ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ – ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ “KOBUDO” !
Οι Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες οι οποίες ομολογουμένως έχουν κυριαρχήσει παγκοσμίως, στήριξαν την επιτυχία τους αυτή σε 2 κατευθύνσεις:
1. Την αθλητική
2. Την οπλομαχία
Όσον αφορά την πρώτη, την αθλητική, είναι γεγονός ότι αυτό έγινε καθαρά για εμπορικούς λόγους ώστε να εξαπλωθεί η Ιαπωνική κουλτούρα και οι μαχητικές τέχνες στην δύση, καθώς ποτέ δεν υπήρχε αθλητικό μέρος στις ασιατικές πολεμικές τέχνες.
Το λεγόμενο “randori” των μαχητικών τεχνών, το οποίο ήταν η πρακτική εξάσκηση των μαχητών στους χώρους εκπαίδευσης, ήταν μια ασφαλή πρακτική με κανονισμούς η οποία επέτρεπε στους μαχητές να εφαρμόζουν ένα μεγάλο μέρος των πολεμικών τους ασκήσεων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουν θανάτους και τραυματισμούς στα πεδία ασκήσεων!
Έτσι, οι Ιάπωνες κατόπιν σχεδιασμού εξάπλωσης και προώθησης των μαχητικών τους τεχνών, δημιούργησαν το αθλητικό καράτε, το αθλητικό ζίου ζίτσου, τα ένοπλα αθλήματα μονομαχίας, όπως τοkendo κ.α.
Όμως οι γνήσιες πολεμικές τέχνες στην ιαπωνία περιελάμβαναν τεχνικές καράτε ώστε να προετοιμάσουν τον σπουδαστή για την ένοπλη μάχη, τεχνικές ζίου ζίτσου, δηλαδή μάχης σώμα με σώμα και στην πορεία όταν γίνονταν έμπειρος σε αυτά τα στυλ ο μαθητής, εισερχόταν στην εκπαίδευση με τα όπλα.
Η διαδικασία αυτή, υπάρχει ακόμα και σήμερα σε κάποια παραδοσιακά στυλ κυρίως ιαπωνικά αλλά και γενικότερα ασιατικά. Αυτή η μέθοδος με την συγκεκριμένη σειρα, θεωρείται σωστή και κάπως έτσι τηρούνταν και στην αρχαία ελλάδα όσον αφορά την εκπαίδευση των μαχητών.
Οι έλληνες ήταν οι πρώτοι και μοναδικοί παγκοσμίως όπου το αντίστοιχο “randori” τους, το έκαναν αθλητισμό!
Με τελετουργικά, διαδικασίες, κανονισμούς, αγωνιστικούς χώρους, διαιτησία και βράβευση των νικητών. Αυτό συνόδευε τους Έλληνες σε κάθε τους δραστηριότητα, οι αθλητικοί αγώνες, οι οποίοι ήταν αγώνες σε φυσικό σωματικό επίπεδο, ώστε να αναδειχθούν οι ικανότεροι. Αντίστοιχα υπήρχαν αγώνες για το συναισθηματικό επίπεδο (μουσική, ποίηση, τέχνες κτλ) ώστε να αναδειχθούν οι άριστοι σε αυτό το επίπεδο. Τέλος υπήρχαν αγώνες σε επίπεδο νοητικό και διανοητικό, όπως στις επιστήμες για να αναδειχθούν οι άριστοι και σε αυτό το επίπεδο. Έτσι αναδεικνύονταν οι ηγέτες των Ελλήνων, βεβαίως προ «δημοκρατικών» διαδικασιών.
Αυτή είναι η διαδικασία που επιβάλει η ίδια η φύσις ώστε να δημιουργηθεί η «αριστοκρατία», δηλαδή οι αποδεδειγμένα άριστοι μέσω αγώνων και όχι οι εκλεγμένοι από ψηφοφορίες οι οποίες συνοδεύονται από διαφημιστικές καμπάνιες, σπαταλώντας τεράστια ποσά, τα οποία ποιος ο λόγος να δαπανούνται εάν είναι να μην τα πάρουν με τόκο πίσω…
Ξεφύγαμε όμως από το θέμα.
Το αθλητικό ιδεώδες, όπως το όρισαν οι αρχαίοι Έλληνες δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό κατάντημα των Ολυμπιακών παιχνιδιών και αθλητισμού. Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα είναι καθαρά προϊόν πολιτισμού αλλά και μέτρο ανάδειξης καθώς και μέτρο επιβίωσης του πολιτισμού και της Ελληνικής κουλτούρας.
Το 2ο μέρος που αναφέραμε στην αρχή, είναι η οπλομαχία.
Είναι γεγονός ότι στον αρχαίο κόσμο η οπλομαχία έχει συγκεκριμένες αρχές, τεχνικές και τακτικές που είναι κοινές παγκοσμίως. Η πρωτοτυπία όμως των αρχαίων Ελλήνων πάνω σε αυτό το μέρος σαφέστατα, είναι η φάλαγγα!
Σκοπός δεν είναι να κάνω στρατηγική ανάλυση, καθώς δεν είμαι ο αρμόδιος για κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα πρώτοι οι Έλληνες εφάρμοσαν φάλαγγα και αργότερα υιοθέτησαν την τακτική αυτή και άλλοι λαοί.
Για να επανέλθουμε όμως στους Ιάπωνες. Στις πολεμικές τους τέχνες είχαν συγκεκριμένη μεθοδολογία, όσον αφορά την ένοπλη μάχη. Αυτό που θέλω να αναλύσω είναι το εξής:
Στις μαχητικές τέχνες τους πλέον σήμερα οι Ιάπωνες, την ένοπλη μάχη την ορίζουν μέσω του “kobudo” όπου ουσιαστικά είναι τα παραδοσιακά όπλα της νήσου της Okinawa. Βεβαίως στην πορεία εισήλθαν και τα παραδοσιακά όπλα της ιαπωνίας όπως το σπαθί, η λόγχη κτλ και αυτά μέσα στο kobudo, το οποίο αποτελεί μέρος της συνολικής εκπαίδευσης στα ιαπωνικά στυλ: καράτε, ζιου ζίτσου και οπλομαχία.
Το σύμβολο το οποίο χρησιμοποιούν παραδοσιακά για την ένοπλη εκπαίδευση οι Ιάπωνες είναι το λεγόμενο “mitsu domoe” και απεικονίζετε ως εξής
Εδώ αναγνωρίζουμε ξεκάθαρα το αρχαίο ελληνικό σύμβολο, το λεγόμενο τρισκέλιον.
Το τρισκέλιον ή τρισκελής είναι αρχέγονο ελληνικό σύμβολο, το οποίο μετά το 300 π.Χ. συναντάται σε πολλά μέρη του κόσμου ως σύμβολο, κυρίως πολεμικό.
Το τρισκέλιον πηγάζει από το τετρασκέλιον, το οποίο είναι ηλιακό σύμβολο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λατρεία του Απόλλωνος.
Απεικονίζει 3 σκέλη συνδεδεμένα στο ύψος του γοφού, σε κίνηση. Η κίνηση δηλώνει ζωή, επιβίωση, μάχη. Τα πάντα ρει έλεγε ο Ηράκλειτος, η ακινησία είναι θάνατος.
Το ίδιο και η τετρασκελίς (αγκιλωτός σταυρός) και μάλιστα και τα 2 υπάρχουν και απεικονίζονται κι όλας σε δεξιόστροφα και αριστερόστροφα (θηλυκά και αρσενικά), σύμβολα που έχουν αντίστοιχες ερμηνείες στις τέχνες, στις επιστήμες, στην αστρονομία, στις θρησκείες κ.α. και ουσιαστικά επιβεβαιώνουν το ρητό του ηράκλειτου περί αρμονίας των αντιθέτων, λέγοντας ότι τα πάντα στην φύση είναι εναλλαγή και όχι σταθερότητα.
Το σύμβολο αυτό υιοθέτησαν η φατρία των αλκμαιωνιδών δηλώνοντας μια αμφίδρομη σχέση του θεού απόλλωνος με την φατρία.
Η ανάλυση γύρω από τα σύμβολα τρισκελής και τετρασκελής μπορεί να γίνει απίστευτα εκτεταμένη, καθώς μέσα στην ανάλυση αυτή εμπεριέχεται η δημιουργία του σύμπαντος και η διατήρηση του.
Η ουσία είναι πως η τρισκελίς ως σύμβολο που κληρονομήθηκε σε εμάς από τους ιερούς μας προγόνους, είναι ένα σύμβολο το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα εξής:
Κίνηση
Ταχύτητα
Γενναιότητα
Ανδρεία
Νίκη
Αστρονομία
Λατρεία
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πολλοί πολεμιστές έβαζαν αυτό το σύμβολο στις ασπίδες τους.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία που συνθέτουν τον αποσυμβολισμό της τρισκελίς έχουν σχέση με την μάχη και την επιβίωση.
Παρόμοιες ερμηνείες δίνουν και οι ασιάτες για το σύμβολο αυτό.
Μέσα στην οργάνωση ταεπτ – tagma, δημιουργείται η ειδική επιτροπή «τρισκέλιον», η οποία ασχολείται με την αρχαία ελληνική οπλομαχία, το Ελληνικό “kobudo”.
Σκοπός είναι η καλλιέργεια των αρχαιοελληνικών όπλων
Με κύρια:
- την σπαρτιατική ξυήλη
- την Ασπίδα (όπλο)
- το Δόρυ
για την σωστή χρήση αυτών των όπλων τόσο μεμονωμένα όσο και συνδυαστικά, καθώς και η σωστή λειτουργία του ασκούμενου μέσα στην φάλαγγα, θα αποτελούν την βασική εκπαίδευση για την οποία θα λαμβάνει πιστοποίηση και ως άτομο και ως ομάδα – άγημα.
Απώτερος σκοπός του φορέα θα είναι να ενώσει κάτω απ την σκέπη του όλα τα αρχαιοελληνικά αγήματα ανά τον κόσμο, και να εξασφαλίζει μια κοινή νοοτροπία, τεχνική αλλά και φιλοσοφική τουλάχιστον στις βασικές αρχές.
Η εκπαίδευση για την πιστοποίηση, τα τεστ και οι εξετάσεις που θα θεσπιστούν από τον φορέα θα πρέπει να είναι σωστά δομημένα με βάση τις αρχές της οπλομαχίας, λαμβάνοντας και τα σημερινά κριτήρια και θα γίνονται εντός του ελλαδικού χώρου.
Η επιτροπή «τρισκέλιον» εκπροσωπεί επίσημα το αντικείμενο αυτό, δηλαδή της αρχαίας ελληνικής οπλομαχίας, δημιουργώντας σχολές μαθητείας, σχολές εκπαιδευτών, σεμινάρια και διαλέξεις και σκοπό έχει να συνεργαστεί με διεθνείς και εγχώριους οργανισμούς προς αυτή την κατεύθυνση. Να δημιουργήσει και να προωθήσει δηλαδή το ελληνικό “kobudo”. Θα πρέπει η παγκόσμια κοινότητα των μαχητικών τεχνών, να μάθει ότι υπάρχει και η αντίστοιχη ελληνική οπλομαχία και μάλιστα να την αναγνωρίσει σαν στυλ. Προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχουν οι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν.
Ως έμβλημα του φορέα είναι το εξής:
- Νεκτάριος Λυκιαρδόπουλος -
Εν Πειραιεί 28/03/2013
ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ
ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ
O Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αποδίδει την προέλευση του τρισκέλιου της Σικελίας στο τριγωνικό σχήμα του νησιού, της αρχαίας Τριακρίας, που περιελάμβανε τρία ακρωτήρια τα οποία είχαν ίσες αποστάσεις το ένα από το άλλο.
Pliny the Elder attributes the origin of the triskelion of Sicily to the triangular form of the island, the ancient Trinacria (from the Greek tri- (three) and akra (end, limb))
Ο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΠΟΙHΣΙΣ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ
Δεν είναι ούτε "Σεραφείμ", ούτε "άγγελοι", ούτε "δημιουργήθηκαν από τον Θεό με κίνητρα την «εκστατική» αγάπη Του για να συμμεριστούν και άλλα όντα τη μακαριότητά Του".
ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΤΩΝ ΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου