Όμηρος: Η επίδραση του έργου του συνεχίζει να διαπνέει τον κόσμο μας ακόμα και σήμερα...

Ο Όμηρος φέρεται ως ο συγγραφέας των ποιητικών κειμένων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως «Ομηρικά Έπη». Για τη ζωή του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες και αυτές αντιφατικές, ενώ η φιλολογική επιστήμη των δύο τελευταίων αιώνων αμφισβήτησε ακόμη και την ύπαρξή του.

Ο άνθρωπος που θα άφηνε το στίγμα του βαθιά στον ελληνικό πολιτισμό και κατόπιν στον δυτικό κόσμο δεν έχει ανάγκη από εισαγωγές.

Γεννημένος κάπου μεταξύ 12ου-8ου αιώνα π.Χ. στα παράλια πιθανότατα της Μικράς Ασίας, ο Όμηρος θα δημιουργούσε μια μακρά λογοτεχνική παράδοση, με το αφηγηματικό του ύφος να μένει φάρος στους κατοπινούς συγγραφείς της οικουμένης.

Κι όμως, για κάποιον με τέτοια παγκόσμια επίδραση συναίνεση φαίνεται να μην υπάρχει πουθενά!

Οι ακαδημαϊκοί δεν έχουν σταματήσει να ερίζουν για τη ζωή και το έργο του, με μερίδα μελετητών να αμφισβητεί ακόμα και την ίδια την ύπαρξή του.

Ας δούμε λοιπόν τι ξέρουμε και κυρίως τι δεν ξέρουμε για τον άνθρωπο που έγραψε τις αρχετυπικές επικές ιστορίες...

Το μυστήριο του Ομήρου

Δεν είναι μυστικό ότι ο Όμηρος αποτελεί ένα από τα διαπρεπέστερα μυστήρια της φιλολογίας. Ο ποιητής που μας χάρισε τα λαμπρά έπη συνεχίζει να είναι δυσεπίλυτο αίνιγμα αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα της ζωής του. Κάποιοι ακαδημαϊκοί έχουν φτάσει μάλιστα σε σημείο να ισχυριστούν ότι δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο, αλλά για μακρά λογοτεχνική παράδοση, την ίδια ώρα που διαπρεπείς φιλόλογοι ορκίζονται ότι οι ομηρικές ιστορίες αποτελούν συλλογική δουλειά ομάδας προσώπων.

Η πεποίθηση για τη συλλογικότητα της ομηρικής αφήγησης έλκει την καταγωγή της από το γεγονός ότι η προφορική διήγηση μύθων αποτελούσε μακρά αρχαιοελληνική παράδοση, με μια σειρά από περίφημους ραψωδούς να μένουν στην Ιστορία. Κάτω από τη συλλογιστική αυτή, στον Όμηρο αποδίδεται απλώς η γραπτή καταγραφή προϋπαρχόντων θρύλων και μύθων.

Το αφηγηματικό στιλ του Ομήρου, όποιος κι αν ήταν, εμπίπτει εξάλλου περισσότερο στην κατηγορία του παραδοσιακού ραψωδού παρά του επικού ποιητή που είναι γέννημα μιας ιδιαίτερης λογοτεχνικής στιγμής, όπως για παράδειγμα ο Βιργίλιος. Στις ομηρικές ιστορίες συναντάμε επαναλαμβανόμενα αφηγηματικά μοτίβα, όμοια με χορικά άσματα ή επωδούς, γεγονός που συνηγορεί στη μουσικότητα των συνθέσεών του. Ο αντίλογος βλέπει στην ομηρική δουλειά την ξεκάθαρη πρόθεση του ποιητή να φιλοτεχνήσει έπη παρά λυρική ποίηση, η οποία συνοδευόταν αρχικά με λύρα, απομακρυνόμενος έτσι από την παράδοση της «τραγουδιστής» ποίησης.

Όλες βέβαια οι θεμιτές αυτές υποθέσεις θα οδηγούσαν προοδευτικά στο ερώτημα ποιος ήταν τελικά ο Όμηρος και αν πράγματι υπήρξε, η απάντηση του οποίου θα αποδειχτεί ένα από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά παράδοξα της Ιστορίας...

Πότε γεννήθηκε

Να το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: ιστορική και φιλολογική συναίνεση δεν υπάρχει σε τίποτα που να αφορά στον Όμηρο, περιβάλλοντας το Ομηρικό Ζήτημα με εικασίες και ακαδημαϊκές έριδες. Οι υποθέσεις δίνουν και παίρνουν λοιπόν για το πότε γεννήθηκε ο ποιητής, καθώς η έλλειψη πρωτότυπων πηγών είναι εξοργιστικά ενοχλητική για τους φιλολόγους.

Οι εικασίες για τη γέννησή του κυμαίνονται από το 750 π.Χ. μέχρι και πολύ πιο πίσω, φτάνοντας ακόμα και στο 1200 π.Χ. Κι αυτό γιατί η Ιλιάδα συμπυκνώνει τον Τρωικό Πόλεμο, με μερίδα ακαδημαϊκών να τοποθετεί τον ποιητή (άρα και χρονογράφο) κοντύτερα στα χρόνια των εχθροπραξιών. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι το ποιητικό του ύφος υπαινίσσεται μεταγενέστερη περίοδο, ώστε να είναι συμβατός με την ποιητική παράδοση της εποχής. Όσο για τον «πατέρα της Ιστορίας» Ηρόδοτο (484-425 π.Χ.), τοποθετεί τον Όμηρο γύρω στο 850 π.Χ.

Η πανάρχαιη εποχή που έζησε ο ποιητής και το διαφορετικό σύστημα χρονολόγησης της κλασικής Ελλάδας κάνουν την απόδοση ακριβούς χρονολογίας γέννησης άσκηση για γερούς λύτες...

Πού γεννήθηκε

Για άλλη μια φορά, η ακριβής τοποθεσία γέννησης του ποιητή δεν μπορεί να εντοπιστεί, γεγονός που δεν αποτρέπει βέβαια τους ερευνητές από το να προσπαθήσουν: άλλοι τον τοποθετούν στην Ιωνία, άλλοι στη Σμύρνη, άλλοι στα παράλια της Μικράς Ασίας, άλλοι στη Χίο και δεν συμμαζεύεται. Είναι άλλωστε περίφημο το γεγονός ότι εφτά ελληνικές πόλεις διεκδικούν τον Όμηρο ως δικό τους παιδί.

Οι υποθέσεις αυτές δεν είναι βέβαια αστήρικτες: η ιδιαίτερη διάλεκτος των ομηρικών επών «μυρίζει» ενδεχομένως Μικρά Ασία και ειδικότερα Ιωνία. Η συχνή ομηρική αναφορά μάλιστα σε τοπικά καιρικά φαινόμενα, όπως οι βοριάδες που πνέουν από τα βορειοδυτικά, υποδεικνύει εντοπιότητα στην περιοχή, με μερίδα ιστορικών να τον τοποθετούν λοιπόν στην Ιωνία.

Κι ενώ το ομηρικό ιδιόλεκτο βοηθά τους μελετητές να περιορίσουν τη διάρκεια της ζωής του «ταυτοποιώντας» το με την ανάπτυξη και χρήση της γλώσσας γενικότερα, η δημοφιλία ωστόσο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας στην εποχή τους έκαναν την ομηρική γλώσσα να διαχέεται σε όλη τη λογοτεχνική παράδοση των καιρών, συσκοτίζοντας εντέλει το τοπίο...

Πώς ήταν ο Όμηρος

Όλα ανεξαιρέτως τα βιογραφικά στοιχεία που αποδίδονται στον Όμηρο προκύπτουν από τα δικά του έπη, τα οποία και δεχόμαστε ως αληθή. Θεωρείται λοιπόν ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός, με την πεποίθηση να βασίζεται αποκλειστικά σε έναν χαρακτήρα από την Οδύσσεια, τον τυφλό ραψωδό Δημόδοκο. Ο τρόπος λοιπόν που γινόταν δεκτός με τιμές ο ομηρικός αοιδός, διασκεδάζοντας τα ακροατήριά του με μουσική και επικές ιστορίες μαχών και ηρώων, έχει μεταφραστεί από τους ερευνητές ως υπαινιγμός του Ομήρου στην προσωπική του βιογραφία. Ως αποτέλεσμα, πιστεύουμε ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός, την ίδια στιγμή που είχε πλούσια κατσαρά μαλλιά και γενειάδα, όπως τον αναπαριστούν άλλωστε όλες οι προτομές και τα αγάλματά του.

«Ο Όμηρος και ο Σοφοκλής διέκριναν καθαρά, ένιωθαν έντονα και αποτραβιόνταν από τους πολλούς», έγραφε ο διαπρεπής Lane Cooper στο περίφημο σύγγραμμά του «The Greek Genius and Its Influence» το 1917, στην προσπάθειά του να αποτυπώσει τον συναισθηματικό κόσμο του ποιητή. Και βέβαια δεν ήταν ο πρώτος ούτε βέβαια ο τελευταίος που θα προσπαθούσε να ανασυγκροτήσει τη ζωή και την προσωπικότητα του συγγραφέα από το περιεχόμενο των ομηρικών επών και τους υπαινιγμούς του ποιητή στην προσωπική του ζωή. Αν οι υπαινιγμοί είναι όντως εκεί ή επιμένουν να τους βλέπουν οι μελετητές, ποιος να πει...

Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια

Τα δύο ομηρικά έπη έχουν γίνει αρχετυπικά πρότυπα στην παγκόσμια μυθιστορία. Την ώρα που παρέχουν μια πρώτη και καθαρή ματιά στην ανθρώπινη προϊστορία και τις πρώτες οργανωμένες κοινωνίες, αποκαλύπτουν σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια πόσο λίγα έχουν αλλάξει από τότε.

Ακόμα κι αν η Ιλιάδα είναι σε κάποιον άγνωστη, το χρονικό της πολιορκίας της Τροίας και της αρπαγής της Ωραίας Ελένης -της ωραιότερης γυναίκας του κόσμου!- έχει αποτελέσει τη βάση για τόσες και τόσες ερωτικές ιστορίες, κάνοντάς τη κατάφωρα οικεία. Κάποιοι μάλιστα ομηρικοί μελετητές ισχυρίζονται ότι εξαιτίας της γεωγραφικής ακρίβειας της Ιλιάδας, ο Όμηρος πρέπει να γνώριζε από πρώτο χέρι την περιοχή.

Και βέβαια μετά έρχεται η Οδύσσεια, που πιάνει τον μίτο της ιστορίας από την πτώση της Τροίας και έπειτα, όχι βέβαια χωρίς ακαδημαϊκές έριδες. Η πατρότητα της Οδύσσειας αμφισβητείται στη βάση των σαφώς διαφορετικών αφηγηματικών δομών που συναντάμε στα δύο έπη, κάτι που για μερίδα φιλολόγων υποδεικνύει ότι τα δύο ποιήματα απέχουν μεταξύ τους τουλάχιστον έναν αιώνα και δεν μπορούν έτσι να έχουν γραφτεί από τον ίδιο άνθρωπο.

Άλλοι πάλι ερευνητές θέλουν τη διαφορά των ποιημάτων να ανέρχεται σε μερικές μόλις δεκαετίες, με τη διαφορά στο στιλ γραφής να αποκαλύπτει τη λογοτεχνική ωρίμαση του ποιητή: η στιβαρή δομή της Ιλιάδας αποκαλύπτει έναν Όμηρο που έχει φτάσει στην ακμή του, ενώ η πιο μυθιστορηματική και σαφώς «λαϊκότερη» Οδύσσεια αποδίδεται στον ηλικιωμένο πλέον ποιητή.

Ο τρόπος μάλιστα που ο Όμηρος φιλοτεχνούσε τις περιγραφές του με ευρύτατη χρήση παρομοιώσεων και περιγραφών θα γινόταν λογοτεχνική πεπατημένη στους αιώνες που θα ακολουθούσαν, εμπνέοντας μια μακρά σειρά συγγραφέων του κόσμου άμεσα ή έμμεσα.

Κι άλλα έργα έχουν μάλιστα αποδοθεί κατά καιρούς στον κορυφαίο έλληνα ποιητή μέσα στους αιώνες, με πλέον αξιομνημόνευτους τους Ομηρικούς Ύμνους, συναίνεση υπάρχει ωστόσο για την ώρα μόνο για τα δύο έπη, τα οποία του αποδίδονται καθολικά και χωρίς απόπειρες «ιστορικής ανασυγκρότησης»...

Κληρονομιά

«Ο Πλάτωνας μας λέει ότι στον καιρό του πολλοί πίστευαν ότι ο Όμηρος ήταν ο παιδαγωγός όλης της Ελλάδας. Από τότε, η επίδραση του Ομήρου έχει εξαπλωθεί πολύ μακρύτερα από τα σύνορα της Ελλάδας», γράφει ο Werner Jaeger στην «Paideia: The Ideals of Greek Culture» και έχει απόλυτο δίκιο.

Κι αν η πραγματική του ζωή παραμένει μυστήριο, η πραγματικότατη επίδραση του έργου του συνεχίζει να διαπνέει τον κόσμο μας ακόμα και σήμερα...

Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Καθώς μιλάμε Ελληνικά στην πραγματικότητα διατυπώνουμε μαθηματικές εξισώσεις!

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.

Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.

Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.

Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν
Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.

27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1

ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1

ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).

Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών

2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)

3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)

-Το πρώτο είναι η ομιλία

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)

2. Σχήματα (Γεωμετρία)

3. Μουσική (Αρμονία)

4. Αστρονομία

οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών

Άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται:

συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…

ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.

Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.

Παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικό – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;

Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Από τον Δημόκριτο εώς τον Αρίσταρχο

 Δεν πρεπει ποτε να μαθουν οι Ελληνες ότι: Δημόκριτος, Πυθαγόρας, Ηράκλειτος διατύπωσαν απόλυτα τη θεωρία της Πυρηνικής Φυσικής και της Ειδικής Σχετικότητος, ενοποιώντας σε ενιαίους μαθηματικούς τύπους τον Ηλεκτρισμό, την Βαρύτητα, τον Μαγνητισμό, την Αστρονομία, και τα Ασθενή Ρεύματα Πυρήνων Ατόμων.

Δεν πρέπει ποτέ να μάθουν οι Έλληνες ότι: οι Αστρονόμοι – Μαθηματικοί, Εύδοξος, Κάλλιπος, Αρίσταρχος, Ευκλείδης, Αρχιμήδης, Κόνων, Ίππαρχος, Κλεομήδης, Απολλώνιος, Πτολεμαίος, θέων, Υπατία, Πάππος, είχαν εξαντλήσει τα όρια της ανθρώπινης νοημοσύνης επιλύοντας ΝΟΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ εξισώσεις 12 αγνώστων (δώδεκα εξισώσεις δώδεκα αγνώστων) ενώ το όριο των σημερινών Η/Υ είναι «7 εξισώσεις 7 αγνώστων». Διότι πρέπει να προβληθούν οι κλεπταποδόχοι αρχαίας γνώσης Κέπλερ, Γαλιλαίος κλπ…

Δεν πρέπει οι έλληνες να γνωρίζουν ότι : οι Μηχανικοί – Τεχνικοί Ευπαλίνος, Σώστρατος, Ήρων, Ζώσιμος, Καλλίνικος, κατασκεύαζαν τοπογραφικά όργανα τριγωνομετρικής τοπογραφήσεως, αυτόματους μηχανισμούς και όργανα ηλεκτρικών εφαρμογών, διότι πρέπει να προβληθεί ο κλεπταποδόχος Έντισον ως εφευρέτης του …ηλεκτρισμού, αν και οι ανωτέρω έλληνες μηχανικοί χρησιμοποιούσαν το Ήλεκτρον (κεχριμπάρι) ως φυσικό συσσωρευτή στατικού ηλεκτρισμού σε τεχνικές εφαρμογές…

Δεν πρέπει οι έλληνες να γνωρίζουν ότι : οι Γεωγράφοι – Εξερευνηταί Σκύλαξ, Πυθέας, Εύδοξος, Στράβων, Παυσανίας, Κοσμάς Ινδικοπλεύστης, Εκαταίος, είχαν χαρτογραφήσει όλη την επιφάνεια του πλανήτη, διότι υπάρχει κίνδυνος να μάθουν οι έλληνες ότι η Ατλαντίδα και η Αμερικανική Ήπειρος ανήκαν διοικητικά στους Δελφούς, ενώ η Ασίας ανήκε διοικητικά στις Σάρδεις, με κεντρικό συντονιστή το Απολλώνειο Κέντρο Δήλου, στο οποίο οι Υπερβόρειοι Έλληνες (Βόρεια Σιβηρία) έστελναν ως ένδειξη αναγνώρισης «κάθε έτος, εκλεκτά σιτηρά», μέσω των Ελλήνων Αριμασπών και Ισσηδόνων και Μασαγετών Κεντρικής και Νοτίας Σιβηρίας.

Δεν πρέπει οι έλληνες να γνωρίζουν ότι οι Έλληνες Ιατροί, Γαληνός, Κέλσος, Ηρακλείδης , Ηρόφιλος, Πραξαγόρας, Αγνοδίκη, Κτηρίας, Ιπποκράτης, Εριβιώτης, προέβαιναν σε ιάσεις «εξισορροπήσεως ηλεκτρομαγνητικών ρευστών του σώματος» ρυθμίζοντας την αλκαλικότητα και την οξύτητα των οργάνων. Ότι προέβαιναν σε ιάσεις με χρήση «αριστερόστροφων αμινοξέων» (αντιβιοτικών) λαμβανόμενων από φυτά, γνωρίζοντας πλήρως ότι μόνον τελευταία ανεκάλυψε η μοριακή βιολογία, για την δράση – αντίδραση των αριστερόστροφων αμινοξέων (αντιβιοτικών) με τα δεξιόστροφα αμινοξέα (πρωτεΐνες οργανισμών).

Δεν πρέπει οι έλληνες να μάθουν ότι τα σύμβολα «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ» και «ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ» ήταν σύμβολα φυσικής και μαθηματικών, με τα οποία οι Έλληνες Πυθαγόρας και Δημόκριτος και Αρίσταρχος εξέφραζαν δεξιόστροφους και αριστερόστροφους πυρήνες ατόμων, πλανήτες, ηλιακά συστήματα, γαλαξίες και συμπαντικούς τομείς συνόλων γαλαξιών.

Πριν από 2500 χρόνια ο Ιπποκράτης έκανε εγχειρήσεις στον εγκέφαλο και στην καρδιά…
Παρά τα σχεδόν ανύπαρκτα μέσα της εποχής του, ο Ιπποκράτης πραγματοποιούσε δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις. Εκείνος και οι μαθητές του, αντιμετώπιζαν με επιτυχία περιστατικά της ορθοπεδικής, της καρδιοχειρουργικής και της βασικής χειρουργικής. Ακόμα και επεμβάσεις στο ανθρώπινο κρανίο πραγματοποιούσε ο Ιπποκράτης, όπως διαβάζουμε σε αρκετά από τα έργα του…. Εκτός από την ίδια την επέμβαση, ο Ιπποκράτης έδινε μεγάλη σημασία στην προετοιμασία του ασθενούς και του χειρουργείου.
Στο έργο του Κατ’ ιατρείον, περιγράφει αναλυτικά πώς πρέπει να ετοιμάζεται ο ασθενής πριν την επέμβαση, πώς αποστειρώνονται τα εργαλεία, πως διαμορφώνεται ο χώρος, αλλά και πώς χρησιμοποιείται το τεχνητό και το φυσικό φως κατά την επέμβαση….
Αμερικανοί αρχαιοβοτανολόγοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να μελετήσουν και να αναλύσουν το περιεχόμενο χαπιών που έφτιαχναν οι γιατροί στην αρχαία Ελλάδα και τα οποία ανακαλύφθηκαν προ 20ετίας, σε ένα ναυάγιο Ελληνικού πλοίου στα ανοιχτά της Τοσκάνης……
Οι αναλύσεις DNA έδειξαν ότι κάθε χάπι ήταν ένα μείγμα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικά εκχυλίσματα φυτών, όπως ο ιβίσκος και το σέλινο. «Για πρώτη φορά έχουμε, πια, φυσικά στοιχεία όσων περιέχονται στα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων γιατρών Διοσκουρίδη και Γαληνού», δήλωσε ο Αλέν Τουγουέιντ του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το New Scientist…

https://www.facebook.com/EosAnagnostou

@Δρ. Λεωνιδας Μπιλης 

Βιβλία για μάθηση

 

Με αφορμή τις εκλογές και τα παρακάτω βίντεο στις αναρτήσεις μας στο facebook ( Thatakoute News ) σας παραθέτουμε δωρεάν ένα πολιτικό βιβλίο που αξίζει να το διαβάσετε. 

Με εκτίμηση Εφορίων 

Και να θυμάσαι ότι δεν γνωρίζεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Thatakoute blogspot 

https://www.mediafire.com/file/py9woftl2d118xb/ΚΕΝΤΡΑ+ΕΞΟΥΣΙΑΣ+ΤΟΥ+ΠΛΑΝΗΤΗ.pdf/file

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ Ο ΕΛΛΗΝ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πόσο εγωιστής και ξιπασμένος είσαι άνθρωπε που αν υπήρχε θεός νομίζεις ότι θα σου εμφανιζόταν και θα σου έστελνε τον υιό του.

Με εκτίμηση Ευφορίων

 (Οι εβραιοχριστιανοί έκλεψαν τον βιο του ΤΥΑΝΕΑ για να φτιάξουν τον ανύπαρκτο γέσουα χριστό)

O Απολλώνιος ο Τυανεύς, ήταν θρυλική προσωπικότητα που απετέλεσε το σύμβολο των ύστατων αγώνων των Ελλήνων κατά της βίαιης επιβολής του Χριστιανισμού. Γεννήθηκε στην ελληνική πόλη Τύανα της Καππαδοκίας το 3 ή το 10 μ.Χ., ήταν γιος πλούσιου εξελληνισμένου Καππαδόκη, και πέθανε πιθανόν σε ηλικία 93 ετών.

Η ιστορικότητά του αποδεικνύεται από τα έργα χριστιανών και εθνικών συγγραφέων, όπου οι μεν καταδικάζουν και οι δε εγκωμιάζουν τον σοφό των Τυάνων. Στον Απολλώνιο αποδίδονται τα έργα «Τελεταί», «Βίος Πυθαγόρου», «Περί μαντείων και αστέρων», «Επιστολαί», «Διαθήκη».

Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς, υπήρξε ο μυστηριώδης φιλόσοφος, γητευτής, μάγος, και θεραπευτής, με το ωραίο παράστημα, την μακριά ξανθή κώμη, τα γαλανά μάτια, και πάντα γοητευτικός και σαν νέος και ως γέρων. Έζησε την ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ με τον Ιησού.

Υπήρξε ιερέας του Ασκληπιού, οπαδός της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα, και δάσκαλος με μεγάλη απήχηση στις λαϊκές μάζες. Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά, καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι’ αυτό τον αποκάλεσαν «θείον άνδρα». Περιβαλλόταν από μαθητές και θρυλείται ότι έκανε πολλά θαύματα, όπως και Ιησούς. Οι φερόμενες προφητικές και τηλεπαθητικές ικανότητές του ήταν τέτοιες, που η φήμη του απλώθηκε σε όλο τον τότε κόσμο.
Ο Έντουαρντ Γκίμπον, αλλά και συγγραφείς του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης διατύπωσαν την άποψη ότι ο Ιησούς δεν ήταν άλλος από τον Απολλώνιο τον Τυανέα. Οι Άραβες συγγραφείς τον αποκάλεσαν «Μπαλίνα», και σώζονται στην αραβική γλώσσα φιλοσοφικά κείμενά του. Η μορφή του πέρασε σε εικονογραφήσεις ναών και σε απεικονίσεις νομισμάτων, τοποθετήθηκε δίπλα στους μεγάλους σοφούς, Πλάτωνα, Πλωτίνο, Αριστοτέλη.
Ο Φιλόστρατος εις το έργο του «Βίος Απολλωνίου» περιγράφει τις πράξεις, τα πολλά ταξίδια του, και τον τρόπο σκέψης και έκφρασης που τον χαρακτήριζαν. Η συγγραφή του Φιλόστρατου στηρίχτηκε στα απομνημονεύματα του Δάμιδος από τη Νινευή που ήταν μαθητής του Απολλωνίου, επίσης στο έργο του ιδίου, «Διαθήκη», στα συγγράμματα του Μαξίμου, γραμματέως του αυτοκράτορα, και σε αναφορές προς τον Απολλώνιο του Δίονος Κάσσιου, εις το έργο του «Ρωμαϊκή ιστορία». Σε αυτό το έργο του, ο Φιλόστρατος, όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι μελετητές, προσπαθεί να συμφιλιώσει τον Χριστιανισμό με τον Ελληνισμό.

Ο Απολλώνιος μιλούσε άπταιστα την αττική διάλεκτο. Ο λόγος του ήταν σαφής, περιεκτικός και σύντομος. Δεν μιλούσε σαν αυθεντία αλλά έλεγε «νομίζω» ή «μου φαίνεται».

Σε ηλικία 14 ετών, με εφόδιο τη μνήμη του και την έφεση για μάθηση, μαθήτευσε στην πόλη Ταρσό δίπλα στο ρήτορα Ευθύδημο. Μετά, στις Αιγές παρακολούθησε τη διδασκαλία των Επικουρείων, από τον Εύξενο. Όμως αυτή που τον κέρδισε ήταν η πυθαγόρειος φιλοσοφία.

Όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του, επέστρεψε στην Τύανα για να τον θάψει. Μετά μοίρασε την περιουσία του στους συγγενείς, για να απαλλαγή από αυτήν.

Πίστευε στην αθανασία της ψυχής, και στη μετά θάνατον ζωή. Συνιστούσε παντού το μέτρο, ακόμη και στα αναθήματα, στις θυσίες και τις σπονδές. «Όποιος θύει πολυτελώς θέλει να κρύψει ανόσια έργα», έλεγε ο σοφός.

Είχε συλλάβει την ιδέα του υπέρτατου Θεού που καμία λέξη δεν μπορούσε να τον χαρακτηρίσει, που δεν είχε ανάγκη καμιάς θυσίας και σπονδής. Με τη θέση του αυτή γίνεται ο προπομπός του Νεοπλατωνισμού.

Ταξίδεψε πολύ, πάντα με τη φλόγα να διδάσκεται και να διδάσκει. Αυτοσυστήνεται παντού ως «Έλλην». Στη Βαβυλωνία, δεν προσκυνά τη χρυσή εικόνα του βασιλιά, αλλά γνωρίζεται με τους αστρολόγους. Στην Ινδία θυμάται τον Μέγα Αλέξανδρο και μυείται στα μυστήρια των Βραχμάνων. Στην Αίγυπτο συζητά με τους Γυμνοσοφιστές, και γνωρίζεται με τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό. Επισκέπτεται την Αιθιοπία, την Πέργαμο, τη Σμύρνη. Στην Έφεσο ενώ μιλούσε στο πλήθος φέρεται να προφήτεψε τον θάνατο του τυράννου Δομιτιανού στη Ρώμη. Στην Τρωάδα επισκέπτεται τον Τύμβο του Αχιλλέα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα ταξίδια του Απολλώνιου στην Ελλάδα. Αποβιβάζεται στον Πειραιά, και από εκεί μεταβαίνει στην Ελευσίνα για να μυηθεί των Ελευσινίων Μυστηρίων, αλλά ο Ιεροφάντης δεν τον μυεί. Προφητεύει ότι όταν επιστρέψει θα τον μυήσει ο επόμενος Ιεροφάντης. Μετά στη Θεσσαλία όπου συμβουλεύει τους Θεσσαλούς να περιποιηθούν τον τάφο του Αχιλλέα. Μετά επισκέπτεται το ιερά της Δωδώνης, των Αβών , του Τροφωνίου, και το Αμφιεράτειο. Γνωρίζει την Ολυμπία και τη Σπάρτη, όπου οι Λακεδαιμόνιοι τον αναγορεύουν με ψήφισμα τους «πολίτη της Σπάρτης». Από εκεί πάει στην Κρήτη. Μετά το ταξίδι του στη Σικελία, επιστρέφει στην Ελευσίνα όπου μυείται από άλλο Ιεροφάντη όπως είχε προβλέψει.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τελευταία επίσκεψη του στην Ελλάδα, μετά την δίκη του στη Ρώμη. Επί 40 ημέρες ομιλεί στο πλήθος, και στη συνέχεια, επισκέπτεται στη Λιβαδειά το σπήλαιο του Τροφωνίου, εκεί θέτει το ερώτημα στον Τροφώνιο: «Ποιά νομίζεις Τροφώνιε ότι είναι η πιο τέλεια και καθαρή φιλοσοφία;». Τις επόμενες μέρες εμφανίζεται στην Αυλίδα κατά τρόπον θαυμαστό κρατώντας στα χέρια του ένα βιβλίο με την πυθαγόρειο φιλοσοφία που ήταν η απάντηση του Τροφωνίου.

 Τίποτα το συγκεκριμένο δεν αναφέρεται για τον θάνατό του. Οι θρύλοι που αναφέρονται για τον θάνατό του είναι γοητευτικοί, όπως και για τη γέννησή του. Άλλοι λένε ότι πέθανε στη Έφεσο, έχοντας τη φροντίδα δύο υπηρετριών. Άλλοι ότι πέθανε στη Λίνδο αφού πέρασε στον ναό της Αθηνάς και εξαφανίστηκε. Άλλοι στη Κρήτη όπου εισήλθε στο ναό της Δικτύννης και με υπόκρουση το άσμα των παρθένων αναλήφθηκε στους ουρανούς. Το δε άσμα ήταν «στείχε γας στείχε ες ουρανόν στείχε οίον ίθι εκ της γης άνω». Το καταπληκτικότερο όλων είναι η θρυλούμενη μεταθανάτια εμφάνισή του σε μαθητή του που αμφισβητούσε την θεϊκότητά, και τα δόγματα του για την αθανασία της ψυχής.Αλλά γιατί έγινε τόσο λίγο γνωστός στους πολλούς ο θρύλος αυτός, που τόσο αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε; Γιατί με την βίαιη επικράτηση του Χριστιανισμού, κάηκαν σε δημόσιες καύσεις βιβλίων, τα κείμενα των εθνικών που αναφέρονταν στον Απολλώνιο.

Πηγή.Ιωαννης Θεοδωρόπουλος Πάρε Δώσε
ΔΙΑ ΔΩΣΤΕ 

Το thatakoute.blogspot.com βρήκε και κατέβασε δωρεάν για όλους το βιβλίο Τα Εις τον Απολλώνιο τον Τυανέα Φιλόστρατος Άπαντα.

Γιατί αν δεν γνωρίζεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει 

Με εκτίμηση Ευφορίων 

https://www.mediafire.com/file/naf9oavpl04sdvw/%25CE%25A4%25CE%25B1_%25CE%2595%25CE%25B9%25CF%2582_%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD_%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF_%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD_%25CE%25A4%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B1_%25CE%25A6%25CE%25B9%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582_%25CE%2586%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1.pdf/file

Ζούμε σε ένα ενσυνείδητo, αυτοεξελισόμενο σύμπαν;

 

«Πολλές από τις απαντήσεις στα προβλήματα της ανθρωπότητας ίσως προυποθέτουν να αναζητήσουμε καθοδήγηση από τη δημιουργική νοητική αρχή της Φύσης και του Σύμπαντος. Δυστυχώς, οι σύγχρονοι τεχνολογικα πολιτισμοί τείνουν να μην βλέπουν τις συμπαντικές νοητικές αρχές ως πηγές καθοδήγησης. Ακριβώς εκεί μπορεί να υπάρχει μια βασική "αιτία" πολλών προβλημάτων μας. Οι αυτόχθονες πολιτισμοί βλέπουν τη Φύση ως τη μητέρα όλης της ζωής, τιμούν το Σύμπαν ως μια μυστηριώδη νοητική δημιουργική αρχή, βλέπουν το είδος μας ως ένα από μέλος της γήινης και συμπαντικής οικογένειας. Βιώνουν τη Φύση ως φίλο και δάσκαλο. Θεωρούν τη Ζωή ως μια ιερή κοινότητα που χρειάζεται σεβασμό και φροντίδα, όχι κατάκτηση, όχι υπερκατανάλωση και λεηλασία. Το να τιμούμε και να συντονιζομαστε με τις συμπαντικές αρχές με τις οποίες συνδεόμαστε, απαιτεί διορατικότητα, ενσυνείδηση και ταπεινότητα.»!

Christopher Chase -Dunn (Αμερικανός κοινωνιολόγος γνωστός για τη συμβολή του στη θεωρία των παγκόσμιων συστημάτων).

Το είδος μας αγωνίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια πάνω στην έννοια της ανθρώπινης συνείδησης. Τι ακριβώς την προκαλεί και γιατί εξελιχτήκαμε για να βιώσουμε τη συνείδηση; Όλοι γνωρίζουμε τι είναι η συνείδηση: είναι αυτό που μας εγκαταλείπει κάθε βράδυ όταν μας παίρνει ο ύπνος και που επανεμφανίζεται το επόμενο πρωί όταν ξυπνάμε.

Το ερώτημα του τι συνιστά τη συνείδηση δεν είναι νέο. Ο άνθρωπος αναρωτήθηκε από πολύ νωρίς τι είναι αυτό, ποια είναι η διεργασία εκείνη που του επιτρέπει να αναρωτιέται. Το ζήτημα της συνείδησης στο παρελθόν αποτελούσε αποκλειστικά πεδίο έκφρασης φιλοσοφικών στοχασμών, πρόσφατα όμως ψυχολόγοι αλλά και νευροεπιστήμονες άρχισαν να ασχολούνται με το αποκαλούμενο πρόβλημα της σχέσης ανάμεσα στον νου και στο σώμα.

Έως πρόσφατα, το ζήτημα της συνείδησης υπαγόταν αποκλειστικά στη σφαίρα της φιλοσοφίας και της θρησκείας, όπου αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο έντονων αντιπαραθέσεων. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς μια μάζα νευρικών κυττάρων αποκτά αυτογνωσία –συνείδηση– εξακολουθεί να συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια. Η ενσυνείδητη ζωή μας είναι ουσιαστικά μια γρήγορη διαδοχή συμπαγών εικόνων.

Χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλό του, ο άνθρωπος μελετά και προσπαθεί να καταλάβει τον φυσικό κόσμο. Ο Francis Crick αναφέρει σχετικά με το ζήτημα αυτό:

«Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο επιστημονική μελέτη πιο ουσιαστική από εκείνη της κατανόησης του ίδιου του εργαλείου που χρησιμοποιεί στην προσπάθειά του να καταλάβει τον φυσικό κόσμο. Κι αυτή ακόμα η αξιοπιστία της άποψης που έχουμε για τον φυσικό κόσμο εξαρτάται από την κατανόηση της λειτουργίας του εγκεφάλου.»

Η αντίληψη και η ακριβής αντανάκλαση του εξωτερικού περιβάλλοντος, η αποθήκευση πληροφορίας, η φαντασία, η αφαίρεση και η συνείδηση αποτελούν μερικές από τις λειτουργίες του εγκέφαλου που είναι απαραίτητες σ’ αυτή την προσπάθεια. Ωστόσο, πώς μπορούμε να καταλάβουμε με πληρότητα τον φυσικό κόσμο αν πρώτα δεν κατανοήσουμε τη λειτουργία αυτού ακριβώς του οργάνου που χρησιμοποιούμε για να απεικονίσουμε τον φυσικό κόσμο, δηλαδή του εγκεφάλου μας;

Με βάση τα χαρακτηριστικά αυτά, η συνείδηση περιγράφεται όχι ως προϊόν της λειτουργίας των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου, αλλά ως μια συνεχής διεργασία που συμβαίνει στον εγκέφαλο.

Στη θεώρηση των Edelman και Tononi, έχει κεντρική σημασία το γεγονός ότι ο εγκέφαλος είναι εμφυτευμένος στο ανθρώπινο σώμα, μια βιολογική δομή με συγκεκριμένα ανατομικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά, η οποία είναι η ίδια ενσωματωμένη σε ένα συγκριμένο φυσικό περιβάλλον. Η στενή αλληλεπίδραση των τριών αυτών στοιχείων (εγκέφαλος, σώμα, περιβάλλον) καθορίζει τη μορφή και την υφή της ενσυνείδητης εμπειρίας. Ένας εγκέφαλος θα διαμόρφωνε διαφορετική εικόνα για τον κόσμο και θα βίωνε διαφορετικά την ύπαρξή του αν ήταν δυνατόν να μεταμοσχευθεί από νωρίς στο σώμα ενός ρομπότ. Θα ονειρευόταν άραγε ηλεκτρικά πρόβατα από τη θέση αυτή;

Eίναι αδύνατον να ελπίζουμε ότι θα το μάθουμε ποτέ αν δεν κατανοήσουμε πρώτα τους μηχανισμούς της συνείδησης. Ποια είναι τα νευρικά κυκλώματα που συμμετέχουν στις διεργασίες της συνείδησης; Πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους; Πώς διαμορφώνουν τη λειτουργία των δικτύων αυτών οι πληροφορίες που έρχονται από τις αισθητήριες οδούς και εκείνες που βρίσκονται στη μνήμη.

Σύμφωνα με άλλες μελέτες ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να έχει περισσότερα κοινά με το σύμπαν από ό, τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών από τη Γαλλία και τον Καναδά, ο εγκέφαλός μας μπορεί να παράγει συνείδηση ως παρενέργεια της αυξανόμενης εντροπίας, μιας διαδικασίας που λαμβάνει χώρα σε όλο το σύμπαν από την εποχή του Big Bang. Για να δουν πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί η έννοια της εντροπίας στον ανθρώπινο εγκέφαλο, οι ερευνητές ανέλυσαν την ποσότητα της τάξης στον εγκέφαλό μας ενώ είμαστε σε μια συνειδητή κατάσταση σε σύγκριση με την κατάσταση που δεν είμαστε.

Αυτό το κατάφεραν μοντελοποιώντας τα δίκτυα νευρώνων στον εγκέφαλο εννέα συμμετεχόντων ατόμων, επτά από τους οποίους είχαν επιληψία. Ερεύνησαν εαν οι νευρώνες ταλαντώθηκαν σε φάση ο ένας με τον άλλο, καθώς αυτό θα μπορούσε να τους δείξει εάν τα εγκεφαλικά κύτταρα ήταν συνδεδεμένα. Σύγκριναν τις παρατηρήσεις τους την περίοδο που οι ασθενείς ήταν ξύπνιοι, όταν κοιμόνταν και όταν οι ασθενείς με επιληψία είχαν επιληπτικές κρίσεις.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι εγκέφαλοι των συμμετεχόντων παρουσίασαν υψηλότερη εντροπία όταν ήταν πλήρως συνειδητοί. «Βρίσκουμε ένα εκπληκτικά απλό αποτέλεσμα: σε κανονικές καταστάσεις, όταν δεν κοιμούνται, χαρακτηρίζονται από τον μεγαλύτερο αριθμό δυνατών διατάξεων αλληλεπιδράσεων μεταξύ των εγκεφαλικών δικτύων, που αντιπροσωπεύουν τις υψηλότερες τιμές εντροπίας», έγραψε η ομάδα στη μελέτη. Αυτό το εύρημα ώθησε τους ερευνητές να προτείνουν ότι η συνείδηση μπορεί να είναι μια παρενέργεια ενός συστήματος που λειτουργεί για τη μεγιστοποίηση της ανταλλαγής πληροφοριών. Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη συνείδηση αναδύεται λόγω της αυξανόμενης εντροπίας. Και έτσι ερχόμαστε στην θεωρία του Πανσχισχισμού.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Πανσχισχισμού (Παγκόσμια Πρωτο-Συνείδης) το ίδιο το σύμπαν είναι συνειδητό. Υπάρχει ένα είδος πανταχού παρουσίας της συνείδησης που διαπερνά τον Κόσμο. Ως εκ τούτου, ο πανσχισχισμός έχει παραδοσιακά θεωρηθεί ως ένα φιλοσοφικό αίνιγμα που συζητείται σε μεταφυσικούς κύκλους. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ένας αυξανόμενος αριθμός φυσικών και αστρονόμων άρχισε να βλέπει τον πανσχισχισμό ως επιστημονικό ζήτημα – μια έννοια που θα μπορούσε πραγματικά να δοκιμαστεί πειραματικά.

Ένας τέτοιος φυσικός, ο Grecory Matloff, υποστήριξε ότι οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να επικυρώσουν την ιδέα της παγκόσμιας πρωτο-συνείδησης αναζητώντας «βολιδοσκοπικά» που καταγράφουν τα δικά τους μονοπάτια σε γαλαξιακές τροχιές. Αν και ακούγεται παράλογο, ο Matloff πιστεύει ότι ορισμένα φαινόμενα στην παρατηρητική αστροφυσική, όπως η ασυνέχεια του Parenago , θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επιβεβαίωση του πανσχισχισμού. Ο Matloff πιστεύει επίσης ότι μια νέα θεωρία του πανσχισχισμού θα μπορούσε κάποια μέρα να αντικαταστήσει τη σκοτεινή ύλη η οποία αποτελεί  το 84% του σύμπαντος.

Αντίστοιχα το 99% του ανθρώπινου σώματος (και όλων των απτών αντικειμένων) αποτελείται από κενό, την ενέργεια. Η αμιγώς συμπυκνωμένη ύλη είναι ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό, κι όμως αυτή η ύλη με αυτή την ενέργεια απαρτίζουν μια συμπαγή (φαινομενικά) οντότητα η οποία έχει νοητικό σώμα, έχει συναίσθημα, έχει συνείδηση της ύπαρξης της και κάνει επιλογές. Τον άνθρωπο. Ακόμη παραπέρα η σύγχρονη φυσική τείνει σιγά σιγά στην σκέψη ότι και κάθε όργανο του σώματος ξεχωριστά έχει την δικιά του συνείδηση, σκέψη και κατεύθυνση.

Φυσικά αυτό προς το παρόν παραμένει μια υπόθεση η οποία έχει μεν ισχυρές ενδείξεις, θα αποδειχθεί όμως πέραν πάσης αμφιβολίας όταν αποδειχθεί ο ρόλος του αιθερικού μας σώματος. Μπορούν αυτά να επιβεβαιώσουν ότι ίσως ζούμε σε ένα σύμπαν με συνείδηση; Μπορεί όλο το σύμπαν να αποτελεί μια ενιαία οντότητα με τους δικούς της σκοπούς, επιθυμίες, σκέψεις και επιλογές; Κανείς δεν το ξέρει με βεβαιότητα. Αν πάντως εμείς ως άνθρωποι αποτελούμε το μακρόκοσμο για το βασίλειο των κβάντα, ίσως ταυτόχρονα είμαστε το βασίλειο των κβάντα και τον μακρόκοσμο που είναι το σύμπαν μας.

Σε ψυχολογικό επίπεδο ο Jung υποστηρίζει βάση της αρχής της συγχρονικότητας πως όλα στο σύμπαν είναι συνδεδεμένα. Ως εκ τούτου, σκέφτηκε ότι οι άνθρωποι πρέπει επίσης να συνδέονταν με κάποιο τρόπο. Έτσι ανακάλυψε το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας. Πίστευε ότι οι ανθρώπινες ψυχές, επικοινωνούν με τη μορφή σημαντικών συμπτώσεων ή συγχρονισμού.

Σύμφωνα με τον Jung, τα γεγονότα που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο συνδέουν τις ψυχές μας . Αυτό αντιπροσωπεύει και τις σημαντικές συμπτώσεις. Στην ψυχολογία του Jung, η συγχρονικότητα ορίζεται ως σημαντικές και αιτιωδώς σχετικές συνδέσεις μεταξύ σωματικών και ψυχικών γεγονότων. Έτσι, με άλλα λόγια, συμβαίνουν φυσικά γεγονότα που έχουν κάποιο εσωτερικό νόημα. Αλλά πιο είναι το θέμα τους; Ο Jung πίστευε ότι υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο του συλλογικού ασυνείδητου που στηρίζει τον φυσικό κόσμο. Ως εκ τούτου κατάλαβε, ότι οι συγχρονικότητα συμβαίνει για να φέρει μέσω του συλλογικού ασυνείδητου πληροφορίες στο προσωπικό ασυνείδητο και στη συνείδηση.

Ο Jung πίστευε ότι οι συγχρονικότητα αντικατοπτρίζει τις βαθιές ψυχολογικές διεργασίες, που μεταφέρουν τα μηνύματα, με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα όνειρα . Παίρνουν νόημα και παρέχουν καθοδήγηση στο βαθμό που αντιστοιχούν σε συναισθηματικές καταστάσεις και εσωτερικές εμπειρίες. Η συγχρονικότητα συνδέει τον υλικό κόσμο με τον πνευματικό κόσμο μέσω συμβόλων, που δεν είναι πάντοτε κατανοητά και που προκύπτουν από το συλλογικό ασυνείδητο. Σε μια συγχρονικότητα, λαμβάνει χώρα η συνύπαρξη δύο κοσμικών αρχών. Της ψυχής και της ύλης και στη διαδικασία αυτή συμβαίνει επίσης μια πραγματική ανταλλαγή χαρακτηριστικών.

Σε τέτοιες περιπτώσεις η ψυχή συμπεριφέρεται σαν να ήταν υλική και η ύλη συμπεριφέρεται σαν να ήταν μια έκφραση της ψυχής. Οι συγχρονικότητες είναι οι εκβολές του ιερού γάμου στην αλχημεία. Τα δύο αντίθετα το πνεύμα και η ύλη αλληλοενημερώνονται αμοιβαία και ενώνονται σε μια διαχρονική αγκαλιά. Αντί να προσανατολιστούμε μονόπλευρα μόνο προς το πνευματικό, αποκλείοντας την ύλη ή τα υλικά ζητήματα αποσυνδεδεμένα από το πνεύμα.

Ο Jung θεώρησε ότι το ψυχολογικό / πνευματικό καθήκον του προσωπικού μας χρόνου στην ιστορία. Είναι να ζούμε και να ενσαρκώσουμε την πραγματοποίηση της ενότητας του πνεύματος και της ύλης, που μας αποκαλύπτουν τα συγχρονιστικά γεγονότα.

Καταλήγοντας είτε φιλοσοφικά είτε επιστημονικά τα πάντα στο σύμπαν αλληλοσυνδεόνται και αλληλοεξαρτώνται. Σε μία τέτοια συνάρτηση, ο άνθρωπος αναγνωρίζεται ως μικρογραφία του Σύμπαντος: ποσοτική, χρονική και ποιοτικά εξελισσόμενη το ανθρώπινο σώμα (ενός ανθρώπου 70 κιλών για παράδειγμα) αποτελείται από 7.000 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων άτομα. Ψηφιακά ο αριθμός αυτός είναι ίσος με το 7 ακολουθούμενο από 27 μηδενικά.

Από τον τεράστιο αυτόν αριθμό ατόμων το 67% είναι υδρογόνο, ένα χημικό στοιχείο που γεννήθηκε (μαζί με το μεγαλύτερο ποσοστό ηλίου) τη στιγμή της γέννησης του Σύμπαντος πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Γεγονός που σημαίνει ότι τα δύο τρίτα των ατόμων που αποτελούν το σώμα καθενός από εμάς έχουν ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών.

Ολα τα υπόλοιπα 90 χημικά στοιχεία γεννήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων, στις θερμοπυρηνικές τους αντιδράσεις και στις επιθανάτιες αστρικές τους εκρήξεις. Οπότε εάν κόψετε κάποιο λουλούδι, ή αν δοκιμάσετε ένα φρούτο, ή αν χαϊδέψετε το πρόσωπό σας, ακουμπάτε κάποιο άστρο. Γιατί όλα αυτά, κι οτιδήποτε άλλο υπάρχει γύρω μας, είναι κομμάτια κάποιου άστρου.

Ο Ηλιος μας, η Γη μας και τα πάντα πάνω της δημιουργήθηκαν από αστροϋλικά που εκτοξεύθηκαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια από κάποια καταστρεφόμενη αστρική έκρηξη σουπερνόβα. Ολη η ύλη στα σώματά μας (εκτός φυσικά από το υδρογόνο) φτιάχτηκε στην «κόλαση» τέτοιων αστρικών θανάτων. Είμαστε δηλαδή αστράνθρωποι που δημιουργηθήκαμε από χημικά στοιχεία φτιαγμένα στις θανατηφόρες εκρήξεις υπεργιγάντιων άστρων.

Χωρίς τις εκρήξεις των σουπερνόβα δεν θα υπήρχαν πλανήτες και δορυφόροι. Χωρίς τις σουπερνόβα δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχαν βράχια και βότσαλα, δεν θα υπήρχαν φυτά και ζώα. Χωρίς τις εκρήξεις των σουπερνόβα, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος.

Αλλά κι εμείς ακόμη, όταν πεθάνουμε, τα χημικά στοιχεία από τα οποία αποτελούνται τα σώματά μας θα διασκορπιστούν παντού γύρω μας ενώ ορισμένα απ’ αυτά θα ενσωματωθούν σε άλλα είδη ζωής. Ενας μεγάλος αστρονόμος είχε πει κάποτε ότι «ο άνθρωπος είναι το μέσο για το Σύμπαν να γνωρίσει τον εαυτό του», και ίσως αυτό να αποτελεί και τον καλύτερο προσδιορισμό μας γιατί είμαστε πράγματι παιδιά του Σύμπαντος. Γιατί είμαστε όλοι μας ενσυνείδητη αστρόσκονη, και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα.

Σε καθε περίπτωση, ο ανθρώπινος παρατηρητής είναι το κλειδί στη διαδικασία. Υπάρχει άραγε ένα ενοποιημένο πεδίο υλο-νοητικής ενέργειας, το οποίο διαπλέκεται με τη φυσική πραγματικότητα; Ο Max Planck υποστήριζε :

«Θεωρώ την συνείδηση θεμελιώδη. Θεωρώ την ύλη παράγοντα της συνείδησης. Δεν μπορούμε να πάμε πέρα από την συνείδηση. Για οτιδήποτε μιλάμε, οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ως αληθινό προϋποθέτει να υπάρχει συνείδηση».Η επιστήμη δεν σταματά να ανζητητά

Οι ανθρωποι του παρελθόντoς δεν διέθεταν όργανα μετρήσεως, αντίθετα πίστευαν πως για να γνωρίσει κανείς αν υπάρχει συμπαντική συνείδηση θα έπρεπε  να γίνει ένα με αυτήν και να αφήσει τη δική του να πλεύσει μέσα στον απέραντο του ωκεανού που λέγεται Συλλογικό Συνειδητό…

Πηγές :

1. Το σύμπαν της συνείδησης Πώς η ύλη γίνεται φαντασία e-book Gerald M. Edelman & Giulio Tononi.

2. «Συγχρονικότητα: Όταν το πνεύμα συναντά την ύλη», Τζέσικα Μαργαρίτη ψυχοθεραπεύτρια [https://www.art-therapy.center/]
3. «Είμαστε αστρόσκονη»,  Διονύσης Σιμόπουλος, συνέντευξη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ»

by

nxSTUDIO

ΣΥΜ(ΠΑΝ)