ΣΥΜΠΑΝ εικόνες από το σήμερα και την αχρειότητα

 

Observing the cosmos from several light years away is always wonderful

Η παρατήρηση του σύμπαντος από αρκετά έτη φωτός μακριά είναι πάντα υπέροχη

1st slide:

The Sombrero Galaxy, also known as Messier Object 104, is a celestial wonder located in the constellation borders of Virgo and Corvus. It lies approximately 9.55 megaparsecs (31.1 million light-years) away from our Milky Way galaxy.

1η Διαφάνεια: Ο γαλαξίας Sombrero, επίσης γνωστός ως Messier Object 104, είναι ένα ουράνιο θαύμα που βρίσκεται στα όρια του αστερισμού της Παρθένου και του Corvus. Βρίσκεται περίπου 9,55 megaparsecs (31,1 εκατομμύρια έτη φωτός) μακριά από τον Γαλαξία μας.

2nd Slide:

NGC 3132, known as the Southern ring planetary nebula is a bright and extensively studied planetary nebula in the constellation Vela. Its distance from Earth is estimated at about 613 pc. or 2,000 light-years.

2η Διαφάνεια: Το NGC 3132, γνωστό ως πλανητικό νεφέλωμα του νότιου δακτυλίου είναι ένα φωτεινό και εκτενώς μελετημένο πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Vela. Η απόστασή του από τη Γη υπολογίζεται σε περίπου 613 pc. ή 2.000 έτη φωτός.

3rd Slide:

The Pillars of Creation are columns of cool interstellar hydrogen gas and dust that act as incubators for new stars. They are part of the Eagle Nebula, a star-forming region in the constellation of Serpens located 4-5 light years away.

3η Διαφάνεια: Οι Πυλώνες της Δημιουργίας είναι στήλες από κρύο αέριο υδρογόνου και σκόνης που λειτουργούν ως εκκολαπτήρια για νέα αστέρια. Αποτελούν μέρος του νεφελώματος του Αετού, μιας περιοχής σχηματισμού άστρων στον αστερισμό των Φιδιών που βρίσκεται 4-5 έτη φωτός μακριά.

slide 4:

The Tarantula Nebula, also known as 30 Doradus, is a vast H II region in the Large Magellanic Cloud (LMC). Its distance of about 49 kiloparsecs (160,000 light-years) makes it an extremely luminous non-stellar object. In fact, if it were as close to Earth as the Orion Nebula, the Tarantula Nebula would cast visible shadows.

Διαφάνεια 4: Το Νεφέλωμα Ταραντούλα, επίσης γνωστό ως 30 Doradus, είναι μια τεράστια περιοχή H II στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (LMC). Η απόστασή του των περίπου 49 κιλοπαρσέκων (160.000 έτη φωτός) το καθιστά ένα εξαιρετικά φωτεινό μη αστρικό αντικείμενο. Στην πραγματικότητα, αν ήταν τόσο κοντά στη Γη όσο το Νεφέλωμα του Ωρίωνα, το Νεφέλωμα Ταραντούλα θα έριχνε ορατές σκιές.

Slide 5:

The Southern Pinwheel Galaxy, also known as Messier 83 (M83), is a captivating barred spiral galaxy located approximately 15 million light-years away in the constellation borders of Hydra and Centaurus.

Διαφάνεια 5: Ο γαλαξίας Southern Pinwheel, επίσης γνωστός ως Messier 83 (M83), είναι ένας σαγηνευτικός σπειροειδής γαλαξίας που βρίσκεται περίπου 15 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στα όρια του αστερισμού της Ύδρας και του Κενταύρου.

Slide 6:

The Carina Nebula, also known as the Eta Carinae Nebula, is a vast and intricate region of bright and dark nebulosity located in the constellation Carina. The Carina Nebula resides in the Carina–Sagittarius Arm of our Milky Way galaxy, approximately 8,500 light-years away from Earth, making it a distant celestial wonder.

Διαφάνεια 6: Το νεφέλωμα Carina, επίσης γνωστό ως Νεφέλωμα Eta Carinae, είναι μια τεράστια και περίπλοκη περιοχή φωτεινού και σκοτεινού νεφελώματος που βρίσκεται στον αστερισμό Carina. Το νεφέλωμα Carina κατοικεί στον βραχίονα Carina–Tagittarius του γαλαξία μας , περίπου 8.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη, καθιστώντας το ένα μακρινό ουράνιο θαύμα.

Follow us @UniverseViewz and let’s explore the universe together

Video Credits: @jean_adacheski

Content edited by: @spaceinnutshell

Παραπάνω βλέπουμε με τα σύγχρονα μέσα, οι σημερινοί επιστήμονες , αστρονόμοι πως βλέπουν και πως παρουσιάζουν στον κόσμο το σύμπαν. Οι αρχαίοι Έλληνες με τα δικά τους μέσα έχουν αφήσει ανεξίτηλη την γνώση τους για το σύμπαν στο τότε αλλά και στο σήμερα. Μας παρουσιάζουν με τον δικό τους τρόπο μέσα από τα αγάλματα, τα αγγεία, την εικόνα του σύμπαντος.

Με εκτίμηση Ευφορίων

Έρευνα δείχνει πως οι αρχαίοι Έλληνες κατανοούσαν το σύμπαν

Μία από τις παλαιότερες αναπαραστάσεις των αστερισμών, απεικονίζει ένας αποσπασματικά σωζόμενος αρχαϊκός σκύφος, ο οποίος ήρθε στο φως στις Αλές (Άγιος Ιωάννης Θεολόγος) της Ανατολικής Λοκρίδας και χρονολογείται στο 625 π. Χ. Ο σκύφος εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας.

Ο σκύφος είναι ένα είδος αρχαίου ελληνικού αγγείου. Είναι πλατύ, ευρύστομο ποτήρι με δυο λαβές («δίωτον»). Ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς μορφές κυπέλλου στην αρχαία Ελλάδα. Ο σκύφος κατασκευαζόταν ανάλογα της οικονομικής δύναμης του κατόχου, δηλαδή από ξύλο ή πηλό, (κεραμικό) ή από μέταλλο για τους πιο εύπορους (ασημένιο ή χρυσό). Συνήθως έφερε ανάγλυφες παραστάσεις. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιείτο και για την ειδική μαντική τέχνη, τη σκυφομαντεία.

Το αγγείο παρουσιάζει μια ασυνήθιστη ζωφόρο, η οποία σύμφωνα με τη φύση των ειδών που εμφανίζονται, δεν μπορεί να αναγνωσθεί ως σκηνή κυνηγιού ή ως ένα τυπικό θέμα της κορινθιακής αγγειογραφίας.

Σύμφωνα με την νέα έρευνα του John Barnes, υποψήφιου για διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, οι αρχαίες  καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις  ζώων μπορεί να απεικονίζουν αστερισμούς και να έχουμε στα χέρια μας ενδείξεις για το τι γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες για την Αστρονομία. Ο εν λόγω ερευνητής πιστεύει πως κι άλλα αρχαιοελληνικά έργα με αναπαραστάσεις ζώων και κυνηγιού πρέπει να  επαναξιολογηθούν, καθώς μπορούν να προσφέρουν επιπλέον στοιχεία για την κατανόηση του σύμπαντος από τους Αρχαίους Έλληνες.

Η ανακάλυψη του Barnes έγινε κατά λάθος, κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας. Όταν είδε τον σκύφο αμέσως σκέφθηκε πως οι απεικονίσεις των ζώων πρέπει να ήταν πολύ πιο σημαντικές από όσο φαίνονταν καθώς παρατήρησε κάποιες διαφορές και έτσι ξεκίνησε την έρευνά του. Παρατήρησε πως το δελφίνι ήταν στη στεριά μαζί με τα άλλα ζώα και ο σκορπιός δεν απεικόνιζε απλά ένα ζώο αλλά χρησιμοποιήθηκε σαν έμβλημα. Επίσης, παρατήρησε πως το φίδι ήταν κάτω από τον σκύλο, ο οποίος κυνηγούσε τον λαγό. Η θέση του φιδιού είναι παράταιρη, σύμφωνα με τον ερευνητή. Ξεκινώντας με αυτά τα στοιχεία, άρχισε να ταυτίζει τα ζώα με διαφορετικούς αστερισμούς.

Ο Barnes πιστεύει πως πρόκειται για μία αναπαράσταση των εποχών, καθώς τα σύμβολα των αστερισμών δεν έχουν τοποθετηθεί όπως είναι στον ουρανό.

https://www.ellines.com