ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΝΟΜΟΣ Θετική – Αρνητική Εντροπία

Όπως είναι γνωστό σε όσους ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα, εντροπία λέμε το μέτρο που προκύπτει απ’ την σχέση οργάνωσης και αποδιοργάνωσης ενός συστήματος.

Όταν το σύστημα τείνει προς οργάνωση και τάξη, μειώνεται η εντροπία και την λέμε αρνητική. Αντίθετα όταν τείνει προς αποδιοργάνωση και αταξία αυξάνεται η εντροπία και την λέμε θετική.

Στην πράξη οι δύο όψεις της εντροπίας εκδηλώνονται δαπανώντας η μία την άλλη και αυτό είναι γνώρισμα της φυσικής τάξης.

Τι συμβαίνει όμως όταν η άγνοια και η γραμμική σκέψη κυριαρχούν; Όταν ενισχύεται μονόπλευρα η τάση μείωσης της εντροπίας από την ανθρώπινη δράση που επιβάλλει οργάνωση, αδιαφορώντας αν οι επεμβάσεις αυτές προκαλούν αύξηση της εντροπίας σε άλλο σημείο εκτός της επέμβασης;

Η μηχανιστική και συναθροιστική αντίληψη υπαγορεύει, ότι υπάρχει ένας κόσμος σαν σύστημα όπου τα στοιχεία του είναι ξεχωριστά και ανεξάρτητα.

Στην πράξη όμως το σύστημα αποτελείται από αυτόνομα και αλληλεξαρτημένα στοιχεία συγχρόνως. Έτσι η ενίσχυση της τάσης προς μείωση της εντροπίας προκαλεί σε άλλα στοιχεία αύξηση με συνεπακόλουθη ανισορροπία. Αυτό οφείλεται μοναδικά και αποκλειστικά στην ανθρώπινη δράση, γιατί η φύση από μόνη της οδηγεί στις καταστάσεις μέσης κατανομής που είναι οι πιο πιθανές καταστάσεις δυναμικής ισορροπίας. Η μείωση της εντροπίας χαρακτηρίζει την οργανωμένη κοινωνία, κάθε κυβερνητικό σύστημα και την ίδια τη ζωή.

Στην περίπτωση της ζωής η φυσικότητα της αρνητικής εντροπίας μεταστρέφει την τάση της μείωσης της εντροπίας σε αύξησή της, με αποτέλεσμα το φυσικό θάνατο.

Κάθε σύστημα με αυξητική τάση αρνητικής εντροπίας έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που πολύ γενικά καταγράφονται ως εξής: καταρχάς αυξάνεται ο όγκος των πληροφοριών σαν αριθμός, ανεξάρτητα αν αξιοποιούνται, διασταυρώνονται και γενικά επεξεργάζονται ή όχι. Μειώνεται η ελευθερία των στοιχείων του συστήματος αφού οι πιθανότητες μετατρέπονται σε δυνατότητες εξαιτίας του ορισμένου ή περιορισμένου προγράμματος. Στο χαρακτηριστικό αυτό στηρίζεται η περίπτωση της αυτοματοποίησης του συστήματος. Ο ορισμένος σκοπός και οι δραστηριότητες προς επίτευξή του, καταναλώνουν μεγάλα ποσά ενέργειας που συνεχώς αυξάνουν εξαιτίας της πληθώρας των διευκολύνσεων και μέσων που προκύπτουν από το πλήθος των πληροφοριών και της γενικευμένης κατεύθυνσης προς υπεροργάνωση. Όλα τα στοιχεία του συστήματος εξομοιώνονται και τείνουν στην ομοιομορφία αφού το πρότυπο είναι ένα και μοναδικό, το γεγονός αυτό καταστρέφει την ετερογένεια των στοιχείων του συστήματος και παράγει μια ακαμψία των μεταξύ τους συζεύξεων.

Άλλο χαρακτηριστικό είναι η αύξηση των ελέγχων σ’ όλες τις δραστηριότητες και εν συνεχεία η δημιουργία παράλληλων σειρών ελέγχων.

Η τάξη αυξάνει ενισχύοντας την ακαμψία αφού τα προγράμματα διόρθωσης γίνονται συνεχώς πιο μονοσήμαντα. Όλα αυτά αφορούν στον άνθρωπο και τις παθολογίες που αναπτύσσει, αφορούν όμως και στο σύστημα που ονομάζουμε κοινωνία και κράτος.

Αυτό που λέμε κράτος είναι η φυσική τάση του λογικού όντος προς την κατεύθυνση της οργάνωσης. Η αρνητική εντροπία σαν κοινή θέληση για λειτουργικότητα, ασφάλεια, εργασία, περίθαλψη κ.λ. Το κοινό αυτής της κατεύθυνσης προκύπτει ως δύναμη, η οποία όμως δεν αποκτά ποτέ ομοιογένεια αλλά παραμένει πάντα συνισταμένη πολλών δυνάμεων με την κατεύθυνση μεν της ευμάρειας ή του οφέλους, αλλά με διαφορετική ποιότητα. Το αναμενόμενο δηλαδή είναι διαφορετικό. Εν τέλει καταλήγει στην υπηρεσία ορισμένων, οι οποίοι σαν τάξη, συντεχνία ή ομάδα, έχουν τη μεγαλύτερη σύμπτωση στόχων και σκοπών. Σε απλές κουβέντες δηλαδή, το κράτος είναι ένα σύστημα συναθροιστικό το οποίο ενώ αντλεί τη δύναμή του από το σύνολο των στοιχείων του, υπηρετεί μία ή ορισμένες τάξεις.

Η αυξημένη εντροπία του παράγει συνεχώς νέους ελέγχους, μειώνει την ελευθερία των στοιχείων και καταναλώνει ενέργεια. Ακόμη επειδή ένα συναθροιστικό σύστημα καθίσταται αξιόπιστο όσο τα στοιχεία του είναι και αυτά αξιόπιστα, επιβάλλεται ένα πρότυπο λειτουργικότητας σε βάρος των δομικών συζεύξεων. Επίσης προτυποποιείται η ομοιομορφία και η ακαμψία διότι διευκολύνονται οι έλεγχοι. Ο πολιτισμός στην κυκλική του εξέλιξη (αγριότητα – βαρβαρότητα – πολιτισμός) έχει το κράτος σαν κατάληξη και σαν αρχή μιας νέας αγριότητας (πρωτογονισμού). 

http://kostisdestefanos.blogspot.gr

Πως οι ζωντανοί οργανισμοί υπακούουν στα αξιώματα της θερμοδυναμικής

1ος νόμος της θερμοδυναμικής: H μεταβολή της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος είναι ίση με το άθροισμα της θερμότητας που απορροφάται και του εξωτερικού έργου που παράγεται πάνω στο σύστημα: ΔU = Q – W
Πρόκειται για μια διαφορετική διατύπωση της αρχής διατήρησης της ενέργειας.
2ος νόμος της θερμοδυναμικής: Οι πιο πιθανές διαδικασίες που μπορούν να συμβούν σε ένα απομονωμένο σύστημα είναι αυτές στις οποίες η εντροπία είτε αυξάνει είτε παραμένει σταθερή:  ΔS ≥ 0
3oς νόμος της θερμοδυναμικής: (ή θεώρημα του Nerst) Είναι αδύνατον να προσεγγιστεί η θερμοκρασία του απολύτου μηδενός.

Η θεμελιώδης μονάδα της ζωής, το κύτταρο, είναι ένα ανοικτό θερμοδυναμικό σύστημα

Η ζωντανή ύλη δεν είναι αυτόνομη από την άποψη της ενέργειας. Χρειάζεται ενέργεια από το περιβάλλον. Αυτός ο τύπος του ασταθούς συστήματος, που παραμένει σ’ ένα καθορισμένο επίπεδο οργάνωσης με μια συνεχή προμήθεια ελεύθερης ενέργειας, συχνά περιγράφεται ως μια κατάσταση δυναμικής ισορροπίας (steady state).

Η κατάσταση αυτή δεν αντιπροσωπεύει μιαν ισορροπία όπου το σύστημα έχει φτάσει τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια και τη μεγαλύτερη δυνατή αποδιοργάνωση. Αντίθετα, βρίσκεται μακριά από την ισορροπία και μπορεί να παραμείνει σ’ αυτή τη φαινομενική σταθερότητα μόνο με συνεχή προμήθεια ελεύθερης ενέργειας.

Ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος δεν αναφέρεται απευθείας σε ανοικτά συστήματα, όπως είναι το κύτταρο, όπου εμφανίζονται και μη αντιστρεπτές μεταβολές.
Για την μελέτη των φαινομένων της δυναμικής ισορροπίας αναπτύχθηκε η «θερμοδυναμική των μη αντιστρεπτών μεταβολών» που εφαρμόζεται σε φαινόμενα δυναμικής ισορροπίας.

Ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος μας λέει πως αν η εντροπία ενός απομονωμένου συστήματος ελαττώνεται,  όπως συμβαίνει στην περίπτωση των βιολογικών συστημάτων, τότε έχουμε να κάνουμε όχι με ένα απομονωμένο σύστημα, αλλά με ένα τμήμα ενός μεγαλύτερου συστήματος (δηλαδή με ανοικτό σύστημα).

Η συνεχής προσφορά ελεύθερης ενέργειας είναι μόνο μια από τις προϋποθέσεις για να διατηρείται η κατάσταση δυναμικής ισορροπίας. Επίσης θα πρέπει να υπάρχει μια ελάχιστη οργάνωση ώστε η ενέργεια να μπορεί να απορροφηθεί και να χρησιμοποιηθεί. Βιολογική εξέλιξη είναι το φαινόμενο το οποίο οδήγησε σιγά – σιγά σε μια μεγάλη ποικιλία τύπων οργάνωσης που είναι ικανοί να αποσπούν ελεύθερη ενέργεια από το εξαιρετικά ποικίλο περιβάλλον μας.

Καθώς προχώρησε η εξέλιξη, η οργάνωση της βιόσφαιρας που χρησιμοποιείται μεγάλωσε. Και αυτό επίσης δε θάπρεπε να το δούμε σα μια παραβίαση του δεύτερου νόμου. Ο μηχανισμός της φυσικής επιλογής χρησιμοποιώντας τα φαινόμενα της αναπαραγωγής, της φυλετικότητας, των κληρονομούμενων μεταβολών και της διαφορικής επιβίωσης παρέχει ένα μηχανισμό με τον οποίο η πλούσια προσφορά ελεύθερης ενέργειας από τον ήλιο χρησιμοποιείται για να χρησιμοποιηθούν οργανώσεις αυξανόμενης πολυπλοκότητας στον πλανήτη μας.

Πριν 5 δισεκατομμύρια χρόνια, προτού αρχίσει η ζωή στον πλανήτη μας, όλη η ελεύθερη ενέργεια που χυνόταν πάνω του από τον ήλιο διασκορπιζόταν γρήγορα σαν άχρηστη θερμότητα και ακτινοβολούνταν προς το διάστημα. Κατόπιν, αναπτύχθηκαν πολύ μικρά συστήματα που ήταν ικανά να παγιδεύσουν μέρος της ελεύθερης ενέργειας και να τη χρησιμοποιήσουν για να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την οργάνωσή τους. Καθώς η εξέλιξη προχωρούσε αυτή η δέσμευση ενέργειας έγινε πιο αποδοτική και πιο εκτεταμένη.

Διαβάστε επίσης: Ο Ήλιος ως πηγή ενέργειας χαμηλής εντροπίας (ή πως η βαρύτητα μειώνει την εντροπία) 

Σήμερα οι παγιδευμένες ακτίνες του ήλιου προμηθεύουν και την ελεύθερη ενέργεια για να χτιστούν πόλεις ή για να μελετά η ζωντανή ύλη τον ίδιο τον εαυτό της και τις αρχές που την κυβερνούν. Η κατάσταση της δυναμικής ισορροπίας της ζωής απέκτησε μέρος από την ελεύθερη ενέργεια του ήλιου και την κρατά με την μορφή μιας «βιόσφαιρας» που συνεχώς επεκτείνεται.

Αναφέραμε στην αρχή τις διατυπώσεις των τριών νόμων της Θερμοδυναμικής. Θα μπορούσαμε να «προτείνουμε» και έναν «τέταρτο νόμο» που θα έλεγε πως όποτε υπάρχουν ο απαιτούμενος χρόνος, τα απαραίτητα ατομικά δομικά στοιχεία – άνθρακας (C) , Οξυγόνο (Ο), άζωτο (Ν) κ.λ.π. -, η κατάλληλη θερμοκρασία και μια σταθερή παροχή ελεύθερης ενέργειας, παρουσιάζεται αναγκαστικά κάποιος «οργανισμός» με πολυπλοκότητα που συνεχώς αυξάνεται. Ο οργανισμός αυτός θα έχει την ιδιότητα να ελαττώνει την εντροπία του, ξοδεύοντας τα μεγάλα ποσά ελεύθερης ενέργειας που παρέχει ο ήλιος.

Η πληθώρα των ηλιακών συστημάτων που περιέχονται στους γαλαξίες του σύμπαντος, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα υπάρχουν πλανήτες σαν την Γη μας που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή. Μάλλον δεν είμαστε μόνοι σ΄ αυτό το σύμπαν και η καταγωγή της ζωής δεν είναι μια «μεγάλη σύμπτωση», αλλά ένας φυσικός νόμος.
Η ζωντανή ύλη δεν είναι έξω από το φυσικό κόσμο, αλλά ένα αναπόσπαστο τμήμα του. Αποτελεί μια θαυμαστή, ειδική περίπτωση της φυσικής ύλης και τη διακρίνουν η μακραίωνη και χαρακτηριστική ιστορία της εξέλιξής της και η οικονομία χώρου και λειτουργίας της μοριακής οργάνωσης.

Η αρνητική εντροπία (negentropy)

O Erwin Schrödinger υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της Κβαντομηχανικής. (η εξίσωση που καθορίζει την συμπεριφορά του κβαντικού κόσμου φέρει το όνομά του). Όμως ήταν και από τους πρώτους που συνέδεσαν την έννοια της εντροπίας και τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο με τους ζωντανούς οργανισμούς. Σύμφωνα με τον Schrödinger:
Η ζώσα ύλη διαφεύγει τον εκφυλισμό προς την ισορροπία (…) Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ζωής; Πότε λέμε ότι ένα κομμάτι ύλης είναι ζωντανό; Πως αποφεύγει ένας ζωντανός οργανισμός τη φθορά;
Κάθε διαδικασία, γεγονός, συμβάν – πείτε το όπως θέλετε –, κάθε τι που συμβαίνει στη Φύση, σημαίνει μια αύξηση της εντροπίας του τμήματος εκείνου του κόσμου στο οποίο συμβαίνει. Έτσι, ένας ζωντανός οργανισμός αυξάνει διαρκώς την εντροπία του – ή, παράγει θετική εντροπία – προσεγγίζοντας την επικίνδυνη κατάσταση της μέγιστης εντροπίας, η οποία είναι ο θάνατος. Μπορεί μόνο να μείνει μακριά του, δηλαδή ζωντανός, αντλώντας διαρκώς από το περιβάλλον αρνητική εντροπία. Αυτό με το οποίο τρέφεται ένας οργανισμός είναι η αρνητική εντροπία. Ή για να το θέσουμε λιγότερο παράδοξα, το ουσιαστικό πράγμα στον μεταβολισμό είναι ότι ο οργανισμός επιτυγχάνει να ελευθερώνεται απ’ όλη την εντροπία που είναι υποχρεωμένος να παράγει όσο είναι ζωντανός. Η εντροπία ορίζεται από την εξίσωση του Boltzmann:

S = k logΩ

όπου k h σταθερά του Boltzmann και όπου Ω είναι ο συνολικός αριθμός των μικροκαταστάσεων του συστήματος. 
Αν το Ω είναι ένα μέτρο της αταξίας του συστήματος, τότε το αντίστροφό του, το 1/Ω, μπορέι να θεωρηθεί απευθείας μέτρο της τάξης. Δεδομένου ότι ισχύει

log(1/Ω) = -logΩ

μπορούμε να γράψουμε την εξίσωση Boltzmann ως εξής:

-S=klog(1/Ω)

Η «αρνητική εντροπία» με λίγα λόγια αποτελεί  ένα μέτρο της τάξης συστήματος…

Στην περίπτωση των ανώτερων ζώων γνωρίζουμε αρκετά καλά την τάξη από την οποία τροφοδοτούνται, δηλαδή, την εξαιρετικά καλά οργανωμένη κατάσταση της ύλης σε περισσότερο ή λιγότερο πολύπλοκες οργανικές ενώσεις, που χρησιμεύουν ως «τροφές».  Αφού τις χρησιμοποιήσουν, τις επιστρέφουν σε κατά πολύ διασπασμένη μορφή – όχι όμως τελείως διασπασμένη, αφού τα φυτά μπορούν ακόμα να τις χρησιμοποιήσουν. (Αυτά, βεβαίως, δέχονται την πιο ισχυρή παροχή «αρνητικής εντροπίας» από το φως του Ήλιου).

http://physicsgg.me

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΤΡΟΠΙΑ

 Η  εντροπία   είναι  ένα  φυσικό  μέγεθος .  Δείχνει  πόση  «τσαπατσουλιά»  υπάρχει  σε  ένα     σύστημα . Όσο  μεγαλύτερη  τσαπατσουλιά  τόσο  μεγαλύτερη  η  εντροπία .  Όσο  περισσότερη  τάξη  ,  τόσο  μικρότερη   η  εντροπία . 

Παράδειγμα :  Το  άγαλμα  της  Αφροδίτης  της  Μήλου   

έχει  μικρότερη   εντροπία  απο  έναν  τυχαίο   βράχο  ίσου  βάρους .

Υπάρχει  ένας  εύκολος   τρόπος  να   συγκρίνουμε  την  εντροπία  δύο  αντικειμένων/συστημάτων ;  

Ναί .  Κάνουμε   την   ερώτηση  :  «ΠΟΣΕΣ   ΔΟΥΛΕΙΕΣ   ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΚΑΝΕΙ  ΤΟ  ΕΝΑ  ΚΑΙ  ΠΟΣΕΣ  ΤΟ  ΑΛΛΟ ;»  

Στην  περίπτωση  του  αγάλματος  και  του  βράχου :

1)  Μπορούμε  να  το  χρησιμοποιήσουμε   για  να   το  ρίξουμε  πάνω  σε  έναν  άνθρωπο  και  να  τον  σκοτώσουμε ;  
       ΝΑΙ  ΚΑΙ  ΣΤΑ  ΔΥΟ .

2)  Μπορούμε   να  το  χρησιμοποιήσουμε   για  να  συμπιέσουμε  , με  το  βάρος του ,  μια  στίβα   χαρτιά ; 
     ΝΑΙ  ΚΑΙ  ΣΤΑ  ΔΥΟ 

3)  Μπορούμε   να  το  χρησιμοποιήσουμε   για  να  διακοσμήσουμε    μια  βιβλιοθήκη ; 
     ΜΟΝΟ  ΤΟ  ΑΓΑΛΜΑ .

4)  Μπορεί  ένας  εξωγήϊνος    να  βγάλει  απο  αυτό  συμπεράσματα   για   την  μορφή  των  ζωντανών  όντων  στον  πλανήτη  μας : 
     ΜΟΝΟ  ΑΠΟ  ΤΟ  ΑΓΑΛΜΑ .

Βλέπουμε  λοιπόν  οτι  το  άγαλμα  μπορεί  να  κάνει  τέσσερις  «δουλειές»   ενώ  ο  βράχος   μόνο  δύο  .  Λέμε   λοιπόν  οτι  το  άγαλμα  έχει    ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ    εντροπία . 

Ας  πάμε  τώρα  στις  κοινωνίες .  
Ποιά  είναι    κοινωνία   ΜΙΚΡΗΣ   εντροπίας    και  ποιά  είναι   κοινωνία   ΜΕΓΑΛΗΣ   εντροπίας  ( μεγάλης  τσαπατσουλιάς ) ; 
Μια   κοινωνία  που  προσβάλλεται   απο  διάφορες  κοινωνικές  «ασθένειες»  είναι   κοινωνία    μεγάλης  εντροπίας .
Μια  κοινωνία  που  δεν προσβάλλεται  απο  κοινωνικές  ασθένειες    είναι  κοινωνία  μικρής  εντροπίας .

Όταν  δύο  κοινωνίες    συγκρούονται   ,  η  νικήτρια  είναι  η  κοινωνία   ΜΙΚΡΗΣ   εντροπίας   και  η  ηττημένη  είναι  η   κοινωνία  ΜΕΓΑΛΗΣ  εντροπίας .

Ασφαλώς   όλοι  μας  θα  θέλαμε   να  ζούμε  σε  μια  κοινωνία    μικρής  εντροπίας . 
Η   συνήθης    ασθένεια  των  κοινωνιών  ( απο  τότε  που  εγκαταλείψαμε  το  στάδιο   του  τροφοσυλλέκτη )   είναι  το  ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ .  
Δηλαδή  κάποια   «κύτταρα»   (  πχ  Τσοχατζόπουλος  ,  Χριστοφοράκος  και  πολλοί  άλλοι   εκτός  φυλακής – προς  το  παρόν )  δεν  εργάζονται  για  το  όφελος  της  κοινωνίας   αλλά  για  το  προσωπικό  όφελος   ,  ακόμη  και  αν  αυτό   συνεπάγεται   ζημία  της  κοινωνίας . 
Αυτό  ακριβώς  που  κάνουν  τα  καρκινικά  κύτταρα   σε  ένα  σώμα . 
Το  όνομα   του  σημερινού  καρκινώματος  των  κοινωνιών   είναι  NEA  TAKSI  !
Η  κατάληξη  όλων  των  καρκινωμάτων  είναι   ίδια :  θάνατος  της  κοινωνίας   και   θάνατος  του  καρκινώματος .

Μια  κοινωνία  που  ΔΕΝ   χρησιμοποιεί   τις  δυνατότητες   ΟΛΩΝ  των  μελών  της   έχει  μεγάλη   εντροπία .  Μια  κοινωνία  της  οποίας  τα  μέλη  είναι  όλα  ευχαριστημένα  ( και   πρόθυμα   προσφέρουν  το  καλύτερο  που  μπορούν  στην  κοινωνία )  είναι  μια  κοινωνία  μικρής   εντροπίας .
Πχ  οι  μουσουλμανικές   κοινωνίες   έχουν  ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ  το  50 %  των  μελών  τους  ( τις  γυναίκες )   δυστυχισμένο  και  του  απαγορεύουν  να    προσφέρει  στην  κοινωνία .  Ακόμη  και  μια  σούπερ ευφυής  γυναίκα   στον  μουσουλμανικό   κόσμο  ,  ουδέποτε   θα  προσφέρει  στην  κοινωνία  κάτι  περισσότερο   απο  πλύσιμο  πιάτων .Μια  κοινωνία   χαμηλής  εντροπίας    θα  εξασφάλιζε    στον  καθένα μια   «γωνίτσα»  όπου  θα  μπορούσε   να  είναι   ευτυχισμένος . Γυναίκες ,  ομοφυλόφιλοι ,   διεθνιστές ,  χριστιανοταλιμπάν , θα  μπορούσαν   κάτω  απο  την  ενορχήστρωση  μια  σοφής  ηγεσίας   να  έχουν  ο  καθένας  τον  μικρόκοσμό  του   και  να  ζούν  ευτυχισμένοι   προσφέροντας  στην  κοινωνία  και  όχι  κατατρώγοντας  τα  σπλάχνα  της .


Η  αρχαία  ελληνική   κοινωνία  ήταν   χαμηλής  εντροπίας   ενώ  η  νεοελληνική   κοινωνία   είναι   υψηλής  εντροπίας . Η  αρχαιοελληνική  κοινωνία  είχε   και  βλάκες  και  προδότες  και  πολλούς  φιλοσόφους   ενώ  η  νεοελληνική   έχει  μόνο   βλάκες   ,  προδότες  και  ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ   φιλοσόφους ! 

Αυτό  που  με  ενδιαφέρει  σε  μια  κοινωνία  είναι   η  ΧΑΜΗΛΗ   ΕΝΤΡΟΠΙΑ .  Δεν  με  ενδιαφέρει   αν  είναι   «δημοκρατική»   ,  «ουμανιστική»   και  άλλα  τέτοια  που  χαϊδεύουν  τα  αυτιά .
Βέβαια   ΥΠΟΠΤΕΥΟΜΑΙ   οτι  μια    δημοκρατική  κοινωνία  θα  είναι   χαμηλής   εντροπίας .  Αυτό  όμως  δεν  είναι  δόγμα  .  Πρέπει   πρώτα  να  αποδειχθεί .

ΕΝΤΡΟΠΙΑ  ΣΤΑ  ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Ενα   οικοσύστημα   έχει   χαμηλή  εντροπία  όταν  μπορεί  να  προφυλαχθεί  απο   πολλές  «επιθέσεις»  .
Ας   εξετάσουμε  το   γήϊνο  οικοσύστημα  πρίν  εμφανισθεί  ο   άνθρωπος :

Μπορούσε   να   προφυλαχθεί  απο  μια   υπέρμετρη  αύξηση   των  φυτοφάγων ;
Ναί  ,  διότι  αυτομάτως  θα  αύξανε  και  τον  αριθμό  των  σαρκοφάγων .

Μπορούσε  να   αντέξει  μια   απότομη  αύξηση   της  φυσικής   ραδιενέργειας ;
Ναί  ,  διότι  θα  αυξανόταν  όλα  τα  όντα   που  έχουν  αντοχή  στην  ραδιενέργεια   και  ο  πλανήτης   δεν  θα  γινόταν  έρημος .

Μπορούσε  να  προφυλαχθεί   απο  την  σύγκρουση  με  τεράστιο   αστεροειδή  ;
Δύσκολο .  Σήμερα  όμως   ο  άνθρωπος   ( αν  έπαιζε  σωστά  τον  ρόλο  του )   θα  μπορούσε   να   εκτρέψει  ( με  μια  πυρηνική  έκρηξη )  τον  αστεροειδή   και  να   σώσει   την  γήϊνη   βιόσφαιρα .

Μπορούσε  να  προφυλαχθεί   απο  την  συνεχή  απώλεια   φωσφόρου  απο  την  ξηρά ;
Οι  βροχές   οδηγούν  τον  φωσφόρο   στην  θάλασσα .
Δύσκολο .  
Σήμερα  όμως   ο  άνθρωπος   ( αν  έπαιζε  σωστά  τον  ρόλο  του )   θα  μπορούσε   εγκαταστήσει  έναν   μηχανισμό  επαναφοράς   του  φωσφόρου   και  να   σώσει   την  γήϊνη   βιόσφαιρα .

Μπορούσε  να  προφυλαχθεί  απο  την  ψύξη  του  πυρήνα  της  Γής  ( που  θα  σήμαινε  και  το  σβήσιμο  των  ηφαιστείων ) ; 
Οχι .
Σήμερα  όμως   ο  άνθρωπος ( αν  έπαιζε  σωστά  τον  ρόλο  του )  θα  μπορούσε   να  απελευθερώνει   διοξείδιο  του  άνθρακα  απο  τους  ασβεστόλιθους  και   να   συντηρεί   το  οικοσύστημα   έως  ότου  σβήσει  ο Ήλιος .
( Για  τις   δυνατότητες   αυτές  του  ανθρώπου  βλέπε   λεπτομέρειες  στην  http://lofos.info/pythas/tie-filosof.html   )

Βλέπουμε  λοιπόν  οτι   ο  σημερινός   άνθρωπος  ( Homo   sapiens )   δρά  σαν   «ασθένεια»   του  γήϊνου   οικοσυστήματος  και  το  οικοσύστημα  φαίνεται  ανίσχυρο  να  την  αντιμετωπίσει .
Είναι   ΠΙΘΑΝΟΝ  όμως  το  οικοσύστημα   να  «αντεπιτεθεί»  :  Να  δημιουργήσει   ένα   νέο   υποείδος   ανθρώπου  ( πχ  Homo   philosophicus ! ) το  οποίο  θα  εξολοθρεύσει  τον     Homo  sapiens  και   θα  παίξει  τον  ρόλο  που  αρμόζει   σε  ένα  ευφυές  όν  ( θα  προστατέψει  το  οικοσύστημα   απο  τις  τρείς   απειλές   ΚΑΙ   απο  τον  Homo  sapiens  ! ) .
Μόλις   εμφανισθεί  ο  Homo   philosophicus   το  γήϊνο  οικοσύστημα   θα   έχει  λιγότερη    εντροπία    απο   πρίν .  Θα έχει  αποκτήσει   «αντισώματα»  για  τέσσερις   ακόμη  απειλές .

http://www.arxaiaithomi.gr

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ;

Ακούω σε συζητήσεις : 

-Δεν ήταν ηθικό που μας έδιωξαν από τα εδάφη μας οι Τούρκοι . Αφού εμείς ήμασταν εκεί πρίν έρθουν αυτοί .

-Αφού παρακμάσαμε καλά έκαναν και μας πήραν τα εδάφη .
----------------------------------------
- Οι Αμερικάνοι είναι κακοί διότι διατάζουν τους πολιτικούς μας να προδίδουν τον λαό .

- Οι Αμερικάνοι υπερασπίζουν τα συμφέροντά τους . Δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε "κακούς" . Οι δικοί μας πολιτικοί φταίνε αποκλειστικά που ξεπουλιούνται .
-------------------------------------------
- Αυτό που κάνουν οι Σκοπιανοί δεν είναι ηθικό . Κλέβουν ιστορία που δεν τους ανήκει .

- Απο την σκοπιά τους αυτό που κάνουν είναι ηθικό . Δουλεύουν για το συμφέρον του έθνους τους .
---------------------------------------
- Στην διεθνή σκακιέρα δεν υπάρχει ηθική . Μόνο συμφέρον .
---------------------------------------
Τελικά τί ισχύει ; Εμείς είμαστε οι καλοί και όλοι οι άλλοι είναι οι κακοί επειδή μας παρενοχλούν ; 
Υπάρχει ο ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ που καθορίζει ποιός είναι ο καλός που πρέπει να ζήσει και ποιός ο κακός που πρέπει να πεθάνει ; 

Υποστηρίζω οτι ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ και αυτός είναι η ΦΥΣΗ !

Ας δούμε με ποιά λογική δρά η Φύση : 

Κάποτε πιθανόν στην ξηρά να υπήρχαν μόνο λειχήνες . Είχαν μικροσκοπικά τριχίδια σαν ρίζες ( λίγα χιλιοστά μήκος ) και απορροφούσαν την υγρασία του εδάφους για να ζήσουν .


Λίγες ημέρες μετά την βροχή , το έδαφος στέγνωνε σε βάθος λίγων χιλιοστών και οι λειχήνες έπεφταν σε νάρκη έως την επόμενη βροχή ΕΝΩ ΛΙΓΑ ΧΙΛΙΟΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΥΠΗΡΧΕ ΥΓΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗ ! 



Κάποια στιγμή εμφανίσθηκαν τα γνωστά μας φυτά με ρίζες μεγάλου μήκους . Αυτά μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την εις βάθος υγρασία . Κατέκτησαν τον κόσμο και οι λειχήνες έγιναν ένα περιθωριακό όν . 



Τα φυτά ίσως να υπάρχουν τα τελευταία 500-600 εκατομμύρια χρόνια στον πλανήτη μας . Ο αιών των λειχήνων μπορεί να διήρκεσε πολύ περισσότερο . Μόλις όμως φάνηκε το πλάσμα που μπορούσε να εκμεταλλεύεται καλύτερα τις κρυμμένες ευκαιρίες , η Φύση είπε στο προηγούμενο πλάσμα "Δεν έχει σημασία που είσαι παλαιότερο και εμφανίσθηκες πρώτο . Τώρα υπάρχει ένα πλάσμα με ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ και αυτό θα σε εκτοπίσει" . 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στους ωκεανούς . Φωτοσυνθέτοντες οργανισμοί ( φυτοπλαγκτόν ) υπάρχουν μόνο εκεί που υπάρχει άφθονος φωσφόρος στην επιφάνεια . Εκεί υπάρχουν και μεγάλοι οργανισμοί ( ψάρια ) διότι τρέφονται με φυτοπλαγκτόν . 
Στον ανοικτό ωκεανό ο φωσφόρος βρίσκεται σε αφθονία στα βαθιά νερά αλλά δεν μπορεί να συναντήσει το ηλιακό φώς ώστε να δημιουργηθεί φυτοπλαγκτόν . Είναι μια κρυμμένη ευκαιρία . 


Εάν κάποια μέρα εμφανισθούν πλωτά φυτά με ρίζες μήκους χιλιομέτρων , θα ανασύρουν τον κρυμμένο φωσφόρο και θα τον φέρουν στην επιφάνεια . Το φυτοπλαγκτόν θα μειωθεί διότι η επιφάνεια της θάλασσας θα γεμίσει με νέους φωτοσυνθέτοντες οργανισμούς ( τα πλωτά φυτά ) .



Παρόμοια λογική ισχύει για τα έθνη και τις αυτοκρατορίες . Μόλις εμφανίζεται ένας νέος παίκτης που μπορεί να εκμεταλλεύεται καλύτερα τις ευκαιρίες ( έχει κάποιο μιμίδιο ) , οι παλαιοί παίκτες χάνουν εδάφη και συρρικνώνονται . Δεν έχει σημασία πόσο παλαιοί είναι . 

Ας δούμε μερικά παραδείγματα : 

# Οι αρχαίοι Έλληνες έλαμψαν στην εποχή τους διότι επινόησαν το μιμίδιο "Επιστημονική Σκέψη" .

# Ο Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες με το μιμίδιο "σάρισσα" .

# Οι Έλληνες νικήθηκαν απο τους Ρωμαίους διότι οι Ρωμαίοι είχαν το μιμίδιο "Σύγκλητος" . Μιά ηγετική ομάδα προσώπων μπορούσε να παίρνει σωστότερες αποφάσεις απο έναν μόνο βασιλέα .

# Οι Βυζαντινοί υπέκυψαν σταδιακά στους Τούρκους διότι οι Τούρκοι είχαν ελαφρώς τιμιώτερη ηγεσία .

# Οι Τούρκοι έφθασαν έως τις πύλες της Βιέννης διότι είχαν το μιμίδιο "κανόνια" ( είχαν την τελειότερη πολεμική τεχνολογία της εποχής τους ! ) .

# Οι Άγγλοι , Γάλλοι και Ρώσοι ξεπέρασαν τους Τούρκους διότι είχαν το μιμίδιο "Φυσικές Επιστήμες" ενώ οι Τούρκοι δεν είχαν ούτε ένα πανεπιστήμιο . Στην Αγγλία και Γαλλία ξεφύτρωσαν πολλά επιστημονικά μυαλά ( πχ Νεύτων ) . Στην Ρωσία κομβικό ρόλο έπαιξε ο Μέγας Πέτρος που απεφάσισε να φέρει τις επιστήμες στην Ρωσία και να θέσει στο περιθώριο την σκοταδιστική Εκκλησία .

# Οι Αμερικανοί ξεπέρασαν τους Άγγλους διότι είχαν το μιμίδιο "πετρέλαιο" .

# Οι περιούσιοι κατέκτησαν τον κόσμο διότι αντέγραψαν απο τους Έλληνες το μιμίδιο "Επιστημονική Σκέψη" και επινόησαν και ένα δικό τους που λέγεται "Καθοδηγητικό Ιερατείο" .

Μερικοί αναρωτιούνται "Γιατί ο ιουδαιοκαπιταλισμός κυριαρχεί ενώ είναι τόσο άθλιο σύστημα ( μολύνει το περιβάλλον , εξαφανίζει μορφές ζωής) ;" 

Απάντηση : ΟΛΑ τα έθνη αν τους δινόταν η ευκαιρία θα εφήρμοζαν την ίδια ληστρική και ανόητη πολιτική . Επομένως έχουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΡΟΠΙΑ με τον ιουδαιοκαπιταλισμό !

Για να νικήσεις τον ιουδαιοκαπιταλισμό πρέπει να έχεις ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ απο αυτόν ! Το να έχεις ίση εντροπία δεν αρκεί .

Ο Αμερικάνος έχει δίκιο ( κατά την Φύση ) όταν σε δυναστεύει . Διότι σου λέει "Και εσύ ρε φίλε την ίδια ανοησία θα έκανες αν είχες δύναμη ! Μήπως είσαι καλύτερος ; " 

Άλλοι αναρωτιούνται "Γιατί οι περιούσιοι νικούν την Ελλάδα ( πηγή του φωτός ) ενώ οι ίδιοι είναι τόσο άθλιοι ; " 

Απάντηση : Διότι οι σύγχρονοι Έλληνες , σαν σύνολο , έχουν μεγαλύτερη εντροπία απο τους περιούσιους . Έχουν ένα κοινό ελάττωμα με τους περιούσιους ( "Απόλαυσε τώρα και άσε τις επόμενες γενιές να κόψουν τον λαιμό τους" ) . Έχουν όμως και ένα ελάττωμα παραπάνω απο τους περιούσιους : Είναι ανοργάνωτοι ! Δεν υπάρχει Καθοδηγητικό Συμβούλιο .

Οπότε πάψτε να διαμαρτύρεστε για τις επιθέσεις που υφίσταται η Ελλάδα απο νεότερα έθνη . Το επιχείρημα "ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΔΑΦΗ" δεν ισχύει στην Φύση . 

Με την ίδια λογική οι Έλληνες στο 800 πχ δεν θα έπρεπε να εκτοπίσουν τους αρχαιότερους πληθυσμούς στα παράλια της Μ. Ασίας και στην Σικελία .

Ο Homo Sapiens δεν θα έπρεπε να εκτοπίσει τον Άνθρωπο του Νεάντερνταλ που προϋπήρχε και μεσουρανούσε περί το ένα εκατομμύριο χρόνια !
Ούτε τα θηλαστικά θα έπρεπε να εκτοπίσουν τους δεινοσαύρους .

Η φύση σου λέει "ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΕΚΤΟΠΙΣΟΥΝ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ" .

Και έτσι γίνεται επίκαιρος ο λόγος του Ομήρου : 

"Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν».

Εν κατακλείδι : 

Εάν μέσα στα σπλάχνα της Ελλάδος γεννηθεί μια μικρή ομάδα ( μια μικρή κοινωνία ) που να έχει μικρότερη εντροπία απο τους περιούσιους , αυτή η ομάδα θα εξαπλωθεί και θα κατακτήσει τον κόσμο όπως ο καρκίνος ξεκινά απο ένα κύτταρο αλλά νικά και το ογκωδέστερο σώμα .

http://damithalis.blogspot.gr

Η εντροπία αποδομεί την οικονομία

 

Στην φύση υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή, η αύξηση της εντροπίας. Πρόκειται για τον τρίτο νόμο της θερμοδυναμικής και υπαγορεύει ότι τα συστήματα κινούνται πάντα προς την κατεύθυνση αύξησης της εντροπίας.

Όμως τι είναι η εντροπία; Η εντροπία μπορεί να οριστεί με ακρίβεια μέσω μαθηματικής φόρμουλας που αναφέρεται στον αριθμό των δυνατών διατάξεων ενός συστήματος. Όμως εσείς μπορείτε να την σκέφτεστε ως το μέτρο της αταξίας.

Τώρα, με τον όρο “σύστημα” αναφέρομαι σε οποιαδήποτε δομή, φυσική ή τεχνητή, της οικονομίας και των αυτοκρατοριών συμπεριλαμβανομένων.

Κάθε σύστημα λοιπόν τείνει να αυξήσει την εντροπία του, δηλ. την αταξία του, και αυτό είναι η αιτία που τα πράγματα γύρω μας βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Διαφορετικά θα ήταν παγωμένα και θα είχαμε την απόλυτη τάξη.

Σκεφτείτε το νερό σε ένα καταρράκτη. Ποιος είναι ο λόγος που κινείται προς τα κάτω; Η δύναμη της βαρύτητας, δηλ. η διαφορά δυναμικής ενέργειας μεταξύ του νερού στην κορυφή και στον πυθμένα του καταρράκτη. Ορθό! Όμως αυτή η κίνηση μπορεί να ερμηνευτεί και με θερμοδυναμικούς όρους.

Το νερό στην κορυφή του καταρράκτη έχει μικρότερη εντροπία απ’ ότι στον πυθμένα διότι το νερό στον πυθμένα είναι ελαφρά πιο ζεστό και πιο χαοτικά κινούμενο απ’ αυτό στην κορυφή. Λάβετε υπόψη σας ότι η θερμοκρασία συνδέεται με την χαοτική κίνηση. Η προσανατολισμένη κίνηση δεν σημαίνει αυξημένη θερμοκρασία, η χαοτική αντίθετα ναι.

Επομένως ο γ’ νόμος της θερμοδυναμικής οδήγησε το νερό στον πυθμένα του καταρράκτη και αύξησε την εντροπία του. Ταυτόχρονα κατέστησε την ενέργειά του άχρηστη. Και λέω άχρηστη γιατί το νερό στον πυθμένα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κίνηση μιας τουρμπίνας και την παραγωγή ηλεκτρισμού. Αντίθετα το νερό στην κορυφή μπορεί.

Τι συμβαίνει τώρα όταν από ένα απλό σύστημα πηγαίνουμε σε ένα πολύπλοκο, ας πούμε από ένα κύτταρο σε έναν οργανισμό. Σε αυτή την περίπτωση η εντροπία του συστήματος μειώνεται. Παραβιάζεται ο νόμος περί αύξησης της εντροπίας; Όχι!

Προκειμένου να δομηθεί το πιο περίπλοκο σύστημα απαιτείται η κατανάλωση ενέργειας η οποία μετατρέπεται τελικά σε θερμότητα. Ο άνθρωπος τρώει και μετατρέπει την ενέργεια που λαμβάνει σε θερμότητα που εκπέμπεται στο περιβάλλον. Η συνολική εντροπία οργανισμού – περιβάλλοντος αυξάνει. Άρα δεν παραβιάζεται κανένας νόμος.

Αν ο άνθρωπος σταματήσει να λαμβάνει την απαραίτητη ενέργεια τότε η εντροπία του συστήματος άνθρωπος – περιβάλλον θα αυξηθεί με την διάλυση του οργανισμού και τον θάνατό του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Η έννοια της εντροπίας όμως βρίσκει εφαρμογή και στην οικονομία! Δεν τον πιστεύετε; Ας δούμε λοιπόν πως γίνεται αυτό.

Στην αρχή η οικονομία βασίζονταν στην ανταλλαγή ειδών. Οι άνθρωποι εργάζονταν, παρήγαγαν και τροφοδοτούσαν έτσι το σύστημα με την παραγωγή τους (ενέργεια) ώστε να μπορεί να υφίσταται και να μην διαλυθεί.

Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν οι τράπεζες και ακολούθησαν τα πολύπλοκα τραπεζικά προϊόντα, τα CDS κλπ. Το σύστημα έγινε πιο περίπλοκο. Αυτό σημαίνει ότι η εντροπία του μειώθηκε. Άρα θα πρέπει να τροφοδοτηθεί με περισσότερη ενέργεια ώστε η συνολική εντροπία συστήματος – περιβάλλοντος να αυξηθεί και να μην παραβιαστεί ο γ’ νόμος της θερμοδυναμικής.

Σκεφτείτε πόσο δουλεύει ο άνθρωπος σήμερα και πόσο δούλευε στο παρελθόν. Πολλοί διαπιστώνουν ότι ο ελεύθερος χρόνος έχει πάψει να υφίστανται. Το σύστημα διψά για ενέργεια, μόνο και μόνο για να διατηρήσει την πολυπλοκότητά του.

Οι νόμοι όμως της θερμοδυναμικής μπορούν να διατυπωθούν εκλαϊκευμένα ως εξής:

• Δεν μπορείς να κερδίσεις
• Δεν μπορείς να πατσίσεις
• Δεν μπορείς να παραιτηθείς

Τι σημαίνει το πρώτο;

Δεν μπορείς ποτέ να παράγεις περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρειάζεται το σύστημα ώστε να διατηρήσει την πολυπλοκότητά του.

Τι σημαίνει το δεύτερο;

Δεν μπορείς ποτέ να παράγεις τόση ακριβώς ενέργεια όση χρειάζεται το σύστημα.

Τι σημαίνει το τρίτο;

Αν δεν κάνεις τίποτε το σύστημα θα διαλυθεί.

Λοιπόν, επειδή δεν μπορείς να παράγεις τόση ενέργεια όση χρειάζεται το σύστημα για την διατήρηση της πολυπλοκότητάς του, αυτό σημαίνει ότι η οικονομία αναγκαστικά θα φθάσει σε μία κορύφωση και ύστερα θα αρχίσει να φθίνει. Δεν μπορεί να υπάρχει συνεχής ανάπτυξη και μάλιστα υπάρχει και ένα απόλυτο μέγιστο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί.

Το τελευταίο οφείλεται στο ότι δεν μπορεί να προστίθεται επ’ άπειρον ενέργεια στο σύστημα μέσω της εργασίας του πληθυσμού διότι ο τελευταίος δεν μπορεί να αυξάνεται απεριόριστα δεδομένου του περιορισμού των φυσικών πόρων, της τροφής συμπεριλαμβανομένης.

Τα τελευταία χρόνια την ενέργεια για την διατήρηση της πολυπλοκότητας την παρέχουν οι Κινέζοι και οι Ινδοί μέσω των φθηνών εργατικών χεριών. Βλέπετε όμως ότι οι πληθυσμοί τους έχουν αρχίσει να φθάνουν σε κορεσμό συν το ότι παύουν αργά αλλά σταθερά να παρέχουν φθηνή εργασία.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το σύστημα θα αρχίσει να αποδομείται, δεν μπορεί να συμβεί διαφορετικά, είναι νόμος της φύσης. Θα διαλυθεί εντελώς; Όχι, θα αποδομηθεί μέχρι του σημείου που θα μπορεί να αντισταθμίζει την μείωση της εντροπίας με την αύξηση που θα προκαλεί η εργασία του πληθυσμού.

Το μοντέλο όπως προείπα βρίσκει εφαρμογή στα πάντα. Αυτή άλλωστε είναι και η γοητεία των νόμων της φύσης. Το ότι ο Νεύτων έγραψε τον νόμο της παγκόσμιας έλξης βλέποντας ένα μήλο να πέφτει, όχι κατ’ ανάγκη στο κεφάλι του, αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο τα μήλα πέφτουν. Πέφτουν και οι πέτρες, οι αγελάδες και ότιδήποτε άλλο αρκεί να μην εμπλέκονται εξωγενείς παράγοντες που να ακυρώνουν τα αποτελέσματα του νόμου, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με ένα φτερό. Το φτερό μπορεί ακόμη και να ανεβαίνει. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι ο νόμος της παγκόσμιας έλξης είναι λάθος. Σημαίνει ότι η δύναμη που του ασκείται από τον αέρα αντισταθμίζει την βαρυτική έλξη.

Στην οικονομία, η αποδόμηση μπορεί να εμποδιστεί μέσω κυβερνητικών ή άλλων παρεμβάσεων. Σε κάθε περίπτωση και οι παρεμβάσεις αυτές απαιτούν ενέργεια και δεν μπορούν να υφίστανται αέναα.

Τώρα, σκεφτείτε την κατάρρευση των μεγάλων αυτοκρατοριών, από την Ρωμαϊκή μέχρι την Βυζαντινή, την Κινέζική, την Ρωσική, των Μογγόλων ή ακόμη και αυτή των ΗΠΑ ή της ΕΕ. Πότε κατέρρευσαν ή άρχισαν να καταρρέουν (οι δύο τελευταίες); Μα όταν έγιναν τόσο μεγάλες και πολύπλοκες που κατέστη αδύνατη η συντήρησή τους (η παροχή ενέργειας). Όσο αυξάνει η γραφειοκρατία τόσο πιο δύσκολη γίνεται η συντήρηση του συστήματος! Το είδαμε και στην Ελλάδα αυτό!

Συνοψίζοντας συμπεραίνουμε ότι η ακμή, η κορύφωση και η παρακμή των πάντων είναι αποτέλεσμα θεμελιώδη νόμου της φύσης, αυτού της αύξησης της εντροπίας και δεν μπορεί να εμποδιστεί. Τα συστήματα δεν γίνεται να παγώσουν!

 http://aienaristeyein.com

ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΚΑΙ  ΕΔΏ  ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΆΣΤΕ , ΌΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΌΤΙ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ .

    THATAKOUTE