαιο του Πλάτωνα αναφέρεται ότι το 20εδρο-νερό διασπάται σε δύο 8εδρα και ένα 4εδρο 
• (Αυτό μοιάζει με την διάσπαση του νερού σε 2 Η και Ο )
• Η φράση «δια του 20έδρου εγγράφεται το 12εδρο στην σφαίρα» (Ιάμβλιχος) φανερώνει ότι η αποκάλυψη του πνεύματος στην ψυχή επέρχεται με την ενόραση-συνείδηση.
• Μια άλλη προσέγγιση του αιθέρα έχουμε στην θεολογική διατύπωση του Λόγου 
• Λόγος στα μαθηματικά εννοείται ως η διαίρεση δύο αριθμών.  «Ο Λόγος ην παρά τω θεώ»  Ο διαιρούμενος Πατέρας (μονάς) και ο διαιρέτης (νους), ο Υιός.
• «Ο Λόγος σαρξ εγένετο». Ο αρχικός Λόγος-ήχος (αιθέρας) μετατρέπεται στον 2ο Λόγο της σάρκας-αφής την αίσθηση που ανέπτυξε η δεύτερη φυλή. 
• Επειδή όμως ο Πατέρας Κρόνος-Χρόνος-Ήχος ή Λόγος καταβροχθίζει τα παιδιά του. Δηλαδή ο ήχος ζητά να κατασπαράξει την σάρκα. Η τελευταία για να διατηρήσει την ύπαρξη της γεννά το νοητικό φως και το πεδίο συμβιβασμού της όρασης του κόσμου ... 

• Η τριβή των δύο αισθήσεων δημιουργεί το φως σε ανταπόκριση του οποίου σχηματίστηκε ο οφθαλμός στο κέντρο του μετώπου της τρίτης κυκλώπειας ερμαφρόδιτης φυλής
• Η ακοή και η αφή ήσαν οι αισθήσεις που αναπτύχθηκαν στις πρώτες δύο φυλές του γύρου μας. 
• Η όραση θεωρείται λοιπόν σύνθεση της ακοής με την αφή από μετεξέλιξη της τελευταίας. 

• Πρώτα αναπτύχθηκε η ευαισθησία στους κραδασμούς, δια της αφής και κατόπιν η όραση τους. Κάποτε ήμασταν μεγάλα αιωρούμενα αυγά, ελαφρώς διαφοροποιημένα μέσα στην σούπα των κοσμικών κραδασμών. Κατόπιν αποκτήσαμε περιβλήματα και ανεξάρτητα λειτουργικά συστήματα. . Έτσι στην Τρίτη φυλή διαπιστώθηκε ότι η αίσθηση που επιτεύχθηκε έγινε με πτώση του κραδασμού του φωτός. Το γεγονός αυτό δημιούργησε πρόωρη απολίθωση. Ή επιδερμίδα εμφάνισε φαινόμενα ορυκτοποίησης ή ξύλου. Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητη η πόλωση της μορφής (γέννηση νέας καρδιοειδούς-μορφής) για να αυξηθεί η ένταση του κραδασμού της και να διατηρηθεί η κίνηση της. Έτσι συντελέστηκε ο χωρισμός σε φύλα, του προηγούμενου ερμαφρόδιτου ανθρώπινου τύπου.. Ακολούθησε η εμφάνιση της διοφθαλμικής οράσεως. Μαζί αποκτήσαμε χέρια και πόδια. (Η απόκτηση άκρων συνδέεται έτσι με την όραση). Η νέα αίσθηση που προέκυψε, ήταν η γεύση με τους δύο ακολούθους της. Την πείνα του αρσενικού για την καρδιοειδή μορφή του θηλυκού. Και την δίψα του θηλυκού για το καρδιοειδές σπέρμα του αρσενικού. 
• Στο γεωμετρικό κλειδί, το εικοσάεδρο αναλύεται σε δύο οκτάεδρα και ένα τετράεδρο. 20=8+8+4 τρίγωνα. Τα δύο οκτάεδρα (της αφής) θα τα συσχετίσουμε με τα δύο φύλα, εφόσον η ένωση τους με την παρουσία του πυρός (τετράεδρο) επανασυνδέει το νοητικό εικοσάεδρο του ύδατος.
•        Το οκτάεδρο  (αέρας-σκέψη)  συμμερίζεται με το εικοσάεδρο (ύδωρ-φαντασία)  την  δομή ενός τριπλού σταυρού στο κέντρο. Χάρις σε αυτή την δόμηση της μορφής, γίνεται δυνατή η μετάβαση, στο ερμαφρόδιτο αιθερικό πρότυπο του 12.    Την φύση του τριπλού σταυρού ερευνά η αστρολογία  στον τόπο του κρανίου Γολγοθά ή  Ακρόπολη κατά προτίμηση. Ενώ ταυτόχρονα εξηγείται η αμνησία του ανθρώπινου γένους των 8 ζωδίων, αλλά και η θέωση  δια του εικοσαέδρου με τις 12 κορυφές-ζώδια.
• Ο τρόπος για να παράγεις τις 20 κορυφές του δωδεκάεδρου από τις 8 του κύβου είναι δια μέσου των πολικών τους σχημάτων. Με απλούστερη αναγωγή αυτήν του οκταέδρου σε εικοσάεδρο… (Τα μέσα των 12 ακμών του οκτάεδρου συνιστούν τις κορυφές του) 
• Ο κύβος έχει πολικό το οκτάεδρο των 6 κορυφών με τις διαγώνιες του να σχηματίζουν έναν τριπλό σταυρό, όπως άλλωστε και οι διαγώνιες του κύβου. Αλλά και το εικοσάεδρο διαθέτει στον πυρήνα του ένα σύστημα τριών σταυρών αποτελούμενο από τρία ορθογώνια παραλληλόγραμμα… Οποία έκπληξης, και τα υπόλοιπα δύο διαθέτουν το καρτεσιανό σύστημα αξόνων των τριών σταυρών (ζωδιακού) στον πυρήνα τους… Οπόταν οποιοδήποτε στερεό – αίσθηση ανάγεται στον αιθέρα αν περιστραφεί κατά διαδοχικά βήματα 36 μοιρών, την γωνία των διαγωνίων της πεντάλφα… (αυτήν που τετραγωνίζει τον κύκλο). 
•   Το οκτάεδρο του αέρα-αφής περιέχει το μυστήριο του Λόγου που έγινε σάρκα. Καθώς έχοντας την ιδιότητα της περιστροφής ως σβούρα δημιουργεί το φαινόμενο των ηλεκτρονίων που δίνουν την υλική ψευδαίσθηση...  (Τα 5 πλατωνικά στερεά αποκαλούνται και  παιχνίδια του Διονύσου-προσωπικότητας, με τα οποία οι Τιτάνες-όνειρο τον ξεγέλασαν πριν τον διαμελίσουν)  

Βάζραβουζρούγδα η αρχή του ήχου  

• Στο ζώδιο του ζυγού, ο Ηρακλής παραφύλαξε την προσωπικότητά του ( Ερυμάνθιος  κάπρος ), την έπιασε από τα πίσω πόδια και την κατέβασε χαρούμενος  στην κοιλάδα των ανθρώπων. Ο μύθος επαναλαμβάνεται κάθε πρωί. Με τον φουριόζο κάπρο της προσωπικότητας να πετάγεται ταραγμένος από τον ύπνο και να σπέρνει την δυστυχία στον κοινωνικό περίγυρο…
• Η διήγηση του Ουπανισάντ    αναφέρει ότι η ομιλία είναι ανώτερη σε θέση από τον κατώτερο νου. Εννοώντας τον αιθέρα της σιωπηλής ομιλίας   που γεννά τα τέσσερα στοιχεία της προσωπικότητας (πυρ-νοητικό, ύδωρ-συναίσθημα, γη-ένστικτο, αέρας-διαίσθηση ). Θα πρέπει ακόμη να διαχωρίσουμε τον γραπτό από τον προφορικό λόγο, σύμφωνα με  τις απόκρυφες φράσεις «γέγραπται» και «λέγεται»  που είναι οι    ονομασίες του ακάσα  της μνήμης και του αιθέρα της ομιλίας.
• Το κείμενο διαχωρίζει επίσης και την εσωτερική ήρεμη ομιλία του αιθέρα, από την θορυβώδη εξωτερική της λεγεώνας της προσωπικότητας. (Οι δύο ομιλίες αναγνωρίζονται κατά την λογική επίτευξη).
• Ας θυμηθούμε τώρα την νηπιακή ηλικία μας, τότε που σκεπτόμασταν, αλλά δεν μπορούσαμε να εκφωνήσουμε την σκέψη μας. Επειδή δεν είχαμε κυριαρχήσει τις ζωτικές πνοές :  «Η (ομιλία) που παράγεται στο σώμα μέσω του Πρανά (οι 3 τροφές, φαγητό-αναπνοή-εντυπώσεις) και η οποία ύστερα πηγαίνει [μετασχηματίζεται] στον Απανά ( βλ. νευρικές ωθήσεις των σφιγκτήρων της έδρας κατά την αποπάτηση και την έναρξη της ομιλίας στα νήπια) και ύστερα αφομοιώνεται με τον Ουντάνα [φυσικά όργανα της Ομιλίας]... (ο συντονισμός των αισθήσεων δια μέσου του νου στο κεφάλι) τότε (τελικά) διαμένει στο Σαμάνα [«στον αφαλό με τη μορφή ήχου, σαν η υλική αιτία όλων των λέξεων», λέει ο 'Αρτζουνα Μίσρα].
• Μερικές φορές,   η διεργασία του ξυπνήματος γίνεται αντιληπτή από την συνείδηση. Ενθυμούμαι ότι στην διάρκεια της εφηβείας είχα βρεθεί αρκετές φορές στην  περίεργη κατάσταση της αφύπνισης της συνείδησης κατά την είσοδο στο φυσικό σώμα.  Ενθυμούμαι την φρίκη που ένοιωθα, καθώς συνειδητοποιούσα τις σάρκες μου να στροβιλίζονται στον ακατάληπτο ήχο-ομιλία του εξωτερικού  ήχου του υπνοδωματίου. Έως ότου αντιληφθώ ότι αυτός ο φοβερός βρυχηθμός του λέοντος ήταν η ίδια μου η καρδιά που … προ-λαλούσε  τους εξωτερικούς φυσικούς ήχους.!

• Το δωδεκάεδρο είναι ένα ασταθές στερεό που καταρρέει με την βαρύτητα...  Για αυτό η φύση το δημιουργεί δια μέσου της πολικότητας του  με το εξαιρετικά σταθερό χάρις στις τρίγωνες έδρες του εικοσάεδρο.  Τον Ναό του αιθερικού σώματος...
• Ο οποίος οφείλει να καταστραφεί προκειμένου να αντικατασταθεί από την σφαίρα ( του σφαιρικού θόλου των εκκλησιών)   σύμφωνα με την ρήση του Ιάμβλιχου " Δια του εικοσαέδρου εγγράφεται το δωδεκάεδρο στην σφαίρα " Η φράση αυτή κρύβεται στον έρωτα του Ήφαιστου - Προμηθέα- Δωδεκάεδρου  για την σφαίρα - Αθηνά, ενώ διατηρεί την νόμιμη σύζυγο του  Αφροδίτη-Χρυσή αναλογία...

• Είναι το σύμπαν ένα δωδεκάεδρο;

  Νέες επιστημονικές μελέτες και παρατηρήσεις έρχονται να δικαιώσουν πάλι τους αρχαίους έλληνες σοφούς, Αριστοτέλη, προσωκρατικούς και Πυθαγόρειους που έγραφαν και μιλούσαν για αιθέρα και για ταύτιση του σύμπαντος με το ισοδωδεκαεδρικό τέλειο στερεό.

  
  

  
  

  Το συμβατικό μοντέλο της κοσμολογίας προβλέπει ότι το σύμπαν είναι άπειρο και επίπεδο. Μολαταύτα κοσμολόγοι στις ΗΠΑ και Γαλλία προτείνουν τώρα ότι ο χώρος θα μπορούσε να είναι πεπερασμένος και σε σχήμα δωδεκάεδρου. Ισχυρίζονται ότι το σύμπαν που έχει ίδιο σχήμα με ένα δώδεκα πλευρών πολύγωνο μπορεί να εξηγήσει τις μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υπερύρθρου - την ακτινοβολία δηλαδή που προήλθε από τη μεγάλη έκρηξη - ενώ άλλοι χώροι με πιο πεζά σχήματα δεν μπορούν να πετύχουν την ίδια εξήγηση. (J-P Luminet et al. 2003 Nature 425 593).

  
  

  Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου παρέχει μια εικόνα του σύμπαντος όπως ήταν περίπου 400.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Μέχρι εκείνο τον χρόνο το σύμπαν κρύωσε αρκετά έτσι ώστε άτομα να μπορέσουν να σχηματιστούν, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχαν πλέον άλλα ελεύθερα ηλεκτρόνια για να σκεδάσουν τα φωτόνια που παράχθηκαν στο νεαρό σύμπαν.

  Έτσι όποιες μεταβολές στην ανισοτροπία της θερμοκρασίας της ακτινοβολίας υποβάθρου αντανακλούν μεταβολές στην ίδια την πυκνότητα του σύμπαντος εκείνη τη στιγμή.

  
  

  Αυτές οι θερμοκρασιακές διακυμάνσεις μπορούν να εκφραστούν ως άθροισμα των σφαιρικών αρμονικών, και οι αστροφυσικοί καταγράφουν την σχετική δύναμη αυτών των αρμονικών ως συνάρτηση της γωνίας. Το ύψος και οι θέσεις αυτών των κορυφών σε αυτό το λεγόμενο "φάσμα ισχύος" σχετίζονται με τις θεμελιώδεις αστροφυσικές ιδιότητες του σύμπαντος.

  
  

  Στο Σχήμα1

  Δεδομένα από το πρώτο έτος του δορυφόρου WMAP - δημοσιευμένα τον Φεβρουάριο - συμφώνησαν με τις προβλέψεις του συμβατικού μοντέλου σύν του μοντέλου διαστολής της κοσμολογίας για περιοχές του χώρου που διαχωρίζονται από μικρές γωνίες. Παρόλο αυτά, σε μεγάλες γωνιακές κλίμακες - μεγαλύτερες από 60 μοίρες - οι παρατηρήσεις του WMAP ήταν σημαντικότερα χαμηλότερες από αυτές που πρόβλεπε το εν λόγω μοντέλο.

  
  

  Σχήμα 2

  Ο Ζαν Πιέρ Λουμινε του Αστεροσκοπείου του Παρισίου και οι συνάδελφοί του πιστεύουν ότι το πεπερασμένο μέγεθος του ίδιου του σύμπαντος είναι υπεύθυνο για αυτή τη συμπεριφορά. Επιπλέον, δείχνουν ότι οι προβλέψεις για ένα μοντέλο στο οποίο ο χώρος αποτελείτε από 12 καμπυλωμένα πεντάγωνα ενωμένα σε μια σφαίρα συμφωνεί με τις παρατηρήσεις του WMAP. Το "μικρό", κλειστό τους σύμπαν θα ήταν περίπου μεγέθους 30 δισεκατομμύρια ετών φωτός.

  
  

  
  

  "Το έργο μας πραγματικά απευθύνεται σε αυτό το πανάρχαιο ερώτημα, εάν δηλαδή το σύμπαν είναι άπειρο ή πεπερασμένο," ανάφερε στο PhysicsWeb το μέλος της ομάδας Jeff Weeks ένας ανεξάρτητος μαθηματικός με έδρα τη Νέα Υόρκη. Και πρόσθεσε: "Το εντυπωσιακό σημείο είναι ότι δεν υπόθετουμε πλέον - τώρα έχουμε στα χέρια μας πραγματικά δεδομένα."

  
  

  Η ομάδα αναφέρει ότι εάν τα αποτελέσματά της έρευνας επιβεβαιωθούν, θα έχουν συνέπειες για θεωρίες και μοντέλα της κβαντικής βαρύτητας, της διαστολής και της ίδιας της μεγάλης έκρηξης. Μολαταύτα, το μοντέλο τους θα πρέπει να δοκιμαστεί επιπλέον με μελέτη της ακτινοβολίας μικροκυμμάτων σε μεγαλύτερες γωνίες χρησιμοποιώντας περισσότερα δεδομένα από τον WMAP και τον Planck Surveyor, που αναμένεται να εκτοξευτεί σύντομα.
• http://kymbalion.blogspot.gr

Και η άποψη για το δωδεκάεδρο Σύμπαν πως ταιριάζει με όλα αυτά; 

Οι επιστήμονες έχουν διερευνήσει πολλές δυνατότητες για το σχήμα του κόσμου και εάν έχει ή όχι όρια. Πρόσφατα μια ομάδα κοσμολόγων, αστρονόμων και μαθηματικών πρότεινε ότι ο κόσμος μας μοιάζει με μια μπάλα ποδοσφαίρου στην οποία τα κοσμικά πεντάγωνα που την αποτελούν σχηματίζουν ένα κατηγορηματικά πεπερασμένο Σύμπαν. 

Η δομή αυτή μπορεί επίσης να παρομοιαστεί με μια αίθουσα με περίπλοκο σύστημα καθρεφτών οι οποίοι γεννούν πολλαπλά είδωλα μιας μοναδικής πραγματικότητας. 

Η παράξενη αυτή γεωμετρία έχει προταθεί παλιότερα. Αυτό που είναι καινούργιο είναι το αν ταιριάζει αυτή η πρόταση με τα τελευταία δεδομένα. Τα δεδομένα αυτά όπως είναι γνωστό αναφέρονται στην ανισοτροπία της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου, όπως μετρήθηκε από τον δορυφόρο (WMAP). Οι επιστήμονες που ενεπλάκησαν στην έρευνα λένε ότι επιτέλους τα τωρινά αποτελέσματα βρίσκονται στα όρια που θα μας επιτρέψουν ν' αποφασίσουμε αν το σύμπαν είναι άπειρο ή πεπερασμένο. 

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι πεπερασμένο σημαίνει ότι η επιφάνεια της υπερσφαίρας που την παρομοιάζουμε με μπάλα ποδοσφαίρου έχει πεπερασμένο εμβαδόν. Η επιφάνεια αυτή δεν είναι δισδιάστατη όπως την παρομοιάζουμε αλλά τρισδιάστατη, και αυτή η επιφάνεια ακριβώς είναι το σύμπαν μας. 

Ένα άπειρο ή ανοιχτό όπως λέμε Σύμπαν, προϋποθέτει μια απεριόριστη ποσότητα ύλης. Αντίθετα μια πεπερασμένη ποσότητα ύλης γεννά και ένα κλειστό Σύμπαν. 

Επιστροφή στο σημείο απ' όπου ξεκινήσαμε

Η καινούργια ιδέα περιλαμβάνει "κομμάτια του χώρου με τις απέναντι πλευρές τους συγκολλημένες μαζί". Ένα αντικείμενο που γλιστράει έξω από τη μία πλευρά του ενός μπλοκ θα βρεθεί άμεσα ακριβώς μέσα από μια πλευρά του απέναντι μπλοκ. 

Φαντασθείτε ένα φύλο χαρτιού τετραδίου, με την αριστερή και δεξιά πλευρά του τυλιγμένες τη μια προς την άλλη ώστε να σχηματίζεται ένας κύλινδρος. Υποθέστε ότι είσαστε τόσο μικροσκοπικοί και δισδιάστατοι ώστε κυκλοφορείτε πάνω στο χαρτί. Ξεκινάτε από το σημείο όπου είναι κολλημένες οι δύο πλευρές και βαδίζετε δυτικά πάνω σε μια ευθεία γραμμή όπως την αντιλαμβάνεστε εσείς. Ας πούμε πάνω σε μια γραμμή του φύλλου αυτού από χαρτί. 

Χωρίς να συμβεί τίποτα ιδιαίτερο κατά τη διαδρομή σας, με μεγάλη σας έκπληξη θα βρεθείτε ξανά στο σημείο της αναχώρησής σας. Όπως έχουμε δει στα προηγούμενα μέρη του άρθρου αυτό είναι χαρακτηριστικό κάθε υπερσφαίρας Riemann με θετική καμπυλότητα. 

Η εικόνα που αναφέρεται στις δύο  διαστάσεις, δείχνει ένα αντικείμενο  που εξέρχεται από μια ραφή του  χαρτιού και εισέρχεται αυτόματα  στην απέναντι πλευρά. Αυτό  συμβαίνει και για τις δύο διαστάσεις  του. Η γεωμετρία αυτή είναι γνωστή  ως επίπεδος κυλινδρικός σωλήνας. 

Αν τώρα μπορούσατε να διπλώσετε το φύλο του χαρτιού σε δύο κατευθύνσεις - χωρίς εννοείται να τσαλακωθεί - έτσι ώστε και τα αντικείμενα που κινούνται προς την κορυφή να ξαναεμφανιστούν στον πάτο του χαρτιού, τότε θα είχατε δημιουργήσει ένα Σύμπαν σαν αυτό που προτάθηκε και φέρει το όνομα του δωδεκάεδρου. Το πραγματικό Σύμπαν είναι πιο περίπλοκο φυσικά.

Το δωδεκάεδρο που πρότεινε ο Jean-Pierre Luminet του παρατηρητήριου του Παρισιού, αντιμετωπίζει το Σύμπαν σαν δωδεκάεδρο - ένα σύνθετο σχήμα που αποτελείται από 12 πενταγωνικά σχήματα - με τις αντίθετες συνδεδεμένες κατά ζεύγη, σαν τις αντίθετες πλευρές του χαρτιού που συζητήσαμε παραπάνω. Ένας ταξιδιώτης που βγαίνει από το δωδεκάεδρο από τη μια πενταγωνική του πλευρά επιστρέφει σ' αυτό από την αντίθετη πενταγωνική πλευρά. 

Πολλαπλά είδωλα

Αν η πρόσφατη θεωρία είναι σωστή - και χρειάζεται βέβαια πρόσθετη δουλειά για να επιβεβαιωθεί - τότε το φως θα ταξιδεύει πάνω στις ίδιες διαδρομές όπως κι εσείς που βαδίζατε πάνω στον χάρτινο κύλινδρο. Αυτό σημαίνει ότι οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να βρουν πολλαπλά είδωλα ενός και του ιδίου αντικειμένου στο χώρο. Σκεφθείτε λόγου χάριν ότι καθώς βρίσκεστε πάνω στο χαρτί, κοιτάζετε ανατολικά και δυτικά και βλέπετε ότι και από τις δύο κατευθύνσεις έρχεται φως προερχόμενο από το ίδιο αντικείμενο που βρίσκεται στην πιο απομακρυσμένη πλευρά του κυλίνδρου. 

Ένα σφαιρικό σύμπαν γεμίζει μόνο με δωδεκάεδρα. Αν τα δωδεκάεδρα είναι πολλά τα οπτικά αντικείμενα φαίνονται σα να μικραίνουν αρχικά με την απόσταση και στη συνέχεια να μεγαλώνουν. Αν όμως το δωδεκάεδρο είναι μόνο ένα, τα οπτικά αντικείμενα που  παρατηρούμε πάνω σε μια ευθεία γραμμή όρασης είναι πολλαπλά είδωλα ενός και του αυτού αντικειμένου

Η ιδέα αυτή έχει συνέπειες για τα διαστημικά ταξίδια του μέλλοντος, ή τουλάχιστον για τις ακραίες εκδοχές τους. Μιλώντας υποθετικά, θα μπορούσατε να κάνετε ένα ταξίδι, ταξιδεύοντας σε ευθεία γραμμή και να επιστρέψετε ξανά στο σημείο εκκίνησης. Θα χρειαζόταν βέβαια πάρα πολύ μεγάλος χρόνος για κάτι τέτοιο. 

Χωρίς όρια

Οι διαταραχές στην πυκνότητα της μικροκυματικής ακτινοβολίας είναι στην ουσία ταλαντώσεις στο χώρο. Όπως λοιπόν οι ταλαντώσεις σε μια καμπάνα δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερου μήκους κύματος από την ίδια την καμπάνα, έτσι και οι διαταραχές της πυκνότητας στο χώρο δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερες από τον ίδιο τον χώρο. Αν το Σύμπαν ήταν γεωμετρικά επίπεδο αλλά άπειρο, θα έπρεπε να ανιχνεύονται διαταραχές και με οσοδήποτε μεγάλα μήκη κύματος. Τα δεδομένα όμως του WMAP έθεταν όρια στα παρατηρούμενα μήκη κύματος, που δεν ήταν συμβιβαστά με την αντίληψη του επίπεδου άπειρου σύμπαντος. 

Για καθέναν λοιπόν που δεν νοιώθει άνετα με την ιδέα ενός άπειρου σύμπαντος, το νέο μοντέλο του δωδεκάεδρου φέρνει σαφώς μια ανακούφιση. Υπαινίσσεται όπως είδαμε, ότι ζούμε σ' ένα μικρό κλειστό σύμπαν.

Η ερώτηση που λογικά θα προβάλει κάποιος μετά από όλα αυτά είναι: Αν το Σύμπαν είναι πεπερασμένο και κλειστό, τότε τι υπάρχει πέρα από αυτό; 

Ας θυμηθούμε ότι στηριζόμαστε μόνο στις παρατηρήσεις μας και όχι στη φαντασία μας, και οι παρατηρήσεις μας όλες γίνονται επάνω στην τρισδιάστατη σφαιρική υπερεπιφάνεια του σύμπαντος. Έτσι δεν έχει νόημα η φράση "πέρα από αυτό." 

Σημείωση: Αυτό το άρθρο εντάσσεται σε μια σειρά που στόχο έχει εφαρμογές στη φυσική και την κοσμολογία.

http://www.physics4u.gr

Carl Sagan - The Pioneers of Science 2/3

Το πιο πάνω βίντεο, τελειώνει με την φράση του Carl Sagan: «Η γνώση του δωδεκάεδρου, θεωρούνταν πολύ επικίνδυνη για τον απλό κόσμο».

Οι πάνσοφοι και έτη φωτός πιο μπροστά από εμάς, προγονοί μας, μας άφησαν κωδικοποιημένη Άρρητη γνώση μέσα στα έργα τους.

 http://thatakoute.blogspot.gr

Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «ΑΝΘΡΩΠΟΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ

Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπεριέχει απολύτως και άνευ παρερμηνείας το σημαινόμενον (νόημα). Το ότι δίδονται σήμερα διά κάθε λέξιν της Ελληνικής καθομιλουμένης διάφορες ερμηνείες, αυτό είναι απόδειξις της απωλείας της σοφίας, η οποία ενυπάρχει στην γλώσσα μας, από τους σημερινούς χρήστες αυτής, δηλαδή από εμάς τους σημερινούς Έλληνες.

Όμως, σχετικά με το θέμα αυτό, υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός της Ελληνικής Γραμματείας, τον οποίον θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον μελετήσουν. Είναι ο Πλατωνικός διάλογος «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ο οποίος αναφέρεται ακριβώς στην ιστορία, φιλοσοφία και ετυμολογία των ονομάτων της Ελληνικής γλώσσας. Ειδικά όσοι διακατέχονται από τον ετυμολογικόν της γλώσσας μας οίστρον, θα πρέπει απαραιτήτως να αναγνώσουν προσεκτικά τον εν λόγω διάλογο.

Περί του ονόματος «άνθρωπος», δίδεται από τον Σωκράτη στον «ΚΡΑΤΥΛΟ» η ακόλουθος ετυμολογική ερμηνεία (την παραθέτω εδώ σε μετάφρασι):

[……ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω ότι και το όνομα των ανθρώπων, μία από αυτές τις αλλοιώσεις υπέστη, καθώς και αυτό έγινε όνομα, ενώ πριν ήταν έκφρασις. Με την αφαίρεσιν του γράμματος Άλφα και με την μεταβολήν του τόνου της λήγουσας από οξύτερο σε βαρύτερο.

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Τι εννοείς ;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ιδού τι εννοώ: Το όνομα «άνθρωπος» σημαίνει ότι τα μεν άλλα ζώα τίποτε από όσα βλέπουν δεν μελετούν, δεν συλλογίζονται και δεν αναθρούν … τίποτε ήτοι δεν παρατηρούν με προσοχή… ο δε άνθρωπος άπαξ και δεί κάτι – άπαξ δηλαδή και«όπωπε» κάτι – και αναθρεί και συλλογίζεται ό,τι όπωπε. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο άνθρωπος σωστά ονομάστηκε «άνθρωπος», διότι είναι το μοναδικό ζώον, το οποίον «αναθρεί ά όπωπε», παρατηρεί δηλαδή με μεγάλη προσοχή ό,τι έχει δεί….].

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σοφότερος των ανθρώπων Σωκράτης, μεταφέροντας μέσα από τον συγκεκριμένον διάλογον την πανάρχαια γνώσιν της Ελληνικής ονοματοθετήσεως διά την συγκεκριμένην λέξιν, δίδει την πληροφορίαν ότι η λέξις «άνθρωπος» στην πρωτογένεσιν της ήταν περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός του όντος, το οποίον διέφερε από τα ζώα βασικά ως προς τον τρόπον με τον οποίον χρησιμοποιούσε τον νούν του και ως προς τις διανοητικές του ικανότητες.

Έτσι ο περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός «αναθρών ά οπωπε», συνεπτύχθη μονολεκτικά  σε «ανάθρωπος», και εν συνεχεία με την αφαίρεση του γράμματος «α»μεταξύ των φθόγγων «ν» και «θ» και της μεταφοράς του τόνου στην πρώτην συλλαβήν της λέξεως, διεμορφώθη η λέξις  «άνθρωπος»!

Εδώ θα πρέπει να τονισθή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία χαρακτηρίζει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις διανοητικές του ικανότητες. Όλες οι άλλες λατινογενείς διάλεκτοι, χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο μόνον με την υλικήν του υπόστασιν, την χοϊκήν, την χωμάτινη (homo, human, home, κ.λ.π.). Να είναι άραγε τυχαίον αυτό, διότι και ο ορισμός αυτός από Ελληνικήν λέξιν έχει ληφθή, ή μήπως η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία αναδεικνύει την προτεραιότητα στην οποίαν πρέπει να επικεντρώνεται η προσοχή του ανθρώπου;!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ 2/10/ 2013

http://autochthonesellhnes.blogspot.gr   

ΚΡΑΤΥΛΟΣ

       http://www.scribd.com/doc/43538356/Kratylos                                                   

THATAKOUTE

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΜΕΧΡΙ… ΓΡΑΙΚΟΙ !! Ιστορία & ονομασίες των ελληνικών φύλων…

Πελασγοί: Το κοινό όνομα όλων τών προϊστορικών καί προκατακλυσμιαίων Ελληνικών φύλων. Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους «Πελασγούς», έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου «προβλήματος».

Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών «αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων» και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς. Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ’ όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.

Αχαιοί: Ελληνικό φύλο πού ήλθε από τήν Ήπειρο. Τό όνομα προέρχεται απ’ τόν Αχαιό γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο του Δευκαλίωνος. Στήν εκστρατεία κατά τής Τροίας περί τό 1200 π.Χ κατά τήν συμβατική ιστορία έλαβαν μέρος 44 ηγεμόνες, από τήν Ήπειρο καί Θεσσαλία μέχρι τήν Κρήτη, αυτόνομοι μέν αλλά στά μάτια τών ξένων φάνταζαν ως έν έθνος, όπως άλλωστε ήταν αφού ίσχυε τό όμαιμον, τό ομόγλωσσων τό ομόθρησκων καί κυρίως η κοινή συνείδησις. Τούς απέδιδαν δέ διάφορα ονόματα, όπως Αργείοι, Δαναοί, Αχαιοί μέ κυρίαρχο τό Αχαιοί.

Ίωνες: Ελληνικό φύλο πού ήλθε κι αυτό από τήν Ήπειρο καί τά παράκτια νησιά τού Ιονίου. Τό όνομα έλκει τήν καταγωγή του από τόν Ίωνα, αδελφό τού Αχαιού, γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο τού Δευκαλίωνος. Εγκαταστάθηκαν περί τό 1900 π.Χ. κατά τήν συμβατική πάντα ιστορία στήν Αττική. Ήλθαν σέ επαφή μέ τούς ανατολικούς λαούς καί γι αυτό τόν λόγο οι τελευταίοι αποκαλούσαν όλους τούς Έλληνες Ίωνες (Γιουνάν ), πράγμα πού εξακολουθεί νά ισχύει καί σήμερα καί μάλιστα καί η ίδια η Ελλάδα αποκαλείται Γιουνανιστάν. Οι Ίωνες κατά την εποχή του Χαλκού ήταν εξαπλωμένοι μεταξύ της Εύβοιας, της Αττικής και της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Το 1100 π.Χ. περίπου κατά την αρχή της γεωμετρικής περιόδου, που σηματοδοτήθηκε από την κάθοδο των Δωριέων, οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Ελληνικής χερσονήσου τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν μεγάλο μέρος της περιοχής στην οποία ζούσαν. Οι μετακινήσεις αυτές των αρχαίων ελληνικών φύλων ονομάζονται Α’ Ελληνικός αποικισμός. Οι Ίωνες λοιπόν μετακινήθηκαν προς τα ανατολικά δημιουργώντας αποικίες στα νησιά του Αιγαίου (Χίος, Σάμος κ.α.) καθώς και στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή γνωστή ως Ιωνία. Το μεγαλύτερο μέρος των νησιών του Αιγαίου, με εξαίρεση τη Λέσβο, την Τένεδο και τη Ρόδο αποικήθηκε από τους Ίωνες, ενώ οι σημαντικότερες αποικίες στην Ιωνία ήταν η Μίλητος και η Έφεσος.

Η δημιουργία αποικιών στη Μικρά Ασία ήταν μια προοπτική που χρόνια απασχολούσε τα αρχαία ελληνικά φύλα και κυρίως τους Αχαιούς, δεδομένου ότι ήταν πολύ πιο εύπορα από την ορεινή και σχετικά άγονη ελληνική χερσόνησο. Οι Ίωνες μιλούσαν την ιωνική διάλεκτο. Η διάλεκτος αυτή αποτελεί τη γλώσσα της επικής ποίησης, καθώς το ομηρικό ιδίωμα έχει ως βάση του την ιωνική εμπλουτισμένη με στοιχεία από την αιολική και την αρκαδοκυπριακή. Οι λυρικοί ποιητές όπως ο Τυρταίος, ο Αρχίλοχος και άλλοι, χρησιμοποιούσαν την ιωνική διάλεκτο για τις ελεγείες τους. Επίσης ιστορικοί όπως ο Ηρόδοτος έγραφαν στην ιωνική. Χαρακτηριστικά τα α και ε μακρά γράφονται η και η εξάλειψη του συμφώνου F (δίγαμμα). Επίσης ο σχηματισμός των απαρέμφατον σε -ναι είναι ιωνικό στοιχείο.Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. η Μίλητος και η Έφεσος έγιναν κέντρα όσον αφορά τη σκέψη πάνω στο φυσικό κόσμο. Με βάση αυτή τη σκέψη δημιουργούνταν υποθέσεις που εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα χωρίς να αποδίδεται το αίτιο τους στο θείο, όπως γινόταν μέχρι τότε. Οι υποθέσεις αυτές διαχέονταν από την έρευνα και από προσωπικές εμπειρίες. Οι εκπρόσωποι αυτού του κινήματος λέγονταν «Φυσικοί» ή «Φυσιολόγοι». Κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο οποίος ήταν κι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Και ο λεγόμενος «σκοτεινός» φιλόσοφος Ηρακλειτος από την Έφεσο.

Δωριείς: Οι Δωριείς ήταν ελληνικό φύλο, ένα από τα τέσσερα της αρχαιότητας, το οποίο καταγόταν σύμφωνα με τις γραπτές παραδόσεις από την οροσειρά της Πίνδου. Κατά την παλαιά παραδοσιακή θεωρία και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι Δωριείς κατέβηκαν στη νότια Ελλάδα περίπου τον 12ο π.Χ. αιώνα και κατέλυσαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, καθώς διέθεταν όπλα από σίδηρο, που ήταν ανώτερα από τα χάλκινα των Μυκηναίων. Νεώτερες όμως μελέτες συνδυάζουν την έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων που να συνηγορούν σε μια τέτοια βίαιη εισβολή και γλωσσολογικών στοιχείων από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, και αμφισβητούν έντονα την εκδοχή αυτή. Η μετακίνησή τους αυτή, που είναι γνωστή ως «Κάθοδος των Δωριέων», παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σκοτεινότερα σημεία της ελληνικής ιστορίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όταν βασίλευε ο Δευκαλίων, οι Δωριείς κατοικούσαν στην Φθιώτιδα. Από εκεί, ενώ βασιλιάς τους ήταν ο Δώρος, από τον οποίο πήραν και το όνομά τους, πήγαν στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου, στην περιοχή που ονομαζόταν Ιστιαιώτις. Οι Κάδμειοι τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την περιοχή αυτή και να εγκατασταθούν στην Πίνδο, σε μια περιοχή που εκτείνεται από την περιφέρεια Καστοριάς, Γρεβενών έως και την επαρχία Μετσόβου, όπου ονομάστηκαν Μακεδνοί.

Από εκεί ξεκίνησε η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων» στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ., μέσω του περάσματος της Δεσκάτης, που αποτέλεσε ιστορικό γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας, και είχε το χαρακτήρα εγκατάστασης ενός λαού σε πιο εύφορα και προσοδοφόρα εδάφη. Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των Δωριέων αποτέλεσε τμήμα της γενικότερης προσπάθειας των δυτικών φυλετικών ομάδων να κατακτήσουν νέες περιοχές. Οι ακριβείς συνθήκες της μετακίνησής τους προς νότον παραμένουν άγνωστες. Οι Δωριείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους εγκατάστασής τους, καθώς είτε δέχτηκαν την πίεση άλλων φυλετικών ομάδων, είτε οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι δεν επαρκούσαν. Ενώ παλαιότερα εικάζοταν ότι η εξάπλωση των Δωριέων ήταν το κυριότερο αίτιο κατάρρευσης του μυκηναϊκού κόσμου, οι ιστορικοί σήμερα τείνουν στην αντίθετη εκδοχή, ότι η κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου των Αχαιών αποτέλεσε το κυριότερο αίτιο της γρήγορης εξάπλωσης του δωρικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, υποστηρίζεται η άποψη ότι ότι οι Δωριείς ήταν ένα ελληνικό ποιμενικό και πρωτόγονο σχετικά φύλο που κατοικούσε στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, και το οποίο μετά τη διάλυση του μυκηναϊκού κόσμου κατέλαβε πεδινές περιοχές.

Πέρα από τις μαρτυρίες των ιστορικών, υπάρχει και το αντίστοιχο μυθολογικό πλαίσιο. Οι Δωριείς κατάγονταν από τον Δώρο, γιο του Έλληνα, ο οποίος είχε υπό την εξουσία του την ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτούς κατέφυγαν οι απόγονοι του Ηρακλή, μετά το θάνατο του Ύλλου και τον διωγμό τους από την Πελοπόννησο. Ακόμη, αναφέρεται ότι, όταν οι Ηρακλείδες έφθασαν στον Αιγιμιό, βασιλιά των Δωριέων, ο Ύλλος ζούσε. Ο Αιγιμιός υιοθέτησε τον Ύλλο και μαζί με τους δυο γιους του, Πάμφυλο και Δυμάνα, τον έκανε συγκληρονόμο στο ένα τρίτο του βασιλείου του. Διωγμένοι από τα γειτονικά φύλα οι Δωριείς κατέφυγαν, μετά από πολλές μετακινήσεις, στη Δωρίδα και από εκεί στην Πελοπόννησο. Τη χώρα τη μοίρασαν οι δισέγγονοι του Ύλλου, Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος, μαζί με τους Πάμφυλο και Δυμάνα. Την κατάκτηση της Πελοποννήσου και την κυριαρχία τους στους αχαϊκούς πληθυσμούς, οι Δωριείς την ερμήνευσαν με το μύθο της «επανόδου των Ηρακλειδών», δηλαδή την επιστροφή των απογόνων του Ηρακλή στην αρχαία τους κοιτίδα.

Αιολείς: Ήλθαν από τήν Θεσσαλία περί τό 1900 π.Χ. εγκαταστάθηκαν στήν Πελοπόννησο καί συγχωνεύτηκαν μέ τούς Αχαιούς. Τό όνομα ανατρέχει φυσικά στόν Αίολο τόν γιό τού Έλληνα καί εγγονό τού Δευκαλίωνος. Γιός τού Αιόλου ήταν ο Αθάμας, ο οποίος μέ τήν Νεφέλη έκανε τόν Φρίξο καί τήν Έλλη, εξ ής καί ο Ελλήσποντος καλείται.

Γραικοί: Από τόν Γραικό πού όπως καί ο Έλλην γενεαλογείται απ’ τόν Δευκαλίωνα ή κατ’ άλλους θεωρείται αδελφός τού Λατίνου. Τό όνομα ετυμολογείται από τό γηραιός καί γραία κι αυτό από τήν Γαία καί επομένως αντιλαμβάνεται κανείς τό παμπάλαιον αφ’ ενός τού ονόματος αφ’ ετέρου δέ τό γηγενές αυτού. Επεκράτησε κατά τούς μέσους χρόνους (ανασυρθέν φυσικά από τό βαθύτατο παρελθόν) ως εθνική ονομασία τών Ελλήνων ιδίως στήν ύπαιθρο, διότι τό Έλληνες σήμαινε πλέον ειδωλολάτρες. Διά τών Λατίνων πού τό παρέλαβαν από τήν γειτονική Ήπειρο διαδόθηκε στήν Δύση (παρεφθάρη φυσικά όπως άλλωστε καί η Ελληνική γλωσσά πού κατακρεουργημένη κατέληξε στίς διαφόρους διαλέκτους), καί έχουμε τό γνωστό Graeci καί τά σημερινά ακατανόητα Greece, Grece, καί τά λοιπά παρόμοια. Μετά μάλιστα τήν δημιουργία νέας αυτοκρατορίας απ’ τούς Δυτικούς μέ φορέα τού αξιώματος τόν Κάρολο τό 800 μ.Χ., πού ήταν τό αποκορύφωμα τής διάστασης μεταξύ τής παπικής εξουσίας καί τής πολιτικής εξουσίας τής Κωνσταντινουπόλεως, έγινε κατασυκοφάντησις τών Ελλήνων, ώστε τό όνομα Γραικός νά σημαίνει αίρεση καί κατά τούς χρόνους τής Φραγκοκρατίας μάλλιστα ενισχύθηκε εντονότατα ο μισελληνισμός. Γνωστή είναι η φράση τού » πρωθυπουργού» τού Κ. Παλαιολόγου Λουκά Νοταρά » κρειττότερον ιδείν εν μέσει Πόλει φακιόλιον Τούρκου ή ρωμαϊκήν καλύπτραν». Νά σημειώσουμε μέ τήν ευκαιρία ότι ο Κάρολος ζήτησε σέ γάμο τήν 1η γυναίκα αυτοκράτειρα τήν Ειρήνη τήν Αθηναία. Μετά τήν πτώση τής Πόλης, εκτός από τό ρεύμα λογίων πού συνέρρευσε στήν Δύση καί προκάλεσε τήν αναγέννηση, υπήρξαν καί πολλοί δυστυχείς πρόσφυγες, πολλοί από τούς οποίους παρανομούσαν γιά νά καταφέρουν νά επιβιώσουν καί αυτό συνέτεινε ώστε τό «Γραικός» νά σημαίνει καί «απατεών».

Δαναοί: Ελληνικό φύλο, πού προερχόμενο από τήν Ήπειρο, εγκαταστάθηκε κυρίως στήν Πελοπόννησο περί τό 2000 π.Χ. Timeo Danaos et dona ferentes (= φοβούμαι τούς Δαναούς καί δώρα φέροντας). Η φράση αυτή ανήκει στόν γαλάτη Βιργίλιο καί ασφαλώς εκφράζει τόν φθόνο κατά τών Ελλήνων αλλά καί τήν προσπάθεια υποτίμησης τού Ελληνικού Πνεύματος πού ήταν κυρίαρχο ακόμα καί κατά τήν Ρωμαϊκή στρατιωτική κυριαρχία. Άλλωστε κατά τόν Οράτιο «η Ελλάς ηττηθείσα τόν τραχύν νικητήν ενίκησε καί τάς τέχνας εισήγαγε εις τό αγροίκον Λάτιον».

Σελλοί: Κατά τόν Αριστοτέλη πανάρχαιοι κάτοικοι τής κεντρικής Ηπείρου πού καλούνταν τότε μέν Γραικοί, τώρα δέ Έλληνες. Απ’ τό όνομα αυτό κατά μία εκδοχή καί τό Έλληνες.

Έλληνες: Το ελληνικό φύλο τού Αχιλλέα πού κατοικούσε τήν Φθία. Εγκαλούντο καί Μυρμιδόνες. Ήλθε από τήν Ήπειρο καί επεκτάθηκε σέ ευρύτερη περιοχή. Τό όνομα προέρχεται από τον Έλληνα, γιό τού Δευκαλίωνος πού γεννήθηκε μέ «σπέρμα Διός». Τόν 8ο π.Χ. αιώνα όλα τά Ελληνικά φύλα πήραν αυτό τό όνομα. Στά πρώτα χρόνια τής επικράτησης τού Χριστιανισμού τό όνομα Έλλην κατέληξε νά σημαίνει ειδωλολάτρης. Απ’ τόν 9ο αιώνα όμως μέ τόν Φώτιο καθηγητή καί μετέπειτα πατριάρχη, πού τό σπίτι του είχε μετατραπεί σέ κέντρο φιλολογικών συναναστροφών, πού επανιδρύθηκε τό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως καί συνεστήθη πλήθος άλλων ιδιωτικών ανωτάτων σχολών έχουμε επανεμφάνιση τού ονόματος «Έλλην». Τόν 11ο αιώνα έχομε νέα ενίσχυση τού ονόματος μέ τόν Μιχαήλ Ψελλό καί τήν Άννα Κομνηνή. Ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις αυτοκράτωρ Νίκαιας έλεγε: » Πάσαν τοίνυν φιλοσοφίαν καί γνώσις Ελλήνων εύρεμα…Σύ δέ ώ Ιταλέ τίνος ένεκεν εγκαυχά;»Ο Γεώργιος Γεμιστός τόνιζε στόν Μανουήλ Παλαιολόγο, ότι οι άνθρωποι, τών οποίων ηγείται είναι «Έλληνες» τό γένος ως ή τε φωνή καί η πάτριος παιδεία μαρτυρεί.

Πηγή http://www.ellinikoarxeio.com

ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟ ΤΩΝ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ

Το DNA των Ελλήνων... στον κόσμο 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΙΑ ΛΙΤΟΥ

Πέρασαν 46.000- 59.000 χρόνια από τότε που ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ωστόσο, χάρη στις αναλύσεις του DNA, έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για την ταυτότητα των Ελλήνων.

Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το παζλ για την καταγωγή των Ελλήνων. Τα πιο σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία για τη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας παραθέτει στο βιβλίο του «Η γενετική ιστορία της Ελλάδας - Το DNA των Ελλήνων» ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος έχει αφιερώσει πολλά χρόνια στη συγκεκριμένη έρευνα.

Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που παρουσιάζει είναι ότι οι Ελληνες όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν γενετικά από άλλους λαούς, αλλά αντίθετα μετέδωσαν το DNA τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Μάλιστα, το ελληνικό γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών, λιγότερο με των Γάλλων και με ένα ποσοστό των Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων, όπως θα περίμενε κανείς λόγω της τουρκικής κατοχής.

Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμείξεις και, επιπλέον, το ενδεχόμενο οι αρχαίοι Ελληνες να είχαν φτάσει στην... Αμερική αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών» εξετάζεται σήμερα ως πολύ πιθανό από τους επιστήμονες.

Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. «Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στο χώρο και στο χρόνο», επισημαίνει στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Οι εκπλήξεις της γενετικής

Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης. «Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες αίματος. Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Ελληνες έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί», υπογραμμίζει ο καθηγητής.

Προσθέτει ότι με ενδιαφέρον αναμένονται και τα αποτελέσματα μελλοντικών μελετών. «Οι Σουηδοί επιστήμονες μελέτησαν οστά σε τάφους στη νότια Σουηδία και διαπίστωσαν ότι κάτοικοι των Μυκηνών είχαν φτάσει εκεί χιλιάδες χρόνια πριν, μεταφέροντας όχι μόνο πολιτιστικά αγαθά, αλλά και πλοία, καθώς και το γενετικό υλικό τους. Αυτό ξεφεύγει από όλα όσα ξέραμε ώς τώρα», αναφέρει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Νέους δρόμους, σύμφωνα με τον ίδιο, για τη διάγνωση και θεραπεία πολλών ασθενειών, ανοίγουν η αποκρυπτογράφηση του γενετικού κώδικα και η πρόσφατη ανακάλυψη ομάδας ερευνητών της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Γενετικής Γιάννη Σταματογιαννόπουλο. «Η τελευταία ανακάλυψη αφορά ένα δεύτερο γενετικό κώδικα μέσα στο DNA, που περιέχει πρόσθετες πληροφορίες που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες διαβάζουν τον κανονικό κώδικα του DNA και εξηγούν τις μεταλλάξεις του από άποψη υγείας. Σήμερα, η πρόκληση είναι να βρούμε τις εφαρμογές στην Ιατρική, ώστε να γίνεται μοριακή διάγνωση για χιλιάδες ασθένειες. Πρέπει όμως να οριστούν με νόμο οι προδιαγραφές, όπως ισχύει διεθνώς», καταλήγει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Στο βιβλίο του, παντρεύει τη Γενετική με την Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί το Σάββατο 25 Ιανουαρίου, στις 11.30, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 4), στη Θεσσαλονίκη.

Το ελληνικό DNA μέσω Αξιού και Δούναβη

Ενα από τα βασικά συμπεράσματα των πολυετών μελετών του γενετικού υλικού των Ελλήνων είναι ότι οι Ελληνες μετέφεραν τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της κοιλάδας του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη. Η μετακίνηση των εποίκων ξεκίνησε δηλαδή από τις περιοχές της Θεσσαλονίκης, της κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο. Η γενετική συμβολή των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Οπως περιγράφει, οι επιστήμονες δίνουν μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι μετά από δεκάδες έρευνες δεν ανακαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Εξηγεί ότι, παρά την τουρκική κατοχή στην Ελλάδα, δεν αποδεικνύεται, όπως αναμενόταν, κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Το ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο, ενώ το ίδιο δεν ισχύει, για παράδειγμα, για τους σημερινούς Ισπανούς, οι οποίοι σε σημαντικό ποσοστό έχουν αραβική γενετική προέλευση.

Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι, Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους Ελληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.

http://www.agelioforos.gr

THATAKOUTE