ΠΥΡ: Ο Αιώνιος "λόγος" βρίσκεται μέσα στο σύμπαν

Αγχιβασίην

Κανείς δεν γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη αυτή, πιθανόν να σημαίνει “προσέγγιση με αμφισβήτηση”

“Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.”

“Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον.
”
“Ξυνόν γαρ αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας.”
(Σε έναν κύκλο, κάθε σημείο είναι ταυτόχρονα και αρχή και τέλος)

Ο ΛΟΓΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Ο Λόγος, η Ειμαρμένη, είναι ο συνδετικός αρμός όλων των πραγμάτων και των ανθρώπων, που ταυτίζεται με την κυκλική πορεία του κόσμου από και προς το αρχέγονο πυρ.
Η Δικαιοσύνη είναι η αρχή που διέπει το σύμπαν και εμποδίζει τον αναπόφευκτο εκφυλισμό και τη φθορά του κόσμου στον οποίο θα οδηγούσε η ασταμάτητη μεταβολή των πραγμάτων.
Παλίντονος Αρμονία είναι η αρμονία που συγκροτείται από αντιτιθέμενες τάσεις και εξασφαλίζει (χάρη στην αρχή της δικαιοσύνης) την αναγκαία εξισορρόπηση των αντιθέτων, αλλά για μας μένει κρυφή δηλαδή αφανής.

To αντικείμενο της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου είναι ο εσωτερικός ρυθμός, ο Λόγος για τον οποίο κινείται και ρυθμίζεται. Ο Ηράκλειτος είναι ο φιλόσοφος του αιώνιου γίγνεσθαι. Η κίνηση αυτή του γίγνεσθαι εκφράζεται με την συνεχή ροή του ποταμού που ολοένα ανανεώνεται. Μέσα στον Λόγο, ο Ηράκλειτος, δένει ένα μόνο υλικό στοιχείο, το Πυρ, ως Πυρ νοείται η ΕΝΕΡΓΕΙΑ, αυτή είναι πραγματικά το υλικό από το οποίο είναι καμωμένα όλα τα στοιχειώδη σωματίδια και ταυτόχρονα η ενέργεια είναι εκείνη που τα κινεί. Σύμφωνα με τον νομπελίστα φυσικό Werner Heisenberg (1901-1976)∗, τον εισηγητή της κβαντομηχανικής, η σύγχρονη φυσική επαναφέρει την ερμηνεία του Ηρακλείτου για τον κόσμο, καθώς εάν το πῦρ, που άλλοτε ορίζεται ως εμφανές και άλλοτε ως αφανές (το οποίο κατά τον Ηράκλειτο είναι και το ισχυρότερο), νοηθεί ως ενέργεια, τότε οι αποφάνσεις του μεγάλου Εφέσιου φιλοσόφου, απηχούν λέξη προς λέξη όχι μόνον τις σύγχρονες αντιλήψεις της φυσικής αλλά και τις τάσεις που καταλήγουν στα πειράματα του CERN.

Η ύπαρξη του Πυρός δημιουργεί μαζί με τον Λόγο ένα κόσμο άπειρο, άναρχο, ανώλεθρο, αυτορυθμιζόμενο που μετατρέπεται σε ποικίλες μορφές. Ο κόσμος αυτός είναι η αρμονία των αντιθέσεων. Το καλό και το κακό είναι οι αντίθετες όψεις του ίδιου πράγματος.Το μοναδικό σύγγραμμα που γνωρίζουμε ότι άφησε ο Ηράκλειτος είναι με τίτλο “Περί φύσεως” και διαιρείται σε τρία μέρη : για το σύμπαν, για την πολιτική και για τη θεολογία. Το έργο αυτό γράφτηκε με ασάφεια για να γίνει κατανοητό μόνο από ικανούς ανθρώπους και αφιερώθηκε στο ιερό της Εφέσιας Αρτέμιδος, σύμβολο ελληνικού και ανατολικού πολιτισμού.

Η άχρονη κοσμοθέαση του Ηράκλειτου και το «αναποδογύρισμά» της στο Ευαγγέλιο
Ο Ηράκλειτος, παρά τα λίγα αποσπάσματά του (300+ χρόνια μετά τον θάνατο του) που σώθηκαν, αποδεικνύεται μεγάλος κοσμολόγος, αστρονόμος, μαθηματικός, βιολόγος και πολιτικός, μιά τέλεια πολυμερής προσωπικότητα. Αναζητώντας τον εαυτό του ανάμεσα στη δίνη της διαρκούς κι αδιάκοπης ροής και πάλης των εξωτερικών και εσωτερικών του στοιχείων, αληθινός στοχαστής, είδε την αλήθεια κατάματα στην ολότητά της και απαλλαγμένος από κάθε πάθος και σκοπιμότητα την αποκάλυψε στους ανθρώπους λακωνικά και σιβυλλικά καθοδηγώντας τους στο δρόμο της αρετής και της σοφίας. Αλήθειες ωμές, ιδέες ελεύθερες και αυτοδύναμες συνθέτουν το ηρακλείτειο έργο, που ενωμένες σε σύνολο καλύπτουν όλους τους χώρους του επιστητού, γνωστούς και αγνώστους.
O Hράκλειτος δεν πρότεινε κανένα νέο υλικό στοιχείο, για να εξηγήσει τη γένεση των όντων και του κόσμου, αλλά προχωρώντας πιό πέρα συνέλαβε την έννοια του Λόγου: «Kόσμον τόνδε τον αυτόν απάντων ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν· αλλ΄ ήν αεί και έστι και έσται πώρ αείζωον· απτόμενον μέτρα και σβεννύμενον μέτρα» (Απόσπ. 30). (Ο κόσμος αυτός, ο οποίος για όλα τα όντα είναι ίδιος, δεν δημιουργήθηκε από κανένα θεό, ή άνθρωπο, αλλά υπήρχε πάντοτε και υπάρχει και πάντοτε θα υπάρχει, ένα αιώνιο ζωντανό πύρ, που μόνο του αναζωογονείται σύμφωνα με ορισμένους νόμους και σβήνει πάλι σύμφωνα με ορισμένους νόμους). Αυτή η τάξη του κόσμου, η εσωτερική του νομοτέλεια, με τους αναπόσπαστους από αυτήν νόμους, δηλαδή με το ρυθμό της, είναι ο αιώνιος Λόγος του κόσμου.
“Ψυχήσιν Θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή.”

Ο χριστιανισμός εισήγαγε μια ιουδαϊκή απομίμηση του Λόγου («εν αρχή ήν ο λόγος»), την οποία προσωποποίησαν και ταύτισαν με τον Μεσσία αλλοιώνοντας τις συλλήψεις του ηρακλείτειου πνεύματος επιχειρώντας να προσδώσουν και σ’ αυτές δογματικό χαρακτήρα.
Δεν είναι ο Ηράκλειτος φυσιολόγος, ή θεολόγος, ή αστρονόμος, ή πολιτικός, όπως τον παρουσιάζουν κι οι ηρακλειτικοί ακόμα. Πρόκειται για το στοχαστή, που, σαν τέτοιος, αγκαλιάζει τον κόσμο στην ολότητά του και ποτέ μερικά. Άλλωστε αυτός δεν είναι, που έφτασε στο τολμηρό συμπέρασμα, ότι το Όν και το μή Όν είναι το ίδιο πράγμα, για να τα αρνηθεί και τα δύο μετά τη διαπίστωση, ότι τίποτε από αυτά δεν υπάρχει; Πράγματι, μέχρι που να σκεφθεί κανείς το όν, το ηρακλείτειο ποτάμι ήδη τόχει συμπαρασύρει και τη θέση του έχει καταλάβει το μή όν. Καμμία ουσία, κανένα στοιχείο και καμμία στιγμή δεν υπάρχει, παρά μόνο για να καταστραφεί από την αμέσως επόμενή της, που κι εκείνη την περιμένει η ίδια μοίρα.
Η ύλη του κόσμου δεν είναι παρά ενέργεια, αίτιο μεταβολής και αποτέλεσμα. Ούτε σταθερό δημιούργημα, ούτε παραδείσιοι κήποι, ούτε τόποι τιμωρίας του όντος, ούτε ζωή, ούτε θάνατος, παρεκτός το αιώνιο μεταβαλλόμενο γίγνεσθαι. Όσο κι άν ψάξει ο στοχαστής μέσα στο θέατρο του πολυμορφισμού του κόσμου και των φαινομένων του, δεν βλέπει παρά τον ένα και μοναδικό κόσμο, τη μία σοφία, τον ένα και Απολλώνειο (απλό) Λόγο. Ο Εφέσιος παραμένει πάντοτε απόλυτα και καθολικά «ενιστής». Η μεταβολή και εναλλαγή του Όντος γίνεται με βάση αλάνθαστους νόμους και βεβαιότητες, με συμμετρία και τάξη, με συνέπεια και αλληλουχία, που αποτελεί τη δικαίωση του γίγνεσθαι. Η πάλη των στοιχείων αποτελεί την ακρότατη δικαιοσύνη και διέπεται από τον Κοσμογονικό Νόμο, από το Λόγο, από τη μία και μοναδική Ποιότητα, που «εθέλει και ουκ εθέλει λέγεσθαι Ζηνός Όνομα».

Ηράκλειτος ο Μέγας

Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε στην πόλη της Μικράς Ασίας, Έφεσο, που βρίσκεται 60 χιλιόμετρα νότια της Σμύρνης, Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς τοποθετούν την ακμή του περί την 69η Ολυμπιάδα (504 501 π.κ.ε. Διογένης Λαέρτιος, Σουΐδας). Από τα σωζόμενα αποσπάσματά του φαίνεται, ότι ήταν βαθύτατα επηρεασμένος από τις θεωρίες της Σχολής της Μιλήτου, ιδίως δε του Αναξίμανδρου (Σχολή της Μιλήτου: Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης). Θεωρείται πολύ πιθανό, ότι ο Ηράκλειτος άκουσε πρώτα μαθήματα στη Μίλητο και κατόπιν στην Ελέα με διδάσκαλο τον Ξενοφάνη (Διογένης Λαέρτιος, Σωτίων).
Παρά την υψηλή θέση, που του εξασφάλιζε η αριστοκρατική του καταγωγή, επειδή έβλεπε, ότι η δημοκρατία κατέληγε συχνά σε αναρχία, αποτραβήχτηκε τελείως από τα κοινά. Ο Ηράκλειτος πρέσβευε, ότι κατά τη λειτουργία μιάς Πολιτείας πρέπει να υπάρχει απόλυτος σεβασμός στους νόμους. («Μάχεσθαι χρή τον δήμον υπέρ του νόμου όκωσπερ τείχεος», δηλαδή ο λαός πρέπει να μάχεται υπέρ του νόμου, όπως όταν υπερασπίζεται τα τείχη της πόλης κατά την προσβολή από τους εχθρούς). Ήταν ο πρώτος αρχαίος φιλόσοφος, που επιχείρησε να αναμορφώσει την αρχαία πολιτική ζωή με τη βοήθεια της φιλοσοφικής γνώσης. Όπως μέσα στη φύση επικρατεί ο αιώνιος νόμος, έτσι και μέσα στην πολιτεία πρέπει να επικρατεί ο άκαμπτος ηθικός νόμος. Τόσο μεγάλη ήταν η φήμη του Ηράκλειτου, ώστε ο βασιλιάς τών Περσών Δαρείος τον προσκάλεσε να μεταβεί στήν Αυλή του. Ο Ηράκλειτος δεν αποδέχθηκε την πρόταση.

Στην ακμή της ηλικίας του συνέγραψε περίφημο βιβλίο, το οποίο έφερε τον τίτλο «Περί φύσεως», όπου συγκέντρωσε τα αποτελέσματα των πολυετών ερευνών του σε όλα σχεδόν τα πεδία του επιστητού. Σύμφωνα με το Διογένη Λαέρτιο το εν λόγω σύγγραμμα περιείχε τρία μέρη: «Περί του Παντός», τον «Πολιτικό» και τον «Θεολογικό» (Λόγο). O τρό­πος της διατύπωσης τών σκέψεων του Ηράκλειτου ήταν αφοριστι­κός. Στά διάφορα ερωτήματα και απορήματα απαντούσε με αφορισμούς. Γι΄ αυτό ήταν δύσκολο να γίνει εύκολα κατανοητός και ονομάστηκε “σκο­τεινός” φιλόσοφος. (από τις πανουκλισμένες Οργανικές Πύλες και τους παρασιτικούς μικρόνοες)
Χαρακτηριστική της δυσκολίας προς κατανόηση του συγ­γράμματος του Ηράκλειτου είναι η πληροφορία, την οποία παρέχει ο Διογένης Λαέρτιος, που γράφει τα έξης: «Φασί δ΄ Ευριπίδην αυτώ δόντα το Ηρακλείτου σύγγραμμα ερέσθαι “τι δοκεί;” τον δέ φάναι “α μεν συνήκα, γενναία· οίμαι δέ και α μη συνήκα· πλην δηλίου γέ τινος δείται κολυμβητού”» (II, 22). [Λέγουν δε, ότι όταν ο Ευριπίδης έδωσε σε αυτόν (τον Σω­κράτη) το σύγγραμμα του Ηράκλειτου και τον ρώτησε “πώς σου φαίνεται;” αυτός του απάντησε: “όσα κατάλαβα μού φαίνονται σπουδαία, νομίζω δε και όσα δέν κατάλαβα· αλλά γι΄ αυτά υπάρχει ανάγκη Δήλιου κολυμβητή”» (ο ο­ποίος να κατορθώσει να εισδύσει στο βάθος των σκέψεων του Ηράκλειτου, χωρίς να πνιγεί· οι Δήλιοι θεωρούνταν οι καλύτεροι κολυμβητές της Ελλά­δας)].

Τα σωζόμενα αποσπάσματα του «Περί φύσεως» βιβλίου του Ηράκλειτου ανέρχονται μόλις σε 130. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται ορισμένα, τα οποία δεν θεωρούνται γνήσια, αλλά πολύ μεταγενέστερες χριστιανικές παραχαράξεις. Τα περισσό­τερα έχουν έκταση ενός ή δύο στίχων, ενώ λίγα έχουν μεγαλύτερη έκταση. Το περίφημο απόσπασμα «τα πάντα ρεί», θεωρείται μεν γνήσιο ως προς το νόημά του, διότι εκφράζει ακριβώς την κοσμογονική θεωρία του Εφέσιου φιλόσοφου, δεν ανευρίσκεται όμως στα συναφή χειρόγραφα.
Στο κοσμογονικό πρόβλημα ο Ηράκλειτος ακολουθεί τον τρόπο έρευνας της Σχολής της Μιλήτου. Ο Θαλής θεωρούσε αρχή και στοιχείο των όντων το ύδωρ, ο Αναξίμανδρος το άπειρο, ο Αναξιμένης τον αέρα. Γιά τον Ηράκλειτο όμως, είναι ματαιοπονία να ζητάει κανείς να βρεί την πρώτη ύλη· πνεύμα εξόχως παρατηρητικό και πηγαίο, προχωρεί πο­λύ περισσότερο από τον Αναξίμανδρο και τον Αναξιμένη και αποφαίνεται: «πυρός τε ανταμοιβή τά πάντα και πύρ απάντων όκωσπερ χρυσού χρήματα και χρη­μάτων χρυσός» (Απόσπ. 90). [Τά πάντα προέρχονται από την μετατροπή του πυρός (θερμικής ενέργειας) και αυτό προέρχεται από την μετατροπή εξ όλων των πρα­γμάτων, όπως εκ του χρυσού αποκτώνται πράγματα και εκ των πραγμάτων χρυσός]. (η Θεωρία των Φράκταλ και του Χάους) Πώς εκ του πυρός (της ενέργειας) προέρχονται τά πράγματα, και πώς εκ των πραγμάτων (της ύλης) προέρχεται το πυρ (η ενέργεια), αυτό ο Ηράκλειτος δέν το καθορίζει. Αλλά και η σημερινή επιστήμη, η οποία δέ­χεται την μετατροπή της ύλης σε ενέργεια και το αντίθετο, βρίσκεται σε αδυναμία να προβεί σε συναφή καθορισμό.

Ο Λαέτιος μας πληροφορεί επίσης, ότι κατά τον Ηράκλειτο αρχή των πάντων είναι το πυρ (η ενέργεια). Όταν δε τούτο σβήνει (παύει να εκδηλούται ως ενέργεια), τα πάν­τα λαμβάνουν την μορφή, υπό την οποία υποπίπτουν στις αισθήσεις μας, γίνονται δηλαδή ύλη. [«Εκ πυρός γαρ πάντα και εις πυρ πάντα τελευτά». (Δοξογράφοι Diels 283, από του Στοβαίου Εκλογαί Ι 10, 14)]. Κατά τον Σιμπλίκιο, ο Ηράκλειτος θεωρεί το σύμπαν ένα και πεπερασμένο και πρεσβεύει, ότι τα πάντα προέρχονται από το πυρ διά πυκνώσεως και μανώσεως (αραίωσης) τούτου και σε πυρ (δηλαδή ενέργεια) κατα­λήγουν, θεωρούμενου του πυρός ως στοιχείου των όντων. Ακόμη σαφέστερα μας πληροφορεί για την μετατροπή του πυρός σε διάφορα πράγματα (ύλη) ο γιατρός Γαληνός, ο οποίος λέει, ότι κατά τον Ηράκλειτο, όταν το πυρ (η αιθερική ενέργεια) πυκνωθεί, γίνεται ο αήρ, όταν πυκνωθεί ακόμη περισσότερο γίνεται ύδωρ και ακόμη περισσότερο γίνεται γη (Diels, Frag, Vors. A 5-8 ).
H μετατροπή των υλικών πραγμάτων σε πυρ (ενέργεια) ονομάζεται από τον Ηράκλειτο κόρος, ενώ από τους μεταγενέστερους καλεί­ται εκπύρωση. Ομολογία (ομόνοια) και ειρήνη οδηγούν τα πράγματα στην εκπύρωση (μετατροπή ύλης σε ενέργεια), ενώ πόλεμος και έρις, στη γένεση του κόσμου (μετατροπή ενέργειας σε ύλη).
Δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ άν εμβαίης

Το εντελώς νέο, το ρηξικέλευθο, το οποίο απαντάται στην κοσμογονική θεωρία του Ηράκλειτου, είναι η θέση του, ότι ο φαινομενικός κό­σμος, τα αισθητά πράγματα, διαρκώς μεταβάλλονται και τίποτε δεν μένει σταθερό.«Λέγει που Ηράκλειτος ότι πάντα χωρεί και ουδέν μένει και ποταμού ροή απεικάζων τα όντα λέγει ως δις ες τον αυτον ποταμον ουκ άν εμβαίης» (Πλάτωνος Κρατύλος, 402 Α). (Λέγει κάπου ο Ηράκλειτος, ότι όλα προχω­ρούν και τίποτε δέν μένει και παρομοιάζοντας τα όντα με ροή ποταμού λέει, ότι στον ίδιο ποταμό δέν είναι δυνατόν να εισέλθει κανείς δύο φορές, δηλαδή εννοεί στα ίδια ύδατα του ποταμού). Στον κόσμο παρατηρείται συνεχής περιοδική δημιουργία καί καταστροφή.

Το αίτιο, στο οποίο οφείλεται η ροϊκότητα των αισθητών (η συνεχής μεταβολή των πραγμάτων) είναι οι εκ φύσεως αντιθέσεις, που υπάρχουν μεταξύ των πραγμάτων. «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους»(Απόσπ. 53). (Το αίτιο, στο οποίο οφείλον­ται όλα τα πράγματα είναι ο πόλεμος, αυτός δε είναι κυρίαρχος όλων και άλλους μεν ανέδειξε θεούς, άλλους δέ ανθρώπους, άλλους μεν έκαμε δούλους, άλλους δε ελεύθερους). Δεν θα υπήρχε αρμονία στον κόσμο, άν δέν υπήρχαν οι αντιθέσεις μεταξύ των πραγμάτων και φαινομένων, όπως αυτό παρατηρείται στη μουσική, όπου η αρμονία προκαλείται από τη μείξη του οξέος ήχου και του βαρέος και στα ζώα, όπου η αρμονία προέρχεται από την ύπαρξη των αντιθέσεων άρρενος – θήλεος.

Ο Ηράκλειτος επιτι­μούσε τον Όμηρο, ο οποίος έγραφε, ότι «μακάρι νά εξαφανιζόταν από τους θεούς και τους ανθρώπους η φιλονεικία και η οργή» (Σ 107), διότι χωρίς τις αντιθέσεις αυτών
δέν είναι δυνατόν να υπάρχει αρμονία στον κόσμο. Αυτή τη σύνθεση των αντιθέσεων μέσα στη νόησή μας επεξεργάσθηκε στη νεώτερη εποχή ο Γερμανός φιλόσοφος Έγκελς, που την ονόμασε διαλεκτική σκέψη· αργότερα την επέκτειναν οι Κάρλ Μάρξ και Λένιν. Το λάθος, που έκαναν οι μαρξιστές είναι, ότι παρουσίασαν τον Ηράκλειτο ως υλιστή. Ο Ηράκλειτος δεν ήταν υλιστής. Ήταν ιδεαλιστής επομένως; Ούτε και ιδεαλιστής ήταν. Ο Εφέσιος φιλόσοφος έβλεπε τα πράγματα όπως ήταν στην ολότητά τους με ακρίβεια, χωρίς να έχει τέτοια υποδεέστερα διαχωριστικά ψευτοδιλήμματα.

Ο Πλάτων είχε βαθύτατα επηρεασθεί από τις θεωρίες του Ηράκλει­του περί της αέναης ροής των αισθητών και της εκ των αντιθέσεων αρμο­νίας στον κόσμο. Ο αντίκτυπος του επηρεασμού αυτού φθάνει να έχει αποτυπωθεί και στο δυσκολότατο σε κατανόηση Δέκατο Βιβλίο των Στοιχείων του Ευκλείδη, όπου σε 115 θεωρήματα δημιουργείται από την ποικιλία των ασύμ­μετρων μεγεθών (από τις αντιθέσεις) ένα περίλαμπρο αρμονικό όλο. Διό­τι ο Ευκλείδης είναι Πλατωνικός και οικείος προς την Πλατωνική φιλοσοφία (Πρόκλος εις Ι Ευκλ. σελ. 68, εκδ. Friedlein, 1878 ). H φύση δέν θέλει να αποκαλύπτει τους νόμους της («φύσις κρύπτεσθαι φιλεί», Απόσπ. 123) και η αφανής αρμονία είναι καλύτερη της φανερής («αρμονίη αφανής φανερής κρείττων», Απόσπ. 54) είναι ρήσεις του Η­ράκλειτου, που μαρτυρούν την πεποίθησή του, ότι πίσω από όλες τις αντιθέσεις στον κόσμο κυριαρχεί η Αρμονία, η οποία είναι κρυφή και δέν γίνεται αντιληπτή από τον κάθε τυχόντα. Συναφής κάπως πρός τον μυστικισμό του Ηράκλειτου, τον οποίο προδίδουν οι προηγούμενοι λόγοι του είναι και η ρήση του: «ο άναξ ου το μαντείον εστι το εν Δελφοίς, ούτε λέγει, ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει» Απόσπ. 93. [Ο άναξ (ο Απόλ­λων), στον οποίο ανήκει το μαντείο των Δελφών, ούτε λέει φα­νερά, ούτε αποκρύπτει, αλλά τα λέγει εμμέσως, τα υποδηλώνει, αφήνει να υπονοηθούν].

Ο κοινός, παγκόσμιος (ξυνός) Ηρακλείτειος Λόγος από αποστάσεις 10 εκατομμυρίων ετών φωτός (1023 m) στο Σύμπαν μέχρι το ηλεκτρόνιο στο πεδίο ενός ατόμου (10-11m).

1. 10 εκατομμύρια έτη φωτός (1023 m), η απόσταση του Γαλαξία Milky-Way. (Έτος φωτός είναι η απόσταση, που διανύει το φώς σε ένα έτος. Η ταχύτητα του φωτός είναι 300.000 km/sec).

2. 1 εκατομμύριο έτη φωτός.

3. 100.000 έτη φωτός. Διακρίνεται με δυσκολία ο Γαλαξίας μας.

4. 1.000 έτη φωτός.

5. 1 έτος φωτός. Με λίγη προσοχή διακρίνεται ο Ήλιος μας.

6. 100 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το Ηλιακό μας Σύστημα αρχίζει να φαίνεται. (Οι τροχιές των πλανητών έχουν χρωματιστεί).

7. 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι τροχιές: της Αφροδίτης (πράσινη), της Γης (μπλέ) και του Άρη (κόκκινη).

8. 100.000 Χιλιόμετρα. Η Γη φαίνεται ακόμα μικρή.

9. 10.000 χιλιόμετρα. Το βόρειο ημισφαίριο της Γής.

10. 1.000 km. Χαρακτηριστική φωτογραφία από δορυφόρο (Το ακρωτήριο Φλόριντα των ΗΠΑ).

11. 100 μέτρα. Συνηθισμένη θέα από ελικόπτερο.

12. 1 μέτρο. Ό,τι βλέπει κάποιος με τεντωμένο χέρι.

13. 10 εκατοστά. Τα φύλλα ενός φυτού.

14. 1 χιλιοστό. Διακρίνονται οι κρύσταλλοι του φύλλου.

15. 10 μάικρον (10-5 m). Φαίνονται καθαρά τα κύτταρα.

16. 100 Άνγκστρομ (10-8 m). Η αλυσίδα του DNA.

17. 1 Άνγκστρομ. Το νέφος ηλεκτρονίων του ατόμου του άνθρακα.

18. 10 πικόμετρα (10-11 m). Το ηλεκτρόνιο στο πεδίο ενός ατόμου.


ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΙΣΤΙΟΤΟΠΟΥ  THATAKOUTE  

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ  ΤΙΣ ΑΝΩΘΕΝ ΑΡΙΘΜΗΜΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΗΜΕΝΩΝ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΩΝ . ΞΑΝΑ ΠΡΟΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΑΡΘΡΟ.


                                                                                      ΣΥΝ+ΠΑΝ

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΙΣΤΙΟΤΟΠΟ ΕΛΛΗΝ&ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΗΣ Ο Ε Α ΓΙΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥΣ . ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΕΙ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ.

 ΕΥΦΟΡΊΩΝ


Η έννοια του Λόγου στο Σύμπαν

Όλα όσα βρίσκονται στον κόσμο τα κυβερνά ο Λόγος, ο φυσικός Νόμος: «Του δε λόγου τούδε εόντος αεί αξύνετοι γίνονται άνθρω­ποι και πρόσθεν ή ακούσαι και ακούσαντες το πρώτον» (Απ. 1). «Διό δει έπεσθαι τω ξυνώ, του λόγου δ΄ εόντος ξυνού ζώουσιν οι πολλοί ως ιδίαν έχοντες φρόνησιν» (Απ. 2). «Ουκ εμού, αλλά του λόγου ακούσαντας ομολογείν σοφόν εστιν εν πάντα είναι» (Απ. 50 ). «Ξύν νόω λέγοντας ισχυρίζεσθαι χρή τω ξυνώ πάντων, όκωσπερ νόμω πόλις, και πολύ ισχυροτέρως. Τρέφονται γαρ πάντες οι ανθρώπειοι νόμοι υπό ενός του θείου· κρατεί γαρ τοσούτον οκόσον εθέλει καί εξαρκεί πάσι καί περιγίνεται» (Αποσπ. 114 ).
[Ενώ δε υπάρχει αιωνίως αυτός ο λόγος (τον οποίον ερμηνεύει ο Ηράκλειτος), οι άνθρωποι γίνονται πάντοτε ασύνετοι (και δέν τoν εννοούν) είτε χωρίς να τον ακούσουν, είτε αφού προηγουμένως τον ακούσουν. Γιά την αιτία αυτή πρέπει να ακολουθεί κανείς τον κοινό (τον παγκόσμιο) λόγο. Ενώ δέ ο λόγος είναι κοινός, οι άνθρωποι ζουν σαν να είχαν δική τους φρόνηση. Όχι γιατί το λέω εγώ, αλλ’ αφού ακούσετε τον λόγο, είναι σοφό να ομολογήσετε, ότι τα πάντα είναι ένα. Γιά να μιλήσουμε δε με την απλή λογική λέμε, ότι πρέπει να στηριζόμαστε στο λόγο, ο οποίος διευθύνει τά πάντα, όπως η πόλη στηρίζεται στο νόμο και ακόμη μάλιστα πολύ ισχυρότερα. Διότι όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από ένα νόμο, του θείου, γιατί αυτός κυριαρχεί τόσο, όσο θέλει, και φθάνει παντού και επι­κρατεί όλων].
Εάν θελήσουμε να εμβαθύνουμε στις δοξασίες του Ηράκλειτου, ότι «τα πάντα ρει» και ότι «δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ άν εμβαίης» και να τις εκφράσουμε κατά τη σημερινή ορολογία της Φυσικής, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι ο Ηράκλειτος εξαγγέλλει ήδη πρό 2.500 ετών το φαινόμενο της Εντρο­πίας, σύμφωνα με το οποίο οι μεγάλες μεταβολές, που παρατηρούνται στον κόσμο ακολουθούν μία μόνον κατεύθυνση χωρίς να είναι αντιστρεπτές. Εξ άλλου η περιοδική γένεση και καταστροφή των κόσμων (ηλιακών συστημάτων) στο σύμπαν, που πρεσβεύει ο Ηράκλειτος με την μετατροπή της ύλης σε ενέργεια και της ενέργειας σε ύλη συμφωνεί η σημερινή Αστροφυσική.
Στα γραπτά αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων βρίσκονται οι έννοιες της δημιουργίας και του / των θεών.Δημιουργία υπάρχει κάθε στιγμή μέσα στο σύμπαν. Ο κάθε ένας μας έχει δημιουργηθεί από τους γονείς του. Εκατομμύρια γαλαξίες δημιουργούνται κάθε δευτερόλεπτο. Οι θεοί για τους φιλόσοφους είναι ισχυρές ενδοσυμπαντικές δυνάμεις, που έχουν κωδικοποιηθεί και τους έχουν αποδοθεί ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά από τη Μυθολογία. Όλα όμως υπάρχουν και γίνονται ενδοσυμπαντικά και μόνον. Η έννοια του εξωσυμπαντικού δεν υπήρχε στους αρχαίους Έλληνες.
Στον παρακάτω πίνακα του Εστάς Λέ Σέρ (1649), που εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου (δεξιά λεπτομέρεια) εικονίζεται ο Σαούλ – Παύλος (όρθιος στη μέση), να καίει μαζί με την ακολουθία του τα Ελληνικά επιστημονικά συγγράμματα της φημισμένης Βιβλιοθήκης της Εφέσου ( «Πράξεις», ιθ΄ 17-19).




Ευαγγελιστής Ιωάννης εναντίον Ηράκλειτου

Προκειμένου να επιβάλει η χριστιανική ηγεσία το παρά φύση δόγμα της και τον παρά φύση προσυμπαντικό και εξωσυμπαντικό Θεό, έννοιες, που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από έναν ελεύθερο κατά φύση φιλοσοφούντα άνθρωπο, έπρεπε να εμποδίσει τους ανθρώπους να φιλοσοφούν. Έθεσε λοιπόν τη φιλοσοφία υπό άγριο διωγμό κατακρεουργώντας φιλοσόφους, καίοντας βιβλιοθήκες, κλείνοντας δια νόμου Φιλοσοφικές Σχολές κ.τ.λ. Μέγιστο εμπόδιο αποτελούσε ο κατέχων πρώτιστη θέση στην Ιστορία του Πνεύματος και του Πολιτισμού, Εφέσιος φιλόσοφος, Ηράκλειτος, του οποίου ο Λόγος, ως αρχή, που συντηρεί κι ενώνει τον κόσμο είναι -φυσικά- ενδοσυμπαντικός.
Παρουσίασαν λοιπόν οι ταγοί του χριστιανισμού το «κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο», το οποίο υποτίθεται, ότι γράφτηκε -πού αλλού;- στην Έφεσο, το οποίο αρχίζει με -τι άλλο;- με το Λόγο: «Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι΄ αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν». Ο λόγος λοιπόν είναι ο Θεός-Γιαχβέ, ο οποίος υπήρχε στην αρχή (προσυμπαντικός κι εξωσυμπαντικός) κι από αυτόν δημιουργήθηκαν τα πάντα. Πρόκειται για την αντίληψη περί «λόγου», που συνδέει τον όρο αυτό όχι με την κοσμολογία και την κατά φύση φιλοσοφική σκέψη, αλλά με το εβραϊκό δόγμα της δημιουργίας του κόσμου εκ του μηδενός.
Στην Έφεσο επίσης αναφέρεται ο Ιωάννης και στην Αποκάλυψη (β΄ 1-7), ενώ προς Εφεσίους έχει απευθύνει επιστολή ο Απόστολος Παύλος. Αργότερα πλάστηκαν οι παραδόσεις περί συγγραφής και του ευαγγελίου του Λουκά στην Έφεσο, αλλά και της έκδοσης των επιστολών του Παύλου, καθώς και του θανάτου της Παναγίας εκεί, η οποία είχε δήθεν μεταβεί στην Έφεσο μαζί με τον Ιωάννη.

“Ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι.”
(τα γουρούνια ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο, παρά στο καθαρό νερό)

Ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο, χαρακτικό του Martin Heemskerck (1498 – 1574)

Αποκαλείται και Αρτεμίσιο και κατασκευάστηκε το 440 π.κ.ε. Θεωρείται ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι χρειάστηκαν 120 χρόνια για να αποπερατωθεί ενώ είχε αρχικά ξεκινήσει από τον βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο. Η λατρεία της Θεάς στην πόλη, ξεκίνησε από τις Αφρικανές Αμαζόνες, πιθανά την Σμύρνα ή Μυρίνα, όταν κατέλαβαν την Έφεσο και έστησαν εκεί το πρώτο ξόανο και έκαναν θυσίες και χορούς. Ο Παυσανίας λέει πως η λατρεία της Εφεσίας Αρτέμιδος ιδρύθηκε από αυτόχθονες Μικρασιάτες, τον Κόρησο και τον γιο του τοπικού ποταμού Καΰστρου, τον Έφεσο, πριν τις Αμαζόνες και φυσικά πολύ πριν την έλευση των Ιώνων. Σήμερα τα απομεινάρια δεν θυμίζουν σε τίποτα τον μεγαλοπρεπή ναό που υπήρχε. Στις αρχές του 5ου μ.κ.ε. αιώνα, ο Θεοδώρητος στο έργο του Εκκλησιαστική Ιστορία αναφέρει ότι ο ναός υπέστη καταστροφή (το 406 περίπου) με εντολή του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ο Ιωάννης την εποχή αυτή είχε απομακρυνθεί εξόριστος από τον πατριαρχικό θρόνο, ενώ την ίδια χρονική περίοδο, βρισκόταν σε ισχύ ο νόμος του Αρκάδιου (399) που απαγόρευε την καταστροφή των αρχαίων ναών.
Όπως αναφέρει και ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, ο οποίος θεωρείται ο εμπνευστής της λίστας με τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το μεγαλείο του ναού της Αρτέμιδος υπερβαίνει κάθε άλλο από τα υπόλοιπα μνημεία. “Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, όπως ακόμα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ”. – βλ. Αντίπατρος, Ελληνική μυθολογία, (IX, 58) Η Έφεσος βρίσκεται 50 χιλιόμετρα νοτίως της Σμύρνης. Ο Αντίπατρος το διάλεξε όπως και τα άλλα θαύματα του αρχαίου κόσμου γιατί ήταν μέρος του μεγαλείου των Αρχαίων Ελλήνων και της Ελληνιστικής περιόδου, αλλά και κομμάτι της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου.



Ο Ναός Αρτέμιδος στην Έφεσο ήταν ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου

Αποτελούνταν από διπλή ιωνική κιονοστοιχία από 117 κίονες εξωτερικά και τριπλή κιονοστοιχία στη δυτική πλευρά. Το 406 μ.κ.ε. ο Ιωάννης Χρυσόστομος διέταξε την εκθεμελίωση και πυρπόλησή του: «Μαθών δε την Φοινίκην έτι περί τας των δαιμόνων τελετάς (ο Ιωάννης Χρυσόστομος) μεμηνέναι, ασκητάς μεν ζήλω θείω πυρπολουμένους συνέλεξε, νόμοις δε αυτούς οπλίσας βασιλικοίς κατά των ειδωλικών εξέπεμψε τεμενών, τα δε τοις καταλύουσι τεχνίταις και τοις τούτων υπουργοίς χορηγούμενα χρήματα ουκ εκ ταμιείων βασιλικών λαμβάνων ανήλισκεν, αλλά τας πλούτω κομώσας και πίστει λαμπρυνομένας γυναίκας φιλοτίμως ταύτα παρέχειν ανέπειθε, την εκ της χορηγίας φυομένην ευλογίαν επιδεικνύς τους μεν ουν υπολειφθέντας των δαιμόνων σηκούς τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν» (Θεοδώρητος, Εκκλησιαστική Ιστορία, 329-330).
Άλλα τεμάχια του ναού χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση χριστιανικών ναών στην περιοχή κι άλλα μεταφέρθηκαν αργότερα κατ΄ εντολή του Ιουστινιανού στην Κωνσταντινούπολη για την ανέγερση της Αγίας Σοφίας, στη βάση του τρούλλου της οποίας υπάρχουν τέσσερις γρανιτένιοι κίονες από -που αλλού;- την Έφεσο. Ο,τι έχει απομείνει από τις καταστροφές των χριστιανών: Ένας πρόχειρα πρόσφατα αναστηλωμένος κίονας. Στο χώρο του ναού του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Έφεσο (δεξιά) ενίοτε λειτουργεί ο πατριάρχης Βαρθολομαίος. Ο ναός αυτός βρίσκεται δίπλα στα ερείπια του ναού της Αρτέμιδος κι έχει κτιστεί με χρήση πλήθους υλικών του.
Παρά τις χριστιανικές διώξεις, την παραχάραξη και την εξαφάνιση μεγάλου μέρους του έργου του Εφέσιου φιλόσοφου, ο αριθμός των ανθρώπων, που τον μελετούν και διδάσκονται από αυτόν αυξάνεται αλματωδώς, ιδιαίτερα μεταξύ των επιστημόνων. Δεν μένει παρά να αρχίσουν να αγχιβατούν με τον Εφέσιο και οι πολιτικοί και οι κοινωνιολόγοι, ώστε να γίνει ο κόσμος μας Ηρακλειτικός, δηλαδή Φυσικός και Ελλογος· Ανθρώπινος με μία λέξη.

«Θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε, ότι η σύγχρονη φυσική είναι κατά κάποιο τρόπο οριακά κοντά στις ιδέες του Ηράκλειτου» Χάιζενμπεργκ.

@Ίων Δημόφιλος /2009
Ηλεκτρολόγος – Ηλεκτρονικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.


ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΔΏ
ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΆΣΤΕ ΌΤΙ ΔΕΝ  ΒΛΈΠΟΥΜΕ ΔΕΝ ΞΈΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΟΥΜΕ ΔΕΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

                                                                                             THATAKOUTE     

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΝΟΜΟΣ Θετική – Αρνητική Εντροπία

Όπως είναι γνωστό σε όσους ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα, εντροπία λέμε το μέτρο που προκύπτει απ’ την σχέση οργάνωσης και αποδιοργάνωσης ενός συστήματος.

Όταν το σύστημα τείνει προς οργάνωση και τάξη, μειώνεται η εντροπία και την λέμε αρνητική. Αντίθετα όταν τείνει προς αποδιοργάνωση και αταξία αυξάνεται η εντροπία και την λέμε θετική.

Στην πράξη οι δύο όψεις της εντροπίας εκδηλώνονται δαπανώντας η μία την άλλη και αυτό είναι γνώρισμα της φυσικής τάξης.

Τι συμβαίνει όμως όταν η άγνοια και η γραμμική σκέψη κυριαρχούν; Όταν ενισχύεται μονόπλευρα η τάση μείωσης της εντροπίας από την ανθρώπινη δράση που επιβάλλει οργάνωση, αδιαφορώντας αν οι επεμβάσεις αυτές προκαλούν αύξηση της εντροπίας σε άλλο σημείο εκτός της επέμβασης;

Η μηχανιστική και συναθροιστική αντίληψη υπαγορεύει, ότι υπάρχει ένας κόσμος σαν σύστημα όπου τα στοιχεία του είναι ξεχωριστά και ανεξάρτητα.

Στην πράξη όμως το σύστημα αποτελείται από αυτόνομα και αλληλεξαρτημένα στοιχεία συγχρόνως. Έτσι η ενίσχυση της τάσης προς μείωση της εντροπίας προκαλεί σε άλλα στοιχεία αύξηση με συνεπακόλουθη ανισορροπία. Αυτό οφείλεται μοναδικά και αποκλειστικά στην ανθρώπινη δράση, γιατί η φύση από μόνη της οδηγεί στις καταστάσεις μέσης κατανομής που είναι οι πιο πιθανές καταστάσεις δυναμικής ισορροπίας. Η μείωση της εντροπίας χαρακτηρίζει την οργανωμένη κοινωνία, κάθε κυβερνητικό σύστημα και την ίδια τη ζωή.

Στην περίπτωση της ζωής η φυσικότητα της αρνητικής εντροπίας μεταστρέφει την τάση της μείωσης της εντροπίας σε αύξησή της, με αποτέλεσμα το φυσικό θάνατο.

Κάθε σύστημα με αυξητική τάση αρνητικής εντροπίας έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που πολύ γενικά καταγράφονται ως εξής: καταρχάς αυξάνεται ο όγκος των πληροφοριών σαν αριθμός, ανεξάρτητα αν αξιοποιούνται, διασταυρώνονται και γενικά επεξεργάζονται ή όχι. Μειώνεται η ελευθερία των στοιχείων του συστήματος αφού οι πιθανότητες μετατρέπονται σε δυνατότητες εξαιτίας του ορισμένου ή περιορισμένου προγράμματος. Στο χαρακτηριστικό αυτό στηρίζεται η περίπτωση της αυτοματοποίησης του συστήματος. Ο ορισμένος σκοπός και οι δραστηριότητες προς επίτευξή του, καταναλώνουν μεγάλα ποσά ενέργειας που συνεχώς αυξάνουν εξαιτίας της πληθώρας των διευκολύνσεων και μέσων που προκύπτουν από το πλήθος των πληροφοριών και της γενικευμένης κατεύθυνσης προς υπεροργάνωση. Όλα τα στοιχεία του συστήματος εξομοιώνονται και τείνουν στην ομοιομορφία αφού το πρότυπο είναι ένα και μοναδικό, το γεγονός αυτό καταστρέφει την ετερογένεια των στοιχείων του συστήματος και παράγει μια ακαμψία των μεταξύ τους συζεύξεων.

Άλλο χαρακτηριστικό είναι η αύξηση των ελέγχων σ’ όλες τις δραστηριότητες και εν συνεχεία η δημιουργία παράλληλων σειρών ελέγχων.

Η τάξη αυξάνει ενισχύοντας την ακαμψία αφού τα προγράμματα διόρθωσης γίνονται συνεχώς πιο μονοσήμαντα. Όλα αυτά αφορούν στον άνθρωπο και τις παθολογίες που αναπτύσσει, αφορούν όμως και στο σύστημα που ονομάζουμε κοινωνία και κράτος.

Αυτό που λέμε κράτος είναι η φυσική τάση του λογικού όντος προς την κατεύθυνση της οργάνωσης. Η αρνητική εντροπία σαν κοινή θέληση για λειτουργικότητα, ασφάλεια, εργασία, περίθαλψη κ.λ. Το κοινό αυτής της κατεύθυνσης προκύπτει ως δύναμη, η οποία όμως δεν αποκτά ποτέ ομοιογένεια αλλά παραμένει πάντα συνισταμένη πολλών δυνάμεων με την κατεύθυνση μεν της ευμάρειας ή του οφέλους, αλλά με διαφορετική ποιότητα. Το αναμενόμενο δηλαδή είναι διαφορετικό. Εν τέλει καταλήγει στην υπηρεσία ορισμένων, οι οποίοι σαν τάξη, συντεχνία ή ομάδα, έχουν τη μεγαλύτερη σύμπτωση στόχων και σκοπών. Σε απλές κουβέντες δηλαδή, το κράτος είναι ένα σύστημα συναθροιστικό το οποίο ενώ αντλεί τη δύναμή του από το σύνολο των στοιχείων του, υπηρετεί μία ή ορισμένες τάξεις.

Η αυξημένη εντροπία του παράγει συνεχώς νέους ελέγχους, μειώνει την ελευθερία των στοιχείων και καταναλώνει ενέργεια. Ακόμη επειδή ένα συναθροιστικό σύστημα καθίσταται αξιόπιστο όσο τα στοιχεία του είναι και αυτά αξιόπιστα, επιβάλλεται ένα πρότυπο λειτουργικότητας σε βάρος των δομικών συζεύξεων. Επίσης προτυποποιείται η ομοιομορφία και η ακαμψία διότι διευκολύνονται οι έλεγχοι. Ο πολιτισμός στην κυκλική του εξέλιξη (αγριότητα – βαρβαρότητα – πολιτισμός) έχει το κράτος σαν κατάληξη και σαν αρχή μιας νέας αγριότητας (πρωτογονισμού). 

http://kostisdestefanos.blogspot.gr

Πως οι ζωντανοί οργανισμοί υπακούουν στα αξιώματα της θερμοδυναμικής

1ος νόμος της θερμοδυναμικής: H μεταβολή της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος είναι ίση με το άθροισμα της θερμότητας που απορροφάται και του εξωτερικού έργου που παράγεται πάνω στο σύστημα: ΔU = Q – W
Πρόκειται για μια διαφορετική διατύπωση της αρχής διατήρησης της ενέργειας.
2ος νόμος της θερμοδυναμικής: Οι πιο πιθανές διαδικασίες που μπορούν να συμβούν σε ένα απομονωμένο σύστημα είναι αυτές στις οποίες η εντροπία είτε αυξάνει είτε παραμένει σταθερή:  ΔS ≥ 0
3oς νόμος της θερμοδυναμικής: (ή θεώρημα του Nerst) Είναι αδύνατον να προσεγγιστεί η θερμοκρασία του απολύτου μηδενός.

Η θεμελιώδης μονάδα της ζωής, το κύτταρο, είναι ένα ανοικτό θερμοδυναμικό σύστημα

Η ζωντανή ύλη δεν είναι αυτόνομη από την άποψη της ενέργειας. Χρειάζεται ενέργεια από το περιβάλλον. Αυτός ο τύπος του ασταθούς συστήματος, που παραμένει σ’ ένα καθορισμένο επίπεδο οργάνωσης με μια συνεχή προμήθεια ελεύθερης ενέργειας, συχνά περιγράφεται ως μια κατάσταση δυναμικής ισορροπίας (steady state).

Η κατάσταση αυτή δεν αντιπροσωπεύει μιαν ισορροπία όπου το σύστημα έχει φτάσει τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια και τη μεγαλύτερη δυνατή αποδιοργάνωση. Αντίθετα, βρίσκεται μακριά από την ισορροπία και μπορεί να παραμείνει σ’ αυτή τη φαινομενική σταθερότητα μόνο με συνεχή προμήθεια ελεύθερης ενέργειας.

Ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος δεν αναφέρεται απευθείας σε ανοικτά συστήματα, όπως είναι το κύτταρο, όπου εμφανίζονται και μη αντιστρεπτές μεταβολές.
Για την μελέτη των φαινομένων της δυναμικής ισορροπίας αναπτύχθηκε η «θερμοδυναμική των μη αντιστρεπτών μεταβολών» που εφαρμόζεται σε φαινόμενα δυναμικής ισορροπίας.

Ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος μας λέει πως αν η εντροπία ενός απομονωμένου συστήματος ελαττώνεται,  όπως συμβαίνει στην περίπτωση των βιολογικών συστημάτων, τότε έχουμε να κάνουμε όχι με ένα απομονωμένο σύστημα, αλλά με ένα τμήμα ενός μεγαλύτερου συστήματος (δηλαδή με ανοικτό σύστημα).

Η συνεχής προσφορά ελεύθερης ενέργειας είναι μόνο μια από τις προϋποθέσεις για να διατηρείται η κατάσταση δυναμικής ισορροπίας. Επίσης θα πρέπει να υπάρχει μια ελάχιστη οργάνωση ώστε η ενέργεια να μπορεί να απορροφηθεί και να χρησιμοποιηθεί. Βιολογική εξέλιξη είναι το φαινόμενο το οποίο οδήγησε σιγά – σιγά σε μια μεγάλη ποικιλία τύπων οργάνωσης που είναι ικανοί να αποσπούν ελεύθερη ενέργεια από το εξαιρετικά ποικίλο περιβάλλον μας.

Καθώς προχώρησε η εξέλιξη, η οργάνωση της βιόσφαιρας που χρησιμοποιείται μεγάλωσε. Και αυτό επίσης δε θάπρεπε να το δούμε σα μια παραβίαση του δεύτερου νόμου. Ο μηχανισμός της φυσικής επιλογής χρησιμοποιώντας τα φαινόμενα της αναπαραγωγής, της φυλετικότητας, των κληρονομούμενων μεταβολών και της διαφορικής επιβίωσης παρέχει ένα μηχανισμό με τον οποίο η πλούσια προσφορά ελεύθερης ενέργειας από τον ήλιο χρησιμοποιείται για να χρησιμοποιηθούν οργανώσεις αυξανόμενης πολυπλοκότητας στον πλανήτη μας.

Πριν 5 δισεκατομμύρια χρόνια, προτού αρχίσει η ζωή στον πλανήτη μας, όλη η ελεύθερη ενέργεια που χυνόταν πάνω του από τον ήλιο διασκορπιζόταν γρήγορα σαν άχρηστη θερμότητα και ακτινοβολούνταν προς το διάστημα. Κατόπιν, αναπτύχθηκαν πολύ μικρά συστήματα που ήταν ικανά να παγιδεύσουν μέρος της ελεύθερης ενέργειας και να τη χρησιμοποιήσουν για να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την οργάνωσή τους. Καθώς η εξέλιξη προχωρούσε αυτή η δέσμευση ενέργειας έγινε πιο αποδοτική και πιο εκτεταμένη.

Διαβάστε επίσης: Ο Ήλιος ως πηγή ενέργειας χαμηλής εντροπίας (ή πως η βαρύτητα μειώνει την εντροπία) 

Σήμερα οι παγιδευμένες ακτίνες του ήλιου προμηθεύουν και την ελεύθερη ενέργεια για να χτιστούν πόλεις ή για να μελετά η ζωντανή ύλη τον ίδιο τον εαυτό της και τις αρχές που την κυβερνούν. Η κατάσταση της δυναμικής ισορροπίας της ζωής απέκτησε μέρος από την ελεύθερη ενέργεια του ήλιου και την κρατά με την μορφή μιας «βιόσφαιρας» που συνεχώς επεκτείνεται.

Αναφέραμε στην αρχή τις διατυπώσεις των τριών νόμων της Θερμοδυναμικής. Θα μπορούσαμε να «προτείνουμε» και έναν «τέταρτο νόμο» που θα έλεγε πως όποτε υπάρχουν ο απαιτούμενος χρόνος, τα απαραίτητα ατομικά δομικά στοιχεία – άνθρακας (C) , Οξυγόνο (Ο), άζωτο (Ν) κ.λ.π. -, η κατάλληλη θερμοκρασία και μια σταθερή παροχή ελεύθερης ενέργειας, παρουσιάζεται αναγκαστικά κάποιος «οργανισμός» με πολυπλοκότητα που συνεχώς αυξάνεται. Ο οργανισμός αυτός θα έχει την ιδιότητα να ελαττώνει την εντροπία του, ξοδεύοντας τα μεγάλα ποσά ελεύθερης ενέργειας που παρέχει ο ήλιος.

Η πληθώρα των ηλιακών συστημάτων που περιέχονται στους γαλαξίες του σύμπαντος, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα υπάρχουν πλανήτες σαν την Γη μας που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή. Μάλλον δεν είμαστε μόνοι σ΄ αυτό το σύμπαν και η καταγωγή της ζωής δεν είναι μια «μεγάλη σύμπτωση», αλλά ένας φυσικός νόμος.
Η ζωντανή ύλη δεν είναι έξω από το φυσικό κόσμο, αλλά ένα αναπόσπαστο τμήμα του. Αποτελεί μια θαυμαστή, ειδική περίπτωση της φυσικής ύλης και τη διακρίνουν η μακραίωνη και χαρακτηριστική ιστορία της εξέλιξής της και η οικονομία χώρου και λειτουργίας της μοριακής οργάνωσης.

Η αρνητική εντροπία (negentropy)

O Erwin Schrödinger υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της Κβαντομηχανικής. (η εξίσωση που καθορίζει την συμπεριφορά του κβαντικού κόσμου φέρει το όνομά του). Όμως ήταν και από τους πρώτους που συνέδεσαν την έννοια της εντροπίας και τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο με τους ζωντανούς οργανισμούς. Σύμφωνα με τον Schrödinger:
Η ζώσα ύλη διαφεύγει τον εκφυλισμό προς την ισορροπία (…) Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ζωής; Πότε λέμε ότι ένα κομμάτι ύλης είναι ζωντανό; Πως αποφεύγει ένας ζωντανός οργανισμός τη φθορά;
Κάθε διαδικασία, γεγονός, συμβάν – πείτε το όπως θέλετε –, κάθε τι που συμβαίνει στη Φύση, σημαίνει μια αύξηση της εντροπίας του τμήματος εκείνου του κόσμου στο οποίο συμβαίνει. Έτσι, ένας ζωντανός οργανισμός αυξάνει διαρκώς την εντροπία του – ή, παράγει θετική εντροπία – προσεγγίζοντας την επικίνδυνη κατάσταση της μέγιστης εντροπίας, η οποία είναι ο θάνατος. Μπορεί μόνο να μείνει μακριά του, δηλαδή ζωντανός, αντλώντας διαρκώς από το περιβάλλον αρνητική εντροπία. Αυτό με το οποίο τρέφεται ένας οργανισμός είναι η αρνητική εντροπία. Ή για να το θέσουμε λιγότερο παράδοξα, το ουσιαστικό πράγμα στον μεταβολισμό είναι ότι ο οργανισμός επιτυγχάνει να ελευθερώνεται απ’ όλη την εντροπία που είναι υποχρεωμένος να παράγει όσο είναι ζωντανός. Η εντροπία ορίζεται από την εξίσωση του Boltzmann:

S = k logΩ

όπου k h σταθερά του Boltzmann και όπου Ω είναι ο συνολικός αριθμός των μικροκαταστάσεων του συστήματος. 
Αν το Ω είναι ένα μέτρο της αταξίας του συστήματος, τότε το αντίστροφό του, το 1/Ω, μπορέι να θεωρηθεί απευθείας μέτρο της τάξης. Δεδομένου ότι ισχύει

log(1/Ω) = -logΩ

μπορούμε να γράψουμε την εξίσωση Boltzmann ως εξής:

-S=klog(1/Ω)

Η «αρνητική εντροπία» με λίγα λόγια αποτελεί  ένα μέτρο της τάξης συστήματος…

Στην περίπτωση των ανώτερων ζώων γνωρίζουμε αρκετά καλά την τάξη από την οποία τροφοδοτούνται, δηλαδή, την εξαιρετικά καλά οργανωμένη κατάσταση της ύλης σε περισσότερο ή λιγότερο πολύπλοκες οργανικές ενώσεις, που χρησιμεύουν ως «τροφές».  Αφού τις χρησιμοποιήσουν, τις επιστρέφουν σε κατά πολύ διασπασμένη μορφή – όχι όμως τελείως διασπασμένη, αφού τα φυτά μπορούν ακόμα να τις χρησιμοποιήσουν. (Αυτά, βεβαίως, δέχονται την πιο ισχυρή παροχή «αρνητικής εντροπίας» από το φως του Ήλιου).

http://physicsgg.me

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΤΡΟΠΙΑ

 Η  εντροπία   είναι  ένα  φυσικό  μέγεθος .  Δείχνει  πόση  «τσαπατσουλιά»  υπάρχει  σε  ένα     σύστημα . Όσο  μεγαλύτερη  τσαπατσουλιά  τόσο  μεγαλύτερη  η  εντροπία .  Όσο  περισσότερη  τάξη  ,  τόσο  μικρότερη   η  εντροπία . 

Παράδειγμα :  Το  άγαλμα  της  Αφροδίτης  της  Μήλου   

έχει  μικρότερη   εντροπία  απο  έναν  τυχαίο   βράχο  ίσου  βάρους .

Υπάρχει  ένας  εύκολος   τρόπος  να   συγκρίνουμε  την  εντροπία  δύο  αντικειμένων/συστημάτων ;  

Ναί .  Κάνουμε   την   ερώτηση  :  «ΠΟΣΕΣ   ΔΟΥΛΕΙΕΣ   ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΚΑΝΕΙ  ΤΟ  ΕΝΑ  ΚΑΙ  ΠΟΣΕΣ  ΤΟ  ΑΛΛΟ ;»  

Στην  περίπτωση  του  αγάλματος  και  του  βράχου :

1)  Μπορούμε  να  το  χρησιμοποιήσουμε   για  να   το  ρίξουμε  πάνω  σε  έναν  άνθρωπο  και  να  τον  σκοτώσουμε ;  
       ΝΑΙ  ΚΑΙ  ΣΤΑ  ΔΥΟ .

2)  Μπορούμε   να  το  χρησιμοποιήσουμε   για  να  συμπιέσουμε  , με  το  βάρος του ,  μια  στίβα   χαρτιά ; 
     ΝΑΙ  ΚΑΙ  ΣΤΑ  ΔΥΟ 

3)  Μπορούμε   να  το  χρησιμοποιήσουμε   για  να  διακοσμήσουμε    μια  βιβλιοθήκη ; 
     ΜΟΝΟ  ΤΟ  ΑΓΑΛΜΑ .

4)  Μπορεί  ένας  εξωγήϊνος    να  βγάλει  απο  αυτό  συμπεράσματα   για   την  μορφή  των  ζωντανών  όντων  στον  πλανήτη  μας : 
     ΜΟΝΟ  ΑΠΟ  ΤΟ  ΑΓΑΛΜΑ .

Βλέπουμε  λοιπόν  οτι  το  άγαλμα  μπορεί  να  κάνει  τέσσερις  «δουλειές»   ενώ  ο  βράχος   μόνο  δύο  .  Λέμε   λοιπόν  οτι  το  άγαλμα  έχει    ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ    εντροπία . 

Ας  πάμε  τώρα  στις  κοινωνίες .  
Ποιά  είναι    κοινωνία   ΜΙΚΡΗΣ   εντροπίας    και  ποιά  είναι   κοινωνία   ΜΕΓΑΛΗΣ   εντροπίας  ( μεγάλης  τσαπατσουλιάς ) ; 
Μια   κοινωνία  που  προσβάλλεται   απο  διάφορες  κοινωνικές  «ασθένειες»  είναι   κοινωνία    μεγάλης  εντροπίας .
Μια  κοινωνία  που  δεν προσβάλλεται  απο  κοινωνικές  ασθένειες    είναι  κοινωνία  μικρής  εντροπίας .

Όταν  δύο  κοινωνίες    συγκρούονται   ,  η  νικήτρια  είναι  η  κοινωνία   ΜΙΚΡΗΣ   εντροπίας   και  η  ηττημένη  είναι  η   κοινωνία  ΜΕΓΑΛΗΣ  εντροπίας .

Ασφαλώς   όλοι  μας  θα  θέλαμε   να  ζούμε  σε  μια  κοινωνία    μικρής  εντροπίας . 
Η   συνήθης    ασθένεια  των  κοινωνιών  ( απο  τότε  που  εγκαταλείψαμε  το  στάδιο   του  τροφοσυλλέκτη )   είναι  το  ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ .  
Δηλαδή  κάποια   «κύτταρα»   (  πχ  Τσοχατζόπουλος  ,  Χριστοφοράκος  και  πολλοί  άλλοι   εκτός  φυλακής – προς  το  παρόν )  δεν  εργάζονται  για  το  όφελος  της  κοινωνίας   αλλά  για  το  προσωπικό  όφελος   ,  ακόμη  και  αν  αυτό   συνεπάγεται   ζημία  της  κοινωνίας . 
Αυτό  ακριβώς  που  κάνουν  τα  καρκινικά  κύτταρα   σε  ένα  σώμα . 
Το  όνομα   του  σημερινού  καρκινώματος  των  κοινωνιών   είναι  NEA  TAKSI  !
Η  κατάληξη  όλων  των  καρκινωμάτων  είναι   ίδια :  θάνατος  της  κοινωνίας   και   θάνατος  του  καρκινώματος .

Μια  κοινωνία  που  ΔΕΝ   χρησιμοποιεί   τις  δυνατότητες   ΟΛΩΝ  των  μελών  της   έχει  μεγάλη   εντροπία .  Μια  κοινωνία  της  οποίας  τα  μέλη  είναι  όλα  ευχαριστημένα  ( και   πρόθυμα   προσφέρουν  το  καλύτερο  που  μπορούν  στην  κοινωνία )  είναι  μια  κοινωνία  μικρής   εντροπίας .
Πχ  οι  μουσουλμανικές   κοινωνίες   έχουν  ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ  το  50 %  των  μελών  τους  ( τις  γυναίκες )   δυστυχισμένο  και  του  απαγορεύουν  να    προσφέρει  στην  κοινωνία .  Ακόμη  και  μια  σούπερ ευφυής  γυναίκα   στον  μουσουλμανικό   κόσμο  ,  ουδέποτε   θα  προσφέρει  στην  κοινωνία  κάτι  περισσότερο   απο  πλύσιμο  πιάτων .Μια  κοινωνία   χαμηλής  εντροπίας    θα  εξασφάλιζε    στον  καθένα μια   «γωνίτσα»  όπου  θα  μπορούσε   να  είναι   ευτυχισμένος . Γυναίκες ,  ομοφυλόφιλοι ,   διεθνιστές ,  χριστιανοταλιμπάν , θα  μπορούσαν   κάτω  απο  την  ενορχήστρωση  μια  σοφής  ηγεσίας   να  έχουν  ο  καθένας  τον  μικρόκοσμό  του   και  να  ζούν  ευτυχισμένοι   προσφέροντας  στην  κοινωνία  και  όχι  κατατρώγοντας  τα  σπλάχνα  της .


Η  αρχαία  ελληνική   κοινωνία  ήταν   χαμηλής  εντροπίας   ενώ  η  νεοελληνική   κοινωνία   είναι   υψηλής  εντροπίας . Η  αρχαιοελληνική  κοινωνία  είχε   και  βλάκες  και  προδότες  και  πολλούς  φιλοσόφους   ενώ  η  νεοελληνική   έχει  μόνο   βλάκες   ,  προδότες  και  ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ   φιλοσόφους ! 

Αυτό  που  με  ενδιαφέρει  σε  μια  κοινωνία  είναι   η  ΧΑΜΗΛΗ   ΕΝΤΡΟΠΙΑ .  Δεν  με  ενδιαφέρει   αν  είναι   «δημοκρατική»   ,  «ουμανιστική»   και  άλλα  τέτοια  που  χαϊδεύουν  τα  αυτιά .
Βέβαια   ΥΠΟΠΤΕΥΟΜΑΙ   οτι  μια    δημοκρατική  κοινωνία  θα  είναι   χαμηλής   εντροπίας .  Αυτό  όμως  δεν  είναι  δόγμα  .  Πρέπει   πρώτα  να  αποδειχθεί .

ΕΝΤΡΟΠΙΑ  ΣΤΑ  ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Ενα   οικοσύστημα   έχει   χαμηλή  εντροπία  όταν  μπορεί  να  προφυλαχθεί  απο   πολλές  «επιθέσεις»  .
Ας   εξετάσουμε  το   γήϊνο  οικοσύστημα  πρίν  εμφανισθεί  ο   άνθρωπος :

Μπορούσε   να   προφυλαχθεί  απο  μια   υπέρμετρη  αύξηση   των  φυτοφάγων ;
Ναί  ,  διότι  αυτομάτως  θα  αύξανε  και  τον  αριθμό  των  σαρκοφάγων .

Μπορούσε  να   αντέξει  μια   απότομη  αύξηση   της  φυσικής   ραδιενέργειας ;
Ναί  ,  διότι  θα  αυξανόταν  όλα  τα  όντα   που  έχουν  αντοχή  στην  ραδιενέργεια   και  ο  πλανήτης   δεν  θα  γινόταν  έρημος .

Μπορούσε  να  προφυλαχθεί   απο  την  σύγκρουση  με  τεράστιο   αστεροειδή  ;
Δύσκολο .  Σήμερα  όμως   ο  άνθρωπος   ( αν  έπαιζε  σωστά  τον  ρόλο  του )   θα  μπορούσε   να   εκτρέψει  ( με  μια  πυρηνική  έκρηξη )  τον  αστεροειδή   και  να   σώσει   την  γήϊνη   βιόσφαιρα .

Μπορούσε  να  προφυλαχθεί   απο  την  συνεχή  απώλεια   φωσφόρου  απο  την  ξηρά ;
Οι  βροχές   οδηγούν  τον  φωσφόρο   στην  θάλασσα .
Δύσκολο .  
Σήμερα  όμως   ο  άνθρωπος   ( αν  έπαιζε  σωστά  τον  ρόλο  του )   θα  μπορούσε   εγκαταστήσει  έναν   μηχανισμό  επαναφοράς   του  φωσφόρου   και  να   σώσει   την  γήϊνη   βιόσφαιρα .

Μπορούσε  να  προφυλαχθεί  απο  την  ψύξη  του  πυρήνα  της  Γής  ( που  θα  σήμαινε  και  το  σβήσιμο  των  ηφαιστείων ) ; 
Οχι .
Σήμερα  όμως   ο  άνθρωπος ( αν  έπαιζε  σωστά  τον  ρόλο  του )  θα  μπορούσε   να  απελευθερώνει   διοξείδιο  του  άνθρακα  απο  τους  ασβεστόλιθους  και   να   συντηρεί   το  οικοσύστημα   έως  ότου  σβήσει  ο Ήλιος .
( Για  τις   δυνατότητες   αυτές  του  ανθρώπου  βλέπε   λεπτομέρειες  στην  http://lofos.info/pythas/tie-filosof.html   )

Βλέπουμε  λοιπόν  οτι   ο  σημερινός   άνθρωπος  ( Homo   sapiens )   δρά  σαν   «ασθένεια»   του  γήϊνου   οικοσυστήματος  και  το  οικοσύστημα  φαίνεται  ανίσχυρο  να  την  αντιμετωπίσει .
Είναι   ΠΙΘΑΝΟΝ  όμως  το  οικοσύστημα   να  «αντεπιτεθεί»  :  Να  δημιουργήσει   ένα   νέο   υποείδος   ανθρώπου  ( πχ  Homo   philosophicus ! ) το  οποίο  θα  εξολοθρεύσει  τον     Homo  sapiens  και   θα  παίξει  τον  ρόλο  που  αρμόζει   σε  ένα  ευφυές  όν  ( θα  προστατέψει  το  οικοσύστημα   απο  τις  τρείς   απειλές   ΚΑΙ   απο  τον  Homo  sapiens  ! ) .
Μόλις   εμφανισθεί  ο  Homo   philosophicus   το  γήϊνο  οικοσύστημα   θα   έχει  λιγότερη    εντροπία    απο   πρίν .  Θα έχει  αποκτήσει   «αντισώματα»  για  τέσσερις   ακόμη  απειλές .

http://www.arxaiaithomi.gr

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ;

Ακούω σε συζητήσεις : 

-Δεν ήταν ηθικό που μας έδιωξαν από τα εδάφη μας οι Τούρκοι . Αφού εμείς ήμασταν εκεί πρίν έρθουν αυτοί .

-Αφού παρακμάσαμε καλά έκαναν και μας πήραν τα εδάφη .
----------------------------------------
- Οι Αμερικάνοι είναι κακοί διότι διατάζουν τους πολιτικούς μας να προδίδουν τον λαό .

- Οι Αμερικάνοι υπερασπίζουν τα συμφέροντά τους . Δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε "κακούς" . Οι δικοί μας πολιτικοί φταίνε αποκλειστικά που ξεπουλιούνται .
-------------------------------------------
- Αυτό που κάνουν οι Σκοπιανοί δεν είναι ηθικό . Κλέβουν ιστορία που δεν τους ανήκει .

- Απο την σκοπιά τους αυτό που κάνουν είναι ηθικό . Δουλεύουν για το συμφέρον του έθνους τους .
---------------------------------------
- Στην διεθνή σκακιέρα δεν υπάρχει ηθική . Μόνο συμφέρον .
---------------------------------------
Τελικά τί ισχύει ; Εμείς είμαστε οι καλοί και όλοι οι άλλοι είναι οι κακοί επειδή μας παρενοχλούν ; 
Υπάρχει ο ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ που καθορίζει ποιός είναι ο καλός που πρέπει να ζήσει και ποιός ο κακός που πρέπει να πεθάνει ; 

Υποστηρίζω οτι ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ και αυτός είναι η ΦΥΣΗ !

Ας δούμε με ποιά λογική δρά η Φύση : 

Κάποτε πιθανόν στην ξηρά να υπήρχαν μόνο λειχήνες . Είχαν μικροσκοπικά τριχίδια σαν ρίζες ( λίγα χιλιοστά μήκος ) και απορροφούσαν την υγρασία του εδάφους για να ζήσουν .


Λίγες ημέρες μετά την βροχή , το έδαφος στέγνωνε σε βάθος λίγων χιλιοστών και οι λειχήνες έπεφταν σε νάρκη έως την επόμενη βροχή ΕΝΩ ΛΙΓΑ ΧΙΛΙΟΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΥΠΗΡΧΕ ΥΓΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗ ! 



Κάποια στιγμή εμφανίσθηκαν τα γνωστά μας φυτά με ρίζες μεγάλου μήκους . Αυτά μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την εις βάθος υγρασία . Κατέκτησαν τον κόσμο και οι λειχήνες έγιναν ένα περιθωριακό όν . 



Τα φυτά ίσως να υπάρχουν τα τελευταία 500-600 εκατομμύρια χρόνια στον πλανήτη μας . Ο αιών των λειχήνων μπορεί να διήρκεσε πολύ περισσότερο . Μόλις όμως φάνηκε το πλάσμα που μπορούσε να εκμεταλλεύεται καλύτερα τις κρυμμένες ευκαιρίες , η Φύση είπε στο προηγούμενο πλάσμα "Δεν έχει σημασία που είσαι παλαιότερο και εμφανίσθηκες πρώτο . Τώρα υπάρχει ένα πλάσμα με ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ και αυτό θα σε εκτοπίσει" . 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στους ωκεανούς . Φωτοσυνθέτοντες οργανισμοί ( φυτοπλαγκτόν ) υπάρχουν μόνο εκεί που υπάρχει άφθονος φωσφόρος στην επιφάνεια . Εκεί υπάρχουν και μεγάλοι οργανισμοί ( ψάρια ) διότι τρέφονται με φυτοπλαγκτόν . 
Στον ανοικτό ωκεανό ο φωσφόρος βρίσκεται σε αφθονία στα βαθιά νερά αλλά δεν μπορεί να συναντήσει το ηλιακό φώς ώστε να δημιουργηθεί φυτοπλαγκτόν . Είναι μια κρυμμένη ευκαιρία . 


Εάν κάποια μέρα εμφανισθούν πλωτά φυτά με ρίζες μήκους χιλιομέτρων , θα ανασύρουν τον κρυμμένο φωσφόρο και θα τον φέρουν στην επιφάνεια . Το φυτοπλαγκτόν θα μειωθεί διότι η επιφάνεια της θάλασσας θα γεμίσει με νέους φωτοσυνθέτοντες οργανισμούς ( τα πλωτά φυτά ) .



Παρόμοια λογική ισχύει για τα έθνη και τις αυτοκρατορίες . Μόλις εμφανίζεται ένας νέος παίκτης που μπορεί να εκμεταλλεύεται καλύτερα τις ευκαιρίες ( έχει κάποιο μιμίδιο ) , οι παλαιοί παίκτες χάνουν εδάφη και συρρικνώνονται . Δεν έχει σημασία πόσο παλαιοί είναι . 

Ας δούμε μερικά παραδείγματα : 

# Οι αρχαίοι Έλληνες έλαμψαν στην εποχή τους διότι επινόησαν το μιμίδιο "Επιστημονική Σκέψη" .

# Ο Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες με το μιμίδιο "σάρισσα" .

# Οι Έλληνες νικήθηκαν απο τους Ρωμαίους διότι οι Ρωμαίοι είχαν το μιμίδιο "Σύγκλητος" . Μιά ηγετική ομάδα προσώπων μπορούσε να παίρνει σωστότερες αποφάσεις απο έναν μόνο βασιλέα .

# Οι Βυζαντινοί υπέκυψαν σταδιακά στους Τούρκους διότι οι Τούρκοι είχαν ελαφρώς τιμιώτερη ηγεσία .

# Οι Τούρκοι έφθασαν έως τις πύλες της Βιέννης διότι είχαν το μιμίδιο "κανόνια" ( είχαν την τελειότερη πολεμική τεχνολογία της εποχής τους ! ) .

# Οι Άγγλοι , Γάλλοι και Ρώσοι ξεπέρασαν τους Τούρκους διότι είχαν το μιμίδιο "Φυσικές Επιστήμες" ενώ οι Τούρκοι δεν είχαν ούτε ένα πανεπιστήμιο . Στην Αγγλία και Γαλλία ξεφύτρωσαν πολλά επιστημονικά μυαλά ( πχ Νεύτων ) . Στην Ρωσία κομβικό ρόλο έπαιξε ο Μέγας Πέτρος που απεφάσισε να φέρει τις επιστήμες στην Ρωσία και να θέσει στο περιθώριο την σκοταδιστική Εκκλησία .

# Οι Αμερικανοί ξεπέρασαν τους Άγγλους διότι είχαν το μιμίδιο "πετρέλαιο" .

# Οι περιούσιοι κατέκτησαν τον κόσμο διότι αντέγραψαν απο τους Έλληνες το μιμίδιο "Επιστημονική Σκέψη" και επινόησαν και ένα δικό τους που λέγεται "Καθοδηγητικό Ιερατείο" .

Μερικοί αναρωτιούνται "Γιατί ο ιουδαιοκαπιταλισμός κυριαρχεί ενώ είναι τόσο άθλιο σύστημα ( μολύνει το περιβάλλον , εξαφανίζει μορφές ζωής) ;" 

Απάντηση : ΟΛΑ τα έθνη αν τους δινόταν η ευκαιρία θα εφήρμοζαν την ίδια ληστρική και ανόητη πολιτική . Επομένως έχουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΡΟΠΙΑ με τον ιουδαιοκαπιταλισμό !

Για να νικήσεις τον ιουδαιοκαπιταλισμό πρέπει να έχεις ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ απο αυτόν ! Το να έχεις ίση εντροπία δεν αρκεί .

Ο Αμερικάνος έχει δίκιο ( κατά την Φύση ) όταν σε δυναστεύει . Διότι σου λέει "Και εσύ ρε φίλε την ίδια ανοησία θα έκανες αν είχες δύναμη ! Μήπως είσαι καλύτερος ; " 

Άλλοι αναρωτιούνται "Γιατί οι περιούσιοι νικούν την Ελλάδα ( πηγή του φωτός ) ενώ οι ίδιοι είναι τόσο άθλιοι ; " 

Απάντηση : Διότι οι σύγχρονοι Έλληνες , σαν σύνολο , έχουν μεγαλύτερη εντροπία απο τους περιούσιους . Έχουν ένα κοινό ελάττωμα με τους περιούσιους ( "Απόλαυσε τώρα και άσε τις επόμενες γενιές να κόψουν τον λαιμό τους" ) . Έχουν όμως και ένα ελάττωμα παραπάνω απο τους περιούσιους : Είναι ανοργάνωτοι ! Δεν υπάρχει Καθοδηγητικό Συμβούλιο .

Οπότε πάψτε να διαμαρτύρεστε για τις επιθέσεις που υφίσταται η Ελλάδα απο νεότερα έθνη . Το επιχείρημα "ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΔΑΦΗ" δεν ισχύει στην Φύση . 

Με την ίδια λογική οι Έλληνες στο 800 πχ δεν θα έπρεπε να εκτοπίσουν τους αρχαιότερους πληθυσμούς στα παράλια της Μ. Ασίας και στην Σικελία .

Ο Homo Sapiens δεν θα έπρεπε να εκτοπίσει τον Άνθρωπο του Νεάντερνταλ που προϋπήρχε και μεσουρανούσε περί το ένα εκατομμύριο χρόνια !
Ούτε τα θηλαστικά θα έπρεπε να εκτοπίσουν τους δεινοσαύρους .

Η φύση σου λέει "ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΕΚΤΟΠΙΣΟΥΝ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ" .

Και έτσι γίνεται επίκαιρος ο λόγος του Ομήρου : 

"Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν».

Εν κατακλείδι : 

Εάν μέσα στα σπλάχνα της Ελλάδος γεννηθεί μια μικρή ομάδα ( μια μικρή κοινωνία ) που να έχει μικρότερη εντροπία απο τους περιούσιους , αυτή η ομάδα θα εξαπλωθεί και θα κατακτήσει τον κόσμο όπως ο καρκίνος ξεκινά απο ένα κύτταρο αλλά νικά και το ογκωδέστερο σώμα .

http://damithalis.blogspot.gr

Η εντροπία αποδομεί την οικονομία

 

Στην φύση υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή, η αύξηση της εντροπίας. Πρόκειται για τον τρίτο νόμο της θερμοδυναμικής και υπαγορεύει ότι τα συστήματα κινούνται πάντα προς την κατεύθυνση αύξησης της εντροπίας.

Όμως τι είναι η εντροπία; Η εντροπία μπορεί να οριστεί με ακρίβεια μέσω μαθηματικής φόρμουλας που αναφέρεται στον αριθμό των δυνατών διατάξεων ενός συστήματος. Όμως εσείς μπορείτε να την σκέφτεστε ως το μέτρο της αταξίας.

Τώρα, με τον όρο “σύστημα” αναφέρομαι σε οποιαδήποτε δομή, φυσική ή τεχνητή, της οικονομίας και των αυτοκρατοριών συμπεριλαμβανομένων.

Κάθε σύστημα λοιπόν τείνει να αυξήσει την εντροπία του, δηλ. την αταξία του, και αυτό είναι η αιτία που τα πράγματα γύρω μας βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Διαφορετικά θα ήταν παγωμένα και θα είχαμε την απόλυτη τάξη.

Σκεφτείτε το νερό σε ένα καταρράκτη. Ποιος είναι ο λόγος που κινείται προς τα κάτω; Η δύναμη της βαρύτητας, δηλ. η διαφορά δυναμικής ενέργειας μεταξύ του νερού στην κορυφή και στον πυθμένα του καταρράκτη. Ορθό! Όμως αυτή η κίνηση μπορεί να ερμηνευτεί και με θερμοδυναμικούς όρους.

Το νερό στην κορυφή του καταρράκτη έχει μικρότερη εντροπία απ’ ότι στον πυθμένα διότι το νερό στον πυθμένα είναι ελαφρά πιο ζεστό και πιο χαοτικά κινούμενο απ’ αυτό στην κορυφή. Λάβετε υπόψη σας ότι η θερμοκρασία συνδέεται με την χαοτική κίνηση. Η προσανατολισμένη κίνηση δεν σημαίνει αυξημένη θερμοκρασία, η χαοτική αντίθετα ναι.

Επομένως ο γ’ νόμος της θερμοδυναμικής οδήγησε το νερό στον πυθμένα του καταρράκτη και αύξησε την εντροπία του. Ταυτόχρονα κατέστησε την ενέργειά του άχρηστη. Και λέω άχρηστη γιατί το νερό στον πυθμένα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κίνηση μιας τουρμπίνας και την παραγωγή ηλεκτρισμού. Αντίθετα το νερό στην κορυφή μπορεί.

Τι συμβαίνει τώρα όταν από ένα απλό σύστημα πηγαίνουμε σε ένα πολύπλοκο, ας πούμε από ένα κύτταρο σε έναν οργανισμό. Σε αυτή την περίπτωση η εντροπία του συστήματος μειώνεται. Παραβιάζεται ο νόμος περί αύξησης της εντροπίας; Όχι!

Προκειμένου να δομηθεί το πιο περίπλοκο σύστημα απαιτείται η κατανάλωση ενέργειας η οποία μετατρέπεται τελικά σε θερμότητα. Ο άνθρωπος τρώει και μετατρέπει την ενέργεια που λαμβάνει σε θερμότητα που εκπέμπεται στο περιβάλλον. Η συνολική εντροπία οργανισμού – περιβάλλοντος αυξάνει. Άρα δεν παραβιάζεται κανένας νόμος.

Αν ο άνθρωπος σταματήσει να λαμβάνει την απαραίτητη ενέργεια τότε η εντροπία του συστήματος άνθρωπος – περιβάλλον θα αυξηθεί με την διάλυση του οργανισμού και τον θάνατό του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Η έννοια της εντροπίας όμως βρίσκει εφαρμογή και στην οικονομία! Δεν τον πιστεύετε; Ας δούμε λοιπόν πως γίνεται αυτό.

Στην αρχή η οικονομία βασίζονταν στην ανταλλαγή ειδών. Οι άνθρωποι εργάζονταν, παρήγαγαν και τροφοδοτούσαν έτσι το σύστημα με την παραγωγή τους (ενέργεια) ώστε να μπορεί να υφίσταται και να μην διαλυθεί.

Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν οι τράπεζες και ακολούθησαν τα πολύπλοκα τραπεζικά προϊόντα, τα CDS κλπ. Το σύστημα έγινε πιο περίπλοκο. Αυτό σημαίνει ότι η εντροπία του μειώθηκε. Άρα θα πρέπει να τροφοδοτηθεί με περισσότερη ενέργεια ώστε η συνολική εντροπία συστήματος – περιβάλλοντος να αυξηθεί και να μην παραβιαστεί ο γ’ νόμος της θερμοδυναμικής.

Σκεφτείτε πόσο δουλεύει ο άνθρωπος σήμερα και πόσο δούλευε στο παρελθόν. Πολλοί διαπιστώνουν ότι ο ελεύθερος χρόνος έχει πάψει να υφίστανται. Το σύστημα διψά για ενέργεια, μόνο και μόνο για να διατηρήσει την πολυπλοκότητά του.

Οι νόμοι όμως της θερμοδυναμικής μπορούν να διατυπωθούν εκλαϊκευμένα ως εξής:

• Δεν μπορείς να κερδίσεις
• Δεν μπορείς να πατσίσεις
• Δεν μπορείς να παραιτηθείς

Τι σημαίνει το πρώτο;

Δεν μπορείς ποτέ να παράγεις περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρειάζεται το σύστημα ώστε να διατηρήσει την πολυπλοκότητά του.

Τι σημαίνει το δεύτερο;

Δεν μπορείς ποτέ να παράγεις τόση ακριβώς ενέργεια όση χρειάζεται το σύστημα.

Τι σημαίνει το τρίτο;

Αν δεν κάνεις τίποτε το σύστημα θα διαλυθεί.

Λοιπόν, επειδή δεν μπορείς να παράγεις τόση ενέργεια όση χρειάζεται το σύστημα για την διατήρηση της πολυπλοκότητάς του, αυτό σημαίνει ότι η οικονομία αναγκαστικά θα φθάσει σε μία κορύφωση και ύστερα θα αρχίσει να φθίνει. Δεν μπορεί να υπάρχει συνεχής ανάπτυξη και μάλιστα υπάρχει και ένα απόλυτο μέγιστο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί.

Το τελευταίο οφείλεται στο ότι δεν μπορεί να προστίθεται επ’ άπειρον ενέργεια στο σύστημα μέσω της εργασίας του πληθυσμού διότι ο τελευταίος δεν μπορεί να αυξάνεται απεριόριστα δεδομένου του περιορισμού των φυσικών πόρων, της τροφής συμπεριλαμβανομένης.

Τα τελευταία χρόνια την ενέργεια για την διατήρηση της πολυπλοκότητας την παρέχουν οι Κινέζοι και οι Ινδοί μέσω των φθηνών εργατικών χεριών. Βλέπετε όμως ότι οι πληθυσμοί τους έχουν αρχίσει να φθάνουν σε κορεσμό συν το ότι παύουν αργά αλλά σταθερά να παρέχουν φθηνή εργασία.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το σύστημα θα αρχίσει να αποδομείται, δεν μπορεί να συμβεί διαφορετικά, είναι νόμος της φύσης. Θα διαλυθεί εντελώς; Όχι, θα αποδομηθεί μέχρι του σημείου που θα μπορεί να αντισταθμίζει την μείωση της εντροπίας με την αύξηση που θα προκαλεί η εργασία του πληθυσμού.

Το μοντέλο όπως προείπα βρίσκει εφαρμογή στα πάντα. Αυτή άλλωστε είναι και η γοητεία των νόμων της φύσης. Το ότι ο Νεύτων έγραψε τον νόμο της παγκόσμιας έλξης βλέποντας ένα μήλο να πέφτει, όχι κατ’ ανάγκη στο κεφάλι του, αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο τα μήλα πέφτουν. Πέφτουν και οι πέτρες, οι αγελάδες και ότιδήποτε άλλο αρκεί να μην εμπλέκονται εξωγενείς παράγοντες που να ακυρώνουν τα αποτελέσματα του νόμου, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με ένα φτερό. Το φτερό μπορεί ακόμη και να ανεβαίνει. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι ο νόμος της παγκόσμιας έλξης είναι λάθος. Σημαίνει ότι η δύναμη που του ασκείται από τον αέρα αντισταθμίζει την βαρυτική έλξη.

Στην οικονομία, η αποδόμηση μπορεί να εμποδιστεί μέσω κυβερνητικών ή άλλων παρεμβάσεων. Σε κάθε περίπτωση και οι παρεμβάσεις αυτές απαιτούν ενέργεια και δεν μπορούν να υφίστανται αέναα.

Τώρα, σκεφτείτε την κατάρρευση των μεγάλων αυτοκρατοριών, από την Ρωμαϊκή μέχρι την Βυζαντινή, την Κινέζική, την Ρωσική, των Μογγόλων ή ακόμη και αυτή των ΗΠΑ ή της ΕΕ. Πότε κατέρρευσαν ή άρχισαν να καταρρέουν (οι δύο τελευταίες); Μα όταν έγιναν τόσο μεγάλες και πολύπλοκες που κατέστη αδύνατη η συντήρησή τους (η παροχή ενέργειας). Όσο αυξάνει η γραφειοκρατία τόσο πιο δύσκολη γίνεται η συντήρηση του συστήματος! Το είδαμε και στην Ελλάδα αυτό!

Συνοψίζοντας συμπεραίνουμε ότι η ακμή, η κορύφωση και η παρακμή των πάντων είναι αποτέλεσμα θεμελιώδη νόμου της φύσης, αυτού της αύξησης της εντροπίας και δεν μπορεί να εμποδιστεί. Τα συστήματα δεν γίνεται να παγώσουν!

 http://aienaristeyein.com

ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΚΑΙ  ΕΔΏ  ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΆΣΤΕ , ΌΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΌΤΙ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ .

    THATAKOUTE